Στην κατάσταση που βρίσκεται η Ελληνική οικονομία, ύστερα από 4,5 χρόνια από ερασιτεχνισμούς και ιδεολογικές στρεβλώσεις της αριστερής κυβερνήσεως, χρειάζεται επειγόντως μία διεγερτική «ένεση», ένα ηλεκτροσόκ δια να «πάρει η καρδιά της εκκίνηση».

Καλές είναι «οι επενδύσεις και η φορολογική ελάφρυνση» που ευαγγελίζεται η νέα κυβέρνηση αλλά χρειάζονται χρόνο και δεν αρκούν για την αφύπνιση της οικονομίας από τον λήθαργο της τελευταίας 9ετίας , κατά την διάρκεια της οποία εχάθη το 50% του εθνικού προϊόντος (29% του ΑΕΠ σε πραγματικές τιμές και 20% δυνητικού ΑΕΠ που απωλέσθη ).

Με 5% ανάπτυξη ετησίως από το 2015 μέχρις σήμερον , το ΑΕΠ θα είχε επανέλθη στα επίπεδα το 2007 και ο ρυθμός αυτός είναι απολύτως εφικτός για μία οικονομία που «έπιασε πάτο» από το 2009. Αρκεί να εφαρμόζετο τότε μία δυναμική πολιτική αναπτύξεως , όπως μετά το 1953 και μέχρις του έτους 1972. Αλλά δεν άφησε το ΔΝΤ και η μωρία των συμβατικών πολιτικών.

Δυστυχώς ,τα εργαλεία της πολιτικής αυτής (μεταρρυθμίσεις, υποτίμηση 50% , ισοσκελισμένος τακτικός προϋπολογισμός και πιστωτικός δημοσίων επενδύσεων , χαμηλή φορολογία της ακινήτου περιουσίας , ναυτιλίας και ξένων επενδύσεων) απωλέσθησαν άπαξ και η Ελλάς προσεδέθη δολίως στον ζυγόν της Ευρωζώνης. Σήμερον, με δημόσιον χρέος 200 δις. ευρώ και υποχρεωτικό «πρωτογενές πλεόνασμα» 3,5-2,5% μέχρις του 2060 ,δια να πληρώνονται οι ξένοι την διάσωση των Τραπεζών των από τον ΄Ελληνα μικρομεσαίο φορολογούμενον ,δεν υπάρχει προοπτική ζωηράς αναπτύξεως , η δε πτώση της αποδόσεως των ομολόγων είναι αυταπάτη δανεισμού , αφού τα Ελληνικά ομόλογα ανήκουν κατά 90% σε «θεσμικούς» επενδυτές.

Η μόνη ελπίς ,με δεδομένη την ανυπαρξία πραγματικού Τραπεζικού συστήματος στην χώρα, (το κατέστρεψε το ΡSI η κυβέρνηση Σαμαραβενιζέλου) είναι ή αποκαλουμένη «πιστοληπτική γραμμή» από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητος, ύψους 37 δις. ευρώ.

Πρόκειται για κεφαλαιακές εγγυήσεις των «εταίρων» μας στην Ευρωζώνη, για δάνεια που θα χρειασθή προσεχώς η Ελληνική οικονομία .Τα κεφάλαια αυτά μένουν αχρησιμοποίητα στον EMS και επιβαρύνονται με τόκους ενώ δεν έχουν ακόμη χρησιμοποιηθή.

Η νέα κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιήσει «εδώ και τώρα» την «πιστοληπτική γραμμή» για να αναζωογονήσει το πεθαμένο Τραπεζικό σύστημα της χώρας , αναλαμβάνοντας το ήμισυ των Τραπεζικών μη εξυπηρετουμένων δανείων , υπό την προϋπόθεση αποπληρωμής του υπολοίπου 50% από τους δανειολήπτες και να δημιουργήσει την απαραίτητη ρευστότητα μετρητού χρήματος για την ιδιωτική οικονομία που έχει στερεύσει.

Μία ισχυρά ώθηση 15 δις. ευρώ θα επαρκέσει για να ξεκινήσει ή ιδιωτική οικονομία της χώρας μαζί με τις εμπορικές πιστώσεις από το εξωτερικό, που γίνονται σήμερα με το σταγονόμετρο και βραχυπρόθεσμα.

Η επομένη φάση θα είναι της αυτοδυνάμου ισχυράς αναπτύξεως και της επαναφοράς της «κανονικότητας» που σήμερα απουσιάζει. Τότε θ’ αρχίσουν να λειτουργούν η χαμηλότερη φορολογία και οι ιδιωτικές επενδύσεις που θέλουν 18 μήνες για ν’ αποδώσουν και με λίγη καλή τύχη να σταθή η οικονομία στα πόδια της χωρίς δεκανίκια.

Πρωτίστως, η νέα κυβέρνηση οφείλει να κωφεύσει στην αριστερή δημαγωγία, την οποία κατεδίκασε χθες ο Ελληνικός λαός στις εκλογές και ν’ απορρίψει την δήθεν μομφή περί «νέας δανεικής σύμβασης» δοθέντος ότι ο «βρεγμένος βροχή δεν φοβάται».