Μια μετάβαση που θα εξελίσσεται σε βάθος χρόνου και τελικά θα οδηγήσει σε ένα περιβάλλον με πολύ χαμηλότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, την υιοθέτηση νέων και καθαρών τεχνολογιών και σε μια ριζική και μόνιμη αλλαγή του παγκόσμιου ενεργειακού μείγματος.
Και ενώ η προσοχή των περισσότερων παρατηρητών και αναλυτών της αγοράς είναι αναπόφευκτα στραμμένη στις τεχνολογίες -με τις ΑΠΕ, την ηλεκτροκίνηση και την αποθήκευση ενέργειας να μονοπωλούν το ενδιαφέρον, αφού όλα αυτά αντιπροσωπεύουν την νεοτερικότητα απ’ όπου εικάζεται ότι θα προέλθουν οι σωτηρίες λύσεις- ο τομέας των υδρογονανθράκων τείνει να δαιμονοποιηθεί απόλυτα, αφού, σύμφωνα με το τρέχον οικολογικό αφήγημα, αυτός φέρει το ίδιο μερίδιο ευθύνης με το λιθάνθρακα για την υπερθέρμανση του πλανήτη και άρα πρέπει να εξοβελιστεί με την άμεσο παύση όλων των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με την έρευνα, την παραγωγή, τη διύλιση και την εμπορία υγρών καυσίμων.
Με τους ‘πράσινους’, τους οικολόγους και τους συνοδοιπόρους τους βέβαια να αδυνατούν να μας εξηγήσουν το πώς θα συνεχίσουμε ως άτομα και ως κοινωνία να διάγουμε το μάλλον ανέμελο και υψηλής τεχνολογικής στάθμης βίο μας, με το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού να κατοικεί σε υψηλής ενεργειακής εξάρτησης αστικά περιβάλλοντα και την ύπαιθρο να οδεύει και αυτή τάχιστα σε καταστάσεις υψηλής ενεργειακής κατανάλωσης, αφού η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου περνάει απαρέγκλιτα μέσα από την αύξηση της ενεργειακής χρήσης. Για αυτό, στην προσπάθειά μας να αποκωδικοποιήσουμε την ενεργειακή μετάβαση, θα ήταν παράλειψή μας να αγνοήσουμε τις επιστημονικές αναλύσεις και εκτιμήσεις διεθνών οργανισμών και think tanks ως προς το προφίλ του μελλοντικού ενεργειακού μείγματος. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (ΙΕΑ), αλλά και άλλων έγκυρων οργανισμών (λχ ΕΙΑ, BP, MIT,EE), το 2040 οι υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) θα καλύπτουν ένα πολύ σημαντικό ποσοστό της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης που θα κυμαίνεται από 48% έως 54%, ανάλογα με το ρυθμό προσαρμογής του παγκόσμιου ενεργειακού συστήματος σε καύσιμα χαμηλών ή μηδενικών εκπομπών. Και με το λιθάνθρακα να μην έχει εγκαταλειφθεί πλήρως, παρά τα αυστηρά μέτρα που θα έχουν επιβληθεί έως τότε, με εκτιμήσεις να ομιλούν για κάλυψη 12% έως 24%.
Σε ότι αφορά δε τους υδρογονάνθρακες και ιδιαίτερα τα υγρά καύσιμα, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι αυτά παραμένουν ασυναγώνιστα για χρήση στον τομέα των μεταφορών -όπου και εκτιμάται ότι θα επέλθουν οι μεγάλες ανατροπές ως προς την αλλαγή καυσίμων- χάρη στην ανώτερη ενεργειακή πυκνότητα και υψηλή θερμογόνο δύναμή τους. Πολύ απλά, αποτελούν την καλύτερη μορφή αποθήκευσης και μεταφοράς ενέργειας, αφού ολόκληροι κλάδοι στις μεταφορές και τη βιομηχανία αδυνατούν να λειτουργήσουν χωρίς αυτά. Και ενώ ο ηλεκτρισμός κατά τα επόμενα 20 με 30 χρόνια χωρίς αμφιβολία θα αποτελέσει βιώσιμη εναλλακτική λύση για επιβατικά αυτοκίνητα και ημιφορτηγά στις πόλεις, τα υγρά καύσιμα θα εξακολουθούν να είναι αναγκαία, ιδιαίτερα για τις οδικές μεταφορές βαρέων οχημάτων μεγάλων αποστάσεων, την αεροπορία και τη ναυτιλία, καθώς επίσης και για την τροφοδοσία πετροχημικών, τα λιπαντικά και λοιπά προϊόντα.
Τούτων λεχθέντων, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η όλη τοποθέτηση και οι πολύ συγκεκριμένες και άκρως ενδιαφέρουσες προτάσεις του οργανισμού Fuels Europe, που αποτελεί το βασικό φορέα εκπροσώπησης της ευρωπαϊκού τομέα διύλισης. Οι προτάσεις αυτές αφορούν το ρόλο των διυλιστηρίων και των υγρών καυσίμων γενικότερα στη συνολική προσπάθεια για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, την περαιτέρω βελτίωση της ποιότητας των καυσίμων και τη μετάβαση προς τις οδικές μεταφορές (που αποτελούν και τον κύριο πόλο κατανάλωσης υγρών καυσίμων) χαμηλότερων εκπομπών. Αλλά για αυτό το θέμα και την Έκθεση "Όραμα 2050" του Fuels Europe θα επανέλθουμε σύντομα με ξεχωριστό άρθρο μας.