Παλιότερα η άνοδος στη Θεσσαλονίκη αποτελούσε κάτι σαν γύρο θριάμβου των κυβερνήσεων, οι οποίες εμφανίζονταν να μοιράζονται λίγη από την αίγλη της εξουσίας τους με τους κατοίκους της «συμπρωτεύουσας». Οταν όμως οι κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν σκάνδαλα, ή όταν κορυφώνονταν τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της χώρας, τότε το αναπόφευκτο ραντεβού της ΔΕΘ άρχιζε να μοιάζει με παγόβουνο στην πορεία της κυβέρνησης. Οταν, υπό ξένη επιτήρηση, οι κυβερνήσεις αδυνατούσαν να μοιράζουν παροχές στα διαγγέλματα της οικονομικής πολιτικής του επόμενου έτους, η εκάστοτε αντιπολίτευση μπορούσε να υπονομεύει την κυβέρνηση με το δικό της «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», υποσχόμενη τα πάντα στους πάντες.
Ο κ. Τσίπρας, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, εκμεταλλεύθηκε στο έπακρον το βήμα της Θεσσαλονίκης και τις δυσκολίες της προηγούμενης κυβέρνησης. Ετσι, βρέθηκε να συγκυβερνά με τον Πάνο Καμμένο. Ενώ παλιότερα ήταν στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής, εδώ και τρία χρόνια, ως πρωθυπουργός, ο ίδιος αναγκάζεται να τις αποφεύγει και να δίνει εξηγήσεις για την πολιτική του. Ενδεικτική ήταν η χθεσινή δράση τού έως τώρα φίλιου «Ρουβίκωνα» στη Θεσσαλονίκη, εναντίον της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ. Η δυσφορία του κ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη τα δύο τελευταία χρόνια ήταν έκδηλη. Φέτος, όμως, θα προβάλει την «έξοδο» από το μνημόνια και θα υποσχεθεί φιλόδοξο πακέτο παροχών, καθώς έως την επόμενη ΔΕΘ θα μεσολαβήσουν τοπικές, ευρωπαϊκές και εθνικές εκλογές. Η έως τώρα πορεία του δείχνει ότι θα επιλέξει τον εύκολο δρόμο – προς όφελος του κόμματός του, όχι της χώρας.
(του Νίκου Κωνσταντάρα, από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 07/09/2018)