Είχε προηγηθεί (8-4-2019), ο χαρακτηρισμός από τον Τραμπ των φρουρών της επανάστασης (σημαντικού τμήματος του επίσημου Iρανικού στρατού ) σαν τρομοκρατών.
Ενώ στο τέλος Απριλίου 2019 οι ΗΠΑ με ανακοίνωση του συμβούλου ασφαλείας Μπόλτον ισχυρίστηκαν ότι υπάρχουν «ανησυχητικές και κλιμακούμενες ενδείξεις και προειδοποιήσεις» (χωρίς καμία συγκεκριμενοποίηση) «που μπορούν να οδηγήσουν σε ανηλεή βία εκ μέρους των ΗΠΑ». Έτσι απλά δικαιολογήθηκε η ενέργεια των πιο πάνω στρατιωτικών μέτρων. Βεβαίως, ένα χρόνο πριν είχε προηγηθεί η καταγγελία εκ μέρους του Τραμπ της εξαμέρους συμφωνίας JCPOA 2015 για τον έλεγχο του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, με παράλληλη επιβολή κυρώσεων. Αντικειμενικά αδικαιολόγητη, γιατί ετηρείτο αυτή απαρέγκλιτα με εκτενή έλεγχο των επιθεωρητών της ΔΕΑΕ, και με ισχύ μέχρι το 2022.
Τότε πάλι με την συγχορδία του Ισραήλ είχαν μαζευτεί μαύρα σύννεφα ενδεχόμενου πολέμου με το Ιράν, που απεφεύχθη λόγω και της ψύχραιμης αντίδρασης του Ιράν, και των λοιπών συμβαλλομένων, Αγγλίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Κίνας και Ρωσίας που ενέμειναν στην τήρηση της συμφωνίας.
Συμφωνία όμως, που λόγω της επιβολής οικονομικών κυρώσεων των ΗΠΑ επί των συνεργαζόμενων με το Ιράν εταιριών των χωρών αυτών , όσον αφορά το οικονομικό της σκέλος δεν μπορούσε να τηρηθεί . ( Βλ. ειδικότερα το άρθρο μου «Το άλλοθι μιας προληπτικής επίθεσης » http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=4060 της 9-5-2018 ).
Από την πλευρά του το Ιράν εκτός από την αντίδραση χαρακτηρισμού και του Αμερικανικού στρατού ως τρομοκρατών και κάποιων εθνικιστικών λεκτικών κορωνών, κρατάει μια στάση αναμονής.
Μετά τα στρατιωτικά μέτρα έστειλε το Ιράν τελεσίγραφο στην ΕΕ συμμόρφωσης των για το οικονομικό σκέλος της συμφωνίας εντός 60 ημερών , αλλιώς θα πάψει να τηρεί τα συμφωνημένα. Τελεσίγραφο που η Ε.Ε (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία) απέκρουσε, αλλά εμμένει στην τήρηση της συμφωνίας και ζητεί αυτοσυγκράτηση από τα μέρη , με ευχολόγια…
Ακολούθως λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση της Αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής σημειώθηκαν ήσσονος σημασίας ζημιές σε τέσσερα δεξαμενόπλοια εντός του Περσικού κόλπου , εκ των οποίων τα 2 της Σαουδικής Αραβίας , με ανεξιχνίαστους τους δράστες . Η μια πλευρά εικάζει ότι πρόκειται για φιλοϊρανούς παραστρατιωτικούς, η άλλη πλευρά ότι πρόκειται για προβοκάτσια.
Στην συνέχεια έγινε επίκληση αόριστων πληροφοριών για κίνδυνο του προσωπικού της Αμερικανικής πρεσβείας στη Βαγδάτη και του προξενείου στο Αβρίλ ώστε να διαταχθεί η εκκένωση τους. Επειδή αυτό δεν έπεισε, δημοσιοποιήθηκαν φωτογραφίες Ιρανικών φορτηγών πλοίων που έφεραν πυραύλους. Προφανώς για λόγους άμυνας σε αντιμετώπιση της Αμερικανικής στρατιωτικής απειλής.
Κατασκευή αιτιολογιών:
Ο B.Rhodes (επιτετραμμένος σύμβουλος του Obama) σε πρόσφατο άρθρο του αισθάνεται να ξαναζεί σήμερα παρόμοιες με τις συνθήκες του 2002-2003 όταν όπως διηγείται: «Ο πόλεμος του Ιράκ μας έδειξε τι γίνεται όταν οι υπερβολές και ψέματα εργαλειοποιήθηκαν, για να δικαιολογήσουν μια ιδεολογική ώθηση σε πόλεμο. Όταν διογκωμένες δημόσιες δηλώσεις και μυστηριώδεις πληροφορίες μυστικών υπηρεσιών χρησιμοποιήθηκαν για να αιτιολογήσουν μια εισβολή, αντιστρέφοντας την από επιθετική σε αμυντική ενέργεια.» Είχε ειπωθεί τότε από τον G.W.Bush. «Αν ο Σαντάμ επιλέξει αντιπαράθεση, να ξέρει ο Αμερικανικός λαός ότι έχει ληφθεί κάθε μέτρο ώστε να αποφευχθεί ο πόλεμος».
Όταν λαμβάνεις τα πιο πάνω στρατιωτικά μέτρα στην αυλή του αντιπάλου σου.. Όταν αφήνεις να διαρρεύσει ότι σε στρατιωτικό συμβούλιο προτίθεσαι να τα ενισχύσεις με αποστολή 120.000 στρατιωτών. Όταν ζητάς εκκένωση πρεσβείας και προξενείου στην γειτονική χώρα του Ιράκ. Δεν φαίνεται σαν να να προκαλείς τον αντίπαλο; Και σαν να επιδιώκεις την έναρξη εχθροπραξιών;
Όλα δείχνουν σαν να επιδιώκουν οι ΗΠΑ μια στρατιωτική «προληπτικού» χαρακτήρα επέμβαση στο Ιράν. Η΄τουλάχιστον, θα πρέπει να θεωρούν σαν ενδεχόμενη μια τέτοια εξέλιξη και να την αποδέχονται..
Ιδιαίτερα όταν ενορχηστρωτής της όλης ιστορίας είναι ο έχων την φήμη πολεμοχαρούς, σύμβουλος ασφαλείας του Τραμπ κος Μπόλτον. Μαζί με τον υπουργό εξωτερικών υποθέσεων Πομπέο, συγκροτούν ένα αντι-Ιρανικό δίδυμο, ιδιότητα που συνετέλεσε τα μέγιστα στον διορισμό τους από τον Τραμπ τον Απρίλιο 2018 λίγο πριν την καταγγελία της διεθνούς συνθήκης JCPOA από τον ίδιο.
Ο πολεμοχαρής κος Μπόλτον:
Ο Μπόλτον ήταν αυτός που επί προεδρίας Κλίντον υποστήριζε την αλλαγή καθεστώτος του Σαντάμ στο Ιράκ. Επί G.W Bush (σαν γραμματέας του υπουργείου εσωτερικών για έλεγχο εξοπλισμών και διεθνή ασφάλεια) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην δικαιολόγηση και την εν γένει προετοιμασία της εισβολής στο Ιράκ. Όταν είχε παρουσιαστεί ότι ο Σαντάμ κατείχε όπλα μαζικής καταστροφής, ακόμα και πυρηνικά, που δεν βρέθηκαν ποτέ. Υπό την ίδια ιδιότητα σε ομιλία του είχε κατηγορήσει την Κούβα το 2002 ότι αναπτύσσει βιολογικά όπλα.
Μόλις πριν διοριστεί από τον Τραμπ, δημοσίευσε ανάλυση υποστηρίζοντας την ανάγκη για προληπτικό χτύπημα στη βόρεια Κορέα.
Πρόσφατα υποστήριζε εισβολή των ΗΠΑ στην Βενεζουέλα.
Πριν τρία χρόνια σε άρθρο του έγραφε ότι «ο μόνος τρόπος να σταματήσεις την «βόμβα» (ατομική) του Ιράν είναι να το βομβαρδίσεις».(“To stop Iran’s bomb, bomb Iran”). «Υποθέτω ότι μετά θάνατον οι πολεμικές βιομηχανίες θα πρέπει να του στήσουν αδριάντα!»
Με τα δύο αεροπλανοφόρα κ.λπ. που στέλνεις στην μύτη του αντιπάλου σου, θεωρείς επιθετική (και όχι αμυντική) την στην συνέχεια ενέργεια του εξοπλισμού από το Ιράν πλοιαρίων με ρουκέτες στον Περσικό κόλπο; Και αιτία πολέμου;!!
Δήλωση Τραμπ για διαπραγμάτευση:
Ο Τραμπ αφήνει να εννοηθεί (πέραν των δηλώσεων πως δεν έχει σκοπό τον πόλεμο) ότι διαφωνεί με τον Μπόλτον για εισβολή. Ότι επιδιώκει να στριμώξει εκτός από οικονομικά και στρατιωτικά το Ιράν. Να το αναγκάσει να διαπραγματευθεί.
Κάθε άλλος Αμερικανός πρόεδρος θα καταλάβαινε ότι δεν υπάρχει περίπτωση το θεοκρατικό καθεστώς να το κάνει αυτό. Ήδη το δήλωσε ο Χαμεϊνί.
