Και αυτό μετά από μια άκρως φορτισμένη εργασιακά περίοδο, όλο το α΄ εξάμηνο του έτους, με εντατικές επαφές και συνεννοήσεις της διοίκησης της Gastrade με τραπεζικούς οργανισμούς, εταιρείες πιστοποίησης και τεχνικούς συμβούλους οι οποίοι και διαμόρφωσαν το τελικό επενδυτικό σχήμα και τις προδιαγραφές του έργου κατά τα πρώτα κρίσιμα 5 χρόνια λειτουργίας του έργου, δηλ. για την περίοδο 2020-2025.
Σύμφωνα με πληροφορίες του energia.gr όλο αυτό το διάστημα υπήρξε ιδιαίτερα στενή επαφή με τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, καθότι το έργο αποτελεί Project of Common Interest (PCI) με το λεπτομερές engineering study να έχει, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, χρηματοδοτηθεί στο πλαίσιο του ανωτέρω προγράμματος. Ως γνωστό το έργο του FSRU Αλεξανδρούπολης, που αποτελεί μια πρωτοβουλία της εταιρείας Gastrade του ομίλου Κοπελούζου, έχει τύχει ευρείας πολιτικής στήριξης τόσο σε επίπεδο ελληνικής και αμερικανικής κυβέρνησης, όσο και της ΕΕ. Σήμερα στην Gastrade συμμετέχουν ο όμιλος Κοπελούζου κατά 80% και η Gaslog του Παναγιώτη Λιβανού με 20%, ενώ έχει επιβεβαιωθεί το ενδιαφέρον για συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΠΑ (20%) και της βουλγαρικής κρατικής Bulgarian Energy Holding (BEH), με τη διοίκηση της εταιρείας να βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με ένα μικρό αριθμό διεθνών ενεργειακών εταιρειών ώστε να εξευρεθεί ο πέμπτος μέτοχος.
Η εξεύρεση του νέου μετόχου ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για τη λήψη της τελικής επενδυτικής απόφασης (FID), η οποία εκτιμάται ότι θα έχει ληφθεί μέχρι το τέλος του έτους. Να θυμίσουμε ότι το έργο περιλαμβάνει ένα purpose built πλοίο LNG χωρητικότητας 170.000 κυβ. μέτρων και δυναμικότητας ετήσιας παροχής αερίου μέχρι 6,1 δισ. κυβ. μέτρων, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί ως πλωτή δεξαμενή, αγκυροβολημένο 17,6 χλμ νοτιοδυτικά του λιμένα της Αλεξανδρούπολης όπου, μέσω ενός υποθαλασσίου και ενός χερσαίου αγωγού, θα συνδέεται με το εθνικό σύστημα φυσικού αερίου. Ο πλωτός αυτός σταθμός LNG (γνωστός ως Floating Storage and Regasification Unit, FSRU) θα αποτελέσει ουσιαστικά την τέταρτη πύλη εισαγωγής φυσικού αερίου της Ελλάδος και υπό αυτή την άποψη έχει μεγάλη σημασία για την ενίσχυση της ενεργειακής ασφάλειας της χώρας μας. Επιπλέον, μια μονάδα FSRU, λόγω της σχεδίασης και του τρόπου λειτουργίας της, προσφέρει μια λίαν ευέλικτη πηγή προμήθειας φυσικού αερίου, συμβάλλοντας στην προώθηση του ανταγωνισμού, αλλά και στην ευελιξία και αξιοπιστία του εθνικού συστήματος. Θα πρέπει επίσης να υπογραμμισθεί ο ιδιαίτερος στρατηγικός ρόλος του έργου σε περιφερειακό επίπεδο, αφού αυτό αναμένεται να δράσει ενισχυτικά και υποστηρικτικά με το διασυνδετήριο αγωγό φυσικού αερίου Ελλάδος - Βουλγαρίας (IGB), η κατασκευή του οποίου πρόκειται να ξεκινήσει εντός του 2018 και να έχει ολοκληρωθεί το 2020.
Ο δε συγχρονισμός των δύο έργων αναμένεται να προσδώσει μια επιπλέον δυναμικότητα στο νέο ενεργειακό τοπίο το οποίο αναπόφευκτα θα διαμορφωθεί με την έλευση του αγωγού TAP το 2020. Έτσι, με τον TAP (ο οποίος θα προσφέρει νέες ποσότητες φυσικού αερίου σε Ελλάδα και Βουλγαρία, 1+1 bcm το χρόνο), τον IGB και το FSRU Αλεξανδρούπολης ενισχύεται σημαντικά τόσο η ενεργειακή υποδομή της ευρύτερης περιοχής, όσο και η εξασφάλιση νέων ποσοτήτων αερίου από εναλλακτικούς προμηθευτές. Την περιφερειακή διάσταση του έργου του FSRU στην Αλεξανδρούπολη αναδεικνύει εξάλλου και πρόσφατη μελέτη του ΙΕΝΕ με τίτλο "Gas Supply in SE Europe and the Role of LNG". Η εν λόγω μελέτη, αφού αναλύει με λεπτομέρεια το ρόλο του LNG στην προμήθεια αερίου της Ευρώπης, επικεντρώνεται στη ΝΑ Ευρώπη όπου, όπως επισημαίνεται, η υποδομή σε μονάδες αποθήκευσης και αεριοποίησης υστερεί σε σχέση με τη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη.
Στη περιοχή μας, μόνο η Ελλάδα και η Τουρκία διαθέτουν τέρμιναλ LNG, με την Τουρκία να έχει σε λειτουργία τέσσερις μονάδες (δυο χερσαίες σε Marmara Ereglisi, και Aliaga στην Σμύρνη και FSRU, το ΕΚΤΙ LNG πλησίον της Σμύρνης και το Dortyol στην επαρχία Hatay) και την Ελλάδα να διαθέτει μόνο ένα τέρμιναλ στη Ρεβυθούσα. Όμως υπάρχουν σε εξέλιξη σχέδια για την κατασκευή τεσσάρων επιπλέον μονάδων στην περιοχή σε Κροατία (Kirk island), Ελλάδα (FSRU Αλεξανδρούπολης) και Τουρκία (Gulf of Saros και Aliaga). Σύμφωνα με τη μελέτη του ΙΕΝΕ, το LNG αναμένεται ότι θα έχει ραγδαία ανάπτυξη στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου κατά τα αμέσως επόμενα χρόνια, καθώς οι οικονομίες της περιοχής θα επιχειρούν μια αποφασιστική στροφή υπέρ του φυσικού αερίου στο πλαίσιο εφαρμογής της Συμφωνίας των Παρισίων και σχετικών με αυτήν ευρωπαϊκών δεσμεύσεων. Παράλληλα, όπως μας πληροφορεί ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (ΙΕΑ) στην τελευταία του μεσοπρόθεσμη έκθεση (Natural Gas 2018), κατά την επόμενη πενταετία η παγκόσμια κατανάλωση LNG εκτιμάται ότι θα φθάσει στα 505 bcm κατ´ έτος σε σύγκριση με 391 bcm το 2017, με παράλληλη αύξηση των εξαγωγών LNG κατά 30% σε παγκόσμιο επίπεδο. Και μπορεί μεν το συντριπτικό μερίδιο αυτής της αύξησης στη ζήτηση, κατά 75%, να προέλθει από την Ασία συνολικά ( με Κίνα, Ν. Κορέα και Ιαπωνία να ευθύνονται για το 55%), όμως υπάρχουν ανερχόμενες περιοχές όπως η ΝΑ Ευρώπη και η Ανατολική Μεσόγειος οι οποίες θα εισφέρουν και αυτές κατ´ αναλογία στους νέους όγκους κατανάλωσης LNG.