Σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες σε εξέλιξη είναι οι διαπραγματεύσεις
μεταξύ της Ελληνικής κυβέρνησης που εκπροσωπείται από τον Υπουργό Περιβάλλοντος
και Ενέργειας, κ. Γιώργο Σταθάκη, και τον Υφυπουργό παρά τον πρωθυπουργό Δ.
Λιάκο, και των εκπροσώπων της κρατικής αζέρικης εταιρείας υδρογονανθράκων και
της ιταλικής
Snam, για
την πώληση πλειοψηφικού πακέτου του ΔΕΣΦΑ στις ανωτέρω εταιρείες. Όπως
αναφέρουν πηγές του ΥΠΕΝ στόχος των δύο πλευρών είναι να καταλήξουν σε συμφωνία
για την πώληση του 66% του ΔΕΣΦΑ στην κοινοπραξία
Socar-
Snam μέχρι τα τέλη του Νοεμβρίου οπότε
ως γνωστό λήγει η ισχύς της εγγυητικής επιστολής που είχε καταθέσει η
Socar τον Ιούνιο του 2013,
όταν και πραγματοποιήθηκε ο διαγωνισμός του ΤΑΙΠΕΔ.
Επειδή τα χρονικά περιθώρια για ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης είναι
ασφυκτικά καταβάλλεται προσπάθεια εντατικοποίησης των συναντήσεων μεταξύ των
δύο πλευρών με στόχο την εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσεως. Όμως παρά τις από
κοινού διακηρύξεις είναι ξεκάθαρο ότι υπάρχει σημαντική διάσταση απόψεων με
τους Αζέρους της
Socar
να επιμένουν σε μείωση του τιμήματος και τμηματική καταβολή και την Ελληνική
πλευρά να αντιτίθεται σε μία τέτοια προοπτική υποστηρίζοντας ότι δεν αποδέχεται
μία αλλαγή των όρων του διαγωνισμού. Αυτό μεταφράζεται σε αδυναμία τροποποίησης
της καταβολής του τιμήματος, όπως έχει ζητηθεί από την πλευρά των Αζέρων και
των Ιταλών, οι οποίοι έχουν προτείνει την άμεση καταβολή 300 εκατ. ευρώ και την
μεταγενέστερη αποπληρωμή των υπόλοιπων 100 εκατ. ευρώ, σε δύο, μάλιστα, δόσεις –
με τους αγοραστές να επιμένουν ότι η «απομείωση» της αξίας του ΔΕΣΦΑ που είχε
συντελεστεί με την περίφημη τροπολογία Σκουρλέτη θα πρέπει με κάποιο τρόπο να
αποτυπωθεί και στο τίμημα ή στον τρόπο καταβολής του.
Να θυμίσουμε ότι ο διαγωνισμός του 2013, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο
του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης, έληξε με μοναδικό
συμμετέχοντα και άρα πλειοδότη, την αζερική Socar η οποία προσέφερε 400 εκατ.
ευρώ. Ωστόσο η πώληση έμεινε σε εκκρεμότητα εξαιτίας της έρευνας που ξεκίνησε
από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού (
DGCOM), η οποία τελικά εισηγήθηκε από το συνολικό προς πώληση
ποσοστό (66%) ένα μερίδιο τουλάχιστον 17% να μεταβιβαστεί σε ευρωπαίο
διαχειριστή, ώστε το μερίδιο της μη Ευρωπαϊκής
SOCAR
να πέσει
κάτω από το 50%. Η ευρωπαϊκή εταιρεία βρέθηκε από τη Socar και είναι η ιταλική
Snam, εξ ου και η εμπλοκή της στις διαπραγματεύσεις. Ωστόσο το περασμένο
καλοκαίρι, η περίφημη τροπολογία Σκουρλέτη περιέπλεξε τα πράγματα καθώς οδήγησε
– όπως υποστηρίζει η πλευρά των αγοραστών – σε απομείωση της αξίας της
εταιρείας τροποποιώντας ουσιαστικά τα δεδομένα για την πώληση λόγω της εμπλοκής
που σημειώθηκε, και η οποία έκτοτε δεν κατέστη εφικτό μέχρι στιγμής να
ξεπεραστεί παρά τις διορθωτικές κινήσεις που έγιναν μέσω ρυθμιστικών αποφάσεων
για αύξηση των αποδόσεων προς τους μετόχους του ΔΕΣΦΑ.
Η
Socar με αφορμή
την αλλαγή του ανωτέρω νομοθετικού πλαισίου και την προεξόφληση μικρότερων
εσόδων σε βάθος 30ετίας (αγνοώντας ηθελημένα ότι λόγω προβλεπόμενης σημαντικής
αύξησης της κατανάλωσης τα έσοδα και τα σχετικά κέρδη του ΔΕΣΦΑ θα αυξηθούν
αρκούντως) απαιτεί τώρα μείωση του τιμήματος των €400 εκατομμυρίων κατά
τουλάχιστον 25%. Κάτι που οφείλεται πρωτίστως στα προβλήματα ρευστότητας που
αντιμετωπίζει η ίδια, τελευταία, (και στα οποία έχει αναφερθεί εκτενώς το
energia.
gr, βλέπε «Πού θα βρει τα χρήματα
για τον ΔΕΣΦΑ η
Socar;»και«Να επέμβει ο
εισαγγελέας στο θέμα της
Socarγια
να σταματήσει η διασπορά ψευδών ειδήσεων») ως συνέπεια της κατακόρυφης
μείωσης των τιμών του αργού. Ζητά δε την καταβολή του τιμήματος σε δόσεις, ως
να επρόκειτο για αγορά αυτοκινήτου! Με την ελληνική πλευρά να υποστηρίζει, και
πολύ σωστά, ότι μείωση του τιμήματος παραβιάζει τη συμφωνία αγοραπωλησίας
μετοχών που υπεγράφη τον Δεκέμβριο του 2013 και τους αγοραστές να επιμένουν
στις ανεδαφικές θέσεις τους ότι θα «υποστούν απαράδεκτα υψηλές απώλειες». Σύμφωνα με
κυβερνητικές πηγές, τυχόν αποδοχή ενός μειωμένου τιμήματος εξαγοράς θα οδηγήσει
αναπόφευκτα σε σοβαρές νομικές επιπλοκές ενώ θα πληγεί καίρια και η αξιοπιστία της χώρας.
Όπως παρατηρούν έμπειροι χρηματο-οικονομικοί αναλυτές η αποτίμηση μίας προς
πώληση εταιρείας δεν στηρίζεται αποκλειστικά στα
cash
flow
projections από αναμενόμενα
έσοδα σε βάθος χρόνου αλλά αποτελεί συνισταμένη της αξίας και στρατηγικής
σημασίας των εγκαταστάσεων της και των διάφορων παγίων, της ιστορίας των
αποτελεσμάτων της και των εκτιμήσεων για μελλοντικά έσοδα- κέρδη. Από την πρώτη
στιγμή το
energia.
grυποστήριξε ότι η εν λόγω
προσφορά των Αζέρων ήτο απαράδεκτα χαμηλή εν όψει της υψηλής αξίας των παγίων
της εταιρείας που εκτιμώνται πλησίον των €2.0 δισεκατομμυρίων και περιλαμβάνουν
εκτενές δίκτυο αγωγών υψηλής πίεσης άνω των 2.500 χλμ., δίκτυο συμπιεστών,
μετρητών, αυτοματισμών, το μοναδικό τέρμιναλ
LNGστη Ρεβυθούσα κλπ. Επίσης, στα πολύ θετικά στοιχεία του ΔΕΣΦΑ
προσμετρώνται η σύγχρονη οργάνωση του, οι θετικές χρηματορροές και τα επίσης
θετικά επί σειρά ετών αποτελέσματα του, και κυρίως λόγω του συνεχώς
διευρυνόμενου πελατολογίου.
Ακόμα θα έπρεπε να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψη το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των
τελευταίων 3 ½ ετών η αξία του ΔΕΣΦΑ έχει αυξηθεί σημαντικά αφού εν τω μεταξύ
έχει επεκταθεί το δίκτυο του, έχουν προστεθεί νέοι σταθμοί συμπίεσης και έχει
σχεδόν ολοκληρωθεί η επέκταση και αναβάθμιση του τερματικού
LNG στη Ρεβυθούσα, η αξία του οποίου
μόνο εκτιμάται στα €800 εκατομμύρια. Είναι προφανές ότι η προσφορά των €400
εκατομμυρίων για το 66% του ΔΕΣΦΑ (που η
Socar επιθυμεί τώρα να μειώσει στα €300 εκατομμύρια) συνιστά
οικονομικό έγκλημα πρώτου μεγέθους για αυτό και το
energia.
gr κάλεσε τον Υπουργό ΠΕΝ και την
κυβέρνηση να ακυρώσει τον διαγωνισμό, όσο είναι καιρός, και να τον
επαναπροκηρύξει.
Όπως, εξάλλου, παρατηρούσαν σήμερα παράγοντες της βιομηχανίας, η πώληση του
πλειοψηφικού πακέτου του ΔΕΣΦΑ αποτελεί από μόνη της σκάνδαλο πρώτης γραμμής
αφού απαξιώνει τον ρόλο του κράτους και χαρίζει κυριολεκτικά σε εν δυνάμει ανταγωνιστές
κρατική περιουσία που έχει δημιουργηθεί με χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου. Επ’ αυτού θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν σήμερα πολλοί διαχειριστές
φυσικού αερίου στην Ευρώπη όπου ξένες εταιρείες να ελέγχουν πλειοψηφικά πακέτα.
Άρα, με ποια λογική επελέγη μία τέτοια λύση στην περίπτωση της Ελλάδος;
Τέλος, όπως σημειώναμε στο άρθρο μας της 10/11 («Η Ενεργειακή Ατζέντα
του Νέου Υπουργού ΠΕΝ κ. Γιώργου Σταθάκη»), καλό θα είναι ο κ. Σταθάκης να
επιμείνει στην ακύρωση του Διαγωνισμού, όχι μόνο λόγω της τεράστιας
καθυστέρησης που έχει παρατηρηθεί (τρέχει ήδη για 3 ½ χρόνια) αλλά κυρίως λόγω
του εκβιαστικού και προσβλητικού τρόπου συναλλαγής από τον κυρίως ενδιαφερόμενο
(την Αζέρικη κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων
SOCAR) γεγονός που έχει συμβάλλει στη
δημιουργία εικόνας αναξιοπιστίας για την Ελληνική κυβέρνηση και το ΔΕΣΦΑ. Υπό
αυτές τις συνθήκες είναι απείρως καλύτερη η ακύρωση και επαναπροκήρυξη του
διαγωνισμού - με στόχο την πώληση ενός μικρότερου μεριδίου της τάξης του 30%
(όπως έγινε στον ΑΔΜΗΕ) και όχι του σημερινού παράλογου 66% - παρά ο
συνεχιζόμενος διασυρμός του Ελληνικού Δημοσίου.
*αναθεωρημένη εκδοχή του άρθρου που
δημοσιεύθηκε αρχικά στο energia.gr στις 24/11/2016