Παρά την διαπραγμάτευση ένα χρόνο τώρα με την βόρεια Κορέα και τις κυρώσεις εναντίον της, μήπως πέτυχε ο Τραμπ να αλλάξει στην πράξη την στάση του Κιμ;
Ο B.Bruen (Αμερικανός διπλωμάτης, σύμβουλος του Obama) θεωρεί τελείως άστοχη την προσπάθεια του Τραμπ να υποχρεωθεί το Ιράν με αυτή τη μέθοδο σε επαναδιαπραγμάτευση. Αυτή η αντιμετώπιση λέγει «δείχνει απίστευτη άγνοια της ιστορίας, της ρεαλιστικής πολιτικής, και την πρακτική στις διαπραγματεύσεις περί τα πυρηνικά».
Πόλεμος από εσφαλμένη εκτίμηση ή ατύχημα:
Θεωρεί ο Τραμπ ότι είναι στο χέρι του να σταματήσει τον Μπόλτον και το εκστρατευτικό σώμα (γιατί περί αυτού πρόκειται). Δεν υπολογίζει τις προειδοποιήσεις του Υπουργού Άμυνας της μεγάλης Βρετανίας Χάμοντ και του Αμερικανού ναυάρχου James Σταυρίδη (πρώην διοικητή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη). Αυτοί και άλλοι ομοίως στις ΗΠΑ θεωρούν ότι με τη συσσώρευση δυνάμεων και την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή, από λάθος υπολογισμό ή ατύχημα μπορεί να προκληθεί θερμό επεισόδιο και έκρηξη πολέμου.
Ο Μπόλτον μπορεί να επιδιώκει ότι επιδιώκει, αλλά δεν είναι δυνατόν ολόκληρος πρόεδρος των ΗΠΑ να μην συνειδητοποιεί πού τον οδηγεί η αποστολή ενός τέτοιου εκστρατευτικού σώματος.
Βεβαίως η φαινομενική διαφωνία με τον Μπόλτον μπορεί να είναι προκάλυμμα για το απαραίτητο στοιχείο του αιφνιδιασμού κατά την επίθεση. Με τόσα ψέματα και παλινωδίες από πλευράς Τραμπ, τι να πιστέψει κανείς;
Ο χαρτοπαίκτης Τραμπ:
Όπως κατά το παρελθόν, ο κ. Τραμπ ενεργεί σαν χαρτοπαίκτης (χωρίς στρατηγική). Ανάλογα με τα χαρτιά που θα ανοιχθούν στο τραπέζι, θα πάρει τις αποφάσεις του εκείνη την ώρα. Έτσι έκανε και στην 2η συνάντηση με τον Κιμ και στο τέλος τον άφησε στα κρύα του λουτρού. Το ίδιο έκανε και με το θέμα της απόσυρσης από την Συρία.
Αλλά ακόμα και ο χαρτοπαίκτης δεν μπορεί να σταματήσει μια παρτίδα όταν την ξεκινήσει. Μια παρτίδα που φαίνεται ότι θα είναι lose/lose για όλους.
Η περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι μια πυριτιδαποθήκη : Μια εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράν, θα συμπαρασύρει και το Ισραήλ, το οποίο θα έχει να αντιμετωπίσει εκτός από το Ιράν, και το τόξο των Ιρανικών και φιλο-Ιρανικών δυνάμεων στην Συρία, στο Ιράκ και την Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Επίσης η Σαουδική Αραβία τους αντάρτες Χούτι που υποστηρίζονται από το Ιράν στην Υεμένη. Ενώ η τιμή του πετρελαίου θα τραβά την ανηφόρα.
Ενδεχομένως το Ισραήλ να κρύβεται τώρα, είτε προσωρινά, λόγω του διαγωνισμού της Eurovision στο Τελ Αβίβ ή για να αμυνθεί/ κτυπήσει τους Ιρανούς στο πιο πάνω τόξο επιρροής τους. Έτσι δεν θα βρεθεί εκτεθειμένο στα νώτα του. Συγκεκριμένα ο Νετανιάχου ζήτησε από το επιτελείο του να αποφευχθεί σε αυτή τη φάση κάθε ανάμειξη της χώρας του.
Μεγάλοι πόλεμοι που άρχισαν με την επίθεση ισχυρότερων σε πιο αδύναμους (2ος παγκόσμιος πόλεμος), ή αιφνιδιαστικά σε εξίσου ισχυρούς (Περλ Χάρμπορ) μπορούμε να θυμηθούμε. Αλλά να έχουν ξεκινήσει από επιπολαιότητα και ανικανότητα, θα δυσκολευτούμε να βρούμε προηγούμενο στην ιστορία.
*Συντ. δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω-συγγραφέας-ερευνητής
(πηγή: orgi.gr)