Από την άλλη πλευρά, η αποδοχή από κουρδικής πλευράς της ανάπτυξης του συριακού στρατού σε κουρδικά εδάφη ενδέχεται να διευκολύνει τον Ερντογάν, καθώς μέρος της επίμαχης περιοχής θα ελέγχεται από τις τουρκικές δυνάμεις και το υπόλοιπο από τον συριακό στρατό, ο οποίος προφανώς δεν πρόκειται να αποχωρήσει.
Αρα, το όνειρο μιας ουσιαστικής κουρδικής αυτονομίας φαίνεται να απομακρύνεται και μαζί και ο τουρκικός εφιάλτης για μελλοντικό κουρδικό κράτος.
Η τουρκική εμπλοκή στη Συρία δεν επηρεάζει άμεσα τα προβλήματα Ελλάδας και Κύπρου με τον δύσκολο γείτονά τους.
Εχει δίκιο ο Αγγελος Συρίγος που γράφει ότι η στρατηγική εξευρωπαϊσμού της Τουρκίας απέτυχε και η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα στρατηγική.
Στοιχεία (και δεν πρόκειται για μια ολοκληρωμένη πρόταση σε αυτό το στάδιο) μιας τέτοιας στρατηγικής θα μπορούσαν να αποτελέσουν η ενίσχυση της δυνατότητας στρατηγικού σχεδιασμού και διαχείρισης κρίσεων, η ενεργοποίηση πολυεπίπεδων διαύλων επικοινωνίας με την άλλη πλευρά και μια πολιτική «χαμόγελου με σιδερένια δόντια» που προϋποθέτει μια ευρύτατη αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων, επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες, ανανέωση εξοπλισμού με σώφρονα διαχείριση εθνικών πόρων και στήριξη από ελληνική επιχειρηματική/εφοπλιστική κοινότητα, ρεαλιστικές προσδοκίες και βέλτιστη αξιοποίηση ευκαιριών στο πλαίσιο συμμαχιών, διαχείριση μεταναστευτικού σε ευρωπαϊκό επίπεδο και εμπλοκή Τουρκοκυπρίων στο ενεργειακό μέσω μιας άτυπης επιτροπής, με αντάλλαγμα τον τερματισμό των τουρκικών ενεργειών στην κυπριακή ΑΟΖ και την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για Κυπριακό.
Χρησιμότατος σε όλα αυτά θα ήταν και ο μη συμβατικός τρόπος σκέψης.
* Γενικός διευθυντής στο ΕΛΙΑΜΕΠ
(Η KAΘΗMEΡINH)