Δύο αγωνιώδη ερωτήματα πλανώνται πάνω από την ελληνική
οικονομία και κοινωνία τους τελευταίους μήνες, χωρίς κανείς να μπορεί να δώσει
μια πειστική απάντηση. Ποιο ικανό και έμπειρό στέλεχος, που μπορεί με αξιώσεις να διεκδικήσει θέση εργασίας στο
εξωτερικό, θα προτιμήσει να εργασθεί στην Ελλάδα και να αποδίδει στο κράτος το
55% της αμοιβής του; Και ποια εταιρεία μπορεί πραγματικά να σηκώσει το βάρος να
πληρώνει 60% επί πλέον της καθαρής αμοιβής για ένα τέτοιο στέλεχος;
Αυτή η απίθανη στρέβλωσις της αγοράς εργασίας, ως απότοκος
της υπερφορολογήσεως και της αυξήσεως των ασφαλιστικών εισφορών, ήλθε εκ νέου
στην επιφάνεια, λόγω ενός περιστατικού στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής
Σταθερότητος. Ο Βασίλης Κατσικιώτης, καθηγητής Οικονομικών με μακρά πορεία στον
χώρο των επιχειρήσεων και των τραπεζών στις ΗΠΑ, επελέγη για την θέση του
Διευθύνοντος συμβούλου του ΤΧΣ, έπειτα από διεθνή διαγωνισμό. Χθες, ωστόσο,
ανεκοίνωσε την παραίτησή του, για διαφόρους λόγους. Πληροφορίες φέρουν το ύψος
των καθαρών αμοιβών του, αλλά και την χρονική διάρκεια της συμβάσεως εργασίας
που θα υπέγραφε, να ήταν εκ των βασικών αιτιών της αποφάσεώς του.
Οι ετήσιες μεικτές αποδοχές του κ. Κατσιώτη είχαν ορισθεί
στις 220.000 ευρώ. Οι καθαρές, όμως, θα ήταν περίπου 98.000 (κάτι που ο ίδιος
όφειλε φυσικά να γνωρίζει). Ο επικεφαλής του ΤΧΣ αποδίδει υποχρεωτικώς 13.200
ευρώ ως εισφορά στο ΙΚΑ, 86.100 ως φόρο και 22.400 ως εισφορά αλληλεγγύης. Το
κράτος δηλαδή «δεσμεύει» το 55% του εισοδήματός του.
Παραλλήλως, ως εργοδότης, εν προκειμένω πληρώνει 240.000 ευρώ
(προστίθεται η δική του εισφορά στο ΙΚΑ), για να φθάνει τελικά στον εργαζόμενο
μόλις το 40% του ποσού αυτού!
Με τον τρόπο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ πετυχαίνει ένα διττό στόχο: Να
χαϊδεύει τα αυτιά μερίδος των ψηφοφόρων του, προβάλλοντας το γεγονός ότι
φορολογεί γενναία τους «πλουσίους» και να εισπράττει τα απαραίτητα ποσά ώστε να
διατηρεί ανέπαφο το Δημόσιο, και ως προς τον αριθμό των δομών του και αυτόν των
υπαλλήλων του. Αγνοώντας, βέβαια, οι κυβερνώντες – άλλοι ηθελημένα και άλλοι
άθελά τους- ότι η ουσιαστική δήμευσις του εισοδήματος, η εκδίωξις των ικανών
και άξιων στελεχών, και το υπέρμετρο βάρος στις επιχειρήσεις είναι ορισμένοι
από τους παράγοντες που κρατούν την οικονομία σε τέλμα και εμποδίζουν την
ανάπτυξη.