Ενα σχολείο διαφορετικό από τα άλλα λειτουργεί στην περιοχή των
Αφιδνών. Κρυμμένο μέσα στη βλάστηση βρίσκεται το κτήμα του Θοδωρή
Αρβανίτη, όπου λειτουργεί το λεγόμενο «Οικοσχολείο». Ενας χώρος όπου, τα
τελευταία πέντε χρόνια, η θεωρία της βιολογικής καλλιέργειας και του
σεβασμού για τη γη μετατρέπεται σε πράξη.
Κάθε Κυριακή πρωί, γύρω στις 11.00, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας
και επαγγελματικής δραστηριότητας συγκεντρώνονται στον μικρό σκεπαστό
χώρο που βρίσκεται στην είσοδο του κτήματος. Εκεί γίνονται τα θεωρητικά
μαθήματα, τα οποία περιλαμβάνουν μια ευρύτατη γκάμα αντικειμένων.
«Διδάσκουμε, ανάμεσα σε άλλα, εδαφολογία, κομποστοποίηση,
φυτοπροστασία και θρέψη φυτών με βιολογικούς τρόπους», περιγράφει στο
«Εθνος» ο κ. Αρβανίτης, ο οποίος είναι ένας από τους δεκαπέντε
υπεύθυνους για τα μαθήματα. Επίσης, γίνονται διαλέξεις για τη
βιοποικιλότητα, τη διατροφολογία, την οικονομοτεχνική μελέτη κτήματος,
τον αγροοικοτουρισμό, την κοινωνική σημασία της οικολογικής
καλλιέργειας, την αγροδιατροφική πολιτική και πολλά άλλα. «Εχουμε
δημιουργήσει το πρώτο σχολείο που λειτουργεί από επαγγελματίες
παραγωγούς. Αφορά, όμως, πολύ περισσότερους», σημειώνει.
Οι αιτήσεις εγγραφής υπερβαίνουν τις 300 κάθε χρόνο. Τα μαθήματα
ξεκινούν κάθε Ιανουάριο και διαρκούν έως και τον Ιούνιο, ενώ σε καθένα
από αυτά προσέρχονται πάνω από 70-80 άτομα. «Φέτος ξεκινήσαμε με 70
μαθητές, αλλά προς το τέλος των μαθημάτων ο αριθμός μειώνεται. Σήμερα
είμαστε 29 άτομα. Ισως οι υπόλοιποι προτιμούν τη θάλασσα...»,
αστειεύεται ο κ. Αρβανίτης.
Το «Οικοσχολείο» λειτουργεί δωρεάