Ως δύο χώρες που βρίσκονται στα άκρα της ηπειρωτικής Ευρώπης έχουν, επίσης, κάθε λόγο να μην αισθάνονται άνετα με τον ηγεμονικό ρόλο της Γερμανίας και της Γαλλίας. Δεν έχουν όμως τη δυνατότητα ουσιαστικής παρεμβάσεως. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει τον πρώτο λόγο έναντι της Ευρώπης. Αυτό που απομένει είναι η επίπονη διείσδυση στην περιφέρεια της ηπείρου.
Η εντονότατη ανησυχία κάποιων κρατών της Ανατολικής Ευρώπης έναντι της Ρωσίας είναι ένα θέμα προς αξιοποίηση από τη Βρετανία, που υπέγραψε, τον περασμένο Δεκέμβριο, με την Πολωνία Συμφωνία Συνεργασίας Αμύνης και Ασφαλείας, με σημασία μάλλον συμβολική. Από την πλευρά του, ο κ. Ερντογάν επιχειρεί ουσιαστική διείσδυση στους Τούρκους και εν γένει στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της Βαλκανικής και αναμένεται να εκφωνήσει προεκλογική ομιλία στο Σεράγεβο την προσεχή Κυριακή.
Ιστορικά και παρά τις διαφορές που υφίσταντο, η Βρετανία στάθηκε αρωγός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έναντι της τσαρικής Ρωσίας. Η σύμπλευση της Υψηλής Πύλης με τον κάιζερ, υπό την πίεση των Νεοτούρκων, οδήγησε στην κατάρρευση της αυτοκρατορίας. Αλλά σε περιόδους κρίσεως, οι σώφρονες ηγέτες επιστρέφουν στις σταθερές του παρελθόντος, δίχως ποτέ η Ιστορία να επαναλαμβάνεται, ασφαλώς. Από την άποψη αυτή, η αναθέρμανση των σχέσεων Ελλάδος - Βρετανίας αποτελεί θετική εξέλιξη.
(του Κώστα Ιορδανίδη από την εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)