Το πετρέλαιο και οι υδρογονάνθρακες γενικότερα -που αποτέλεσαν το καύσιμο μιας νέας εποχής που ήτο όλος ο 20ος αιώνας- και η δυνατότητα που αυτοί προσέφεραν στη μεταφορά και αποθήκευση μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας σε ανταγωνιστικό κόστος, εν πολλοίς καθόρισαν και διευκόλυναν την ανάπτυξη του σημερινού τεχνολογικού μας πολιτισμού. Σήμερα, η τεχνολογική αυτή βάση μάς οδηγεί πολύ γρήγορα σε μια αναθεώρηση του ενεργοβόρου μοντέλου πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η έως τώρα ανάπτυξή μας. Η ενέργεια παραμένει μεν καθοριστικός παράγων για πολλές από τις δραστηριότητές μας πλην, όμως, θα αποτελεί από εδώ και εμπρός έναν ολοένα και λιγότερο κρίσιμο παράγοντα, λόγω της ραγδαίας αύξησης της διαθεσιμότητας της σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται πλέον από την ενεργειακή μετάβαση, καθώς αλλάζει σταδιακά η ενεργειακή βάση της οικονομίας μας, η οποία θα στηρίζεται ολοένα και λιγότερο στους υδρογονάνθρακες, καθώς θα αναπτύσσονται οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας σε πραγματικά γιγάντια κλίμακα, με τον ηλεκτρισμό να αποτελεί την κοινή συνισταμένη του ενεργειακού πλέγματος. Αναπόφευκτα θα αλλάξει και όλη η γεωπολιτική μας θεώρηση και σημασία της ενέργειας, καθώς όλες σχεδόν οι περιοχές του πλανήτη σε λίγα χρόνια θα έχουν σχεδόν ίσες ευκαιρίες και πρόσβαση σε άφθονη και οικονομικά ανταγωνιστική ενέργεια. Η σχέση μεταξύ ενέργειας και γεωπολιτικής θα εξακολουθήσει να είναι ισχυρή πλην, όμως, αυτή θα επαναπροσδιοριστεί βάσει των νέων τεχνολογικών και οικονομικών δεδομένων.