Η επιστημονική ομάδα του Ινστιτούτου Φυσικής Επιστήμης στη Χεφέϊ που λειτουργεί υπό την αιγίδα της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών ανέπτυξε αυτή τη θεωρία αναλύοντας και σαρώνοντας τα δεδομένα της ατμόσφαιρας που συλλέχθηκαν από δορυφόρους 4.443.282 φορές για μια περίοδο 15 ετών, ξεκινώντας από το 2002.
Τα στοιχεία αυτά, τα οποία δείχνουν την επίδραση των διακυμάνσεων της στοιβάδας του όζοντος στην ηλιακή δραστηριότητα, συλλέχθηκαν σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη της ατμόσφαιρας. Λόγω αυτής της παρεμβολής στην ηλιακή δραστηριότητα, η τρύπα στη στοιβάδα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική είναι πλέον μεγαλύτερη από την τρύπα πάνω από την Αρκτική. Η επιστημονική ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι αυτές οι μεταβολές της πυκνότητας στη στοιβάδα του όζοντος, που προστατεύει τη Γη από τις καταστροφικές υπεριώδεις ηλιακές ακτινοβολίες, συσχετίζονται σημαντικά με τα ζητήματα της ηλιακής ακτινοβολίας, της πυκνότητας του ατομικού οξυγόνου και της μεταβαλλόμενης θερμοκρασίας του ανώτατου ορίου της μεσόσφαιρας.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τα νέα ευρήματα μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη μελέτη της παγκόσμιας αλλαγής του κλίματος και στην οικοδόμηση μοντέλων για τη μεσαία και ανώτερη ατμόσφαιρα. Διευκρινίζουν ότι χρειάζονται ακόμα περισσότερα δεδομένα παρατήρησης για να κατανοήσουν πλήρως πώς η πυκνότητα του όζοντος συνδέεται με την ηλιακή δραστηριότητα.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος του Journal of Geophysical Research: Space Physics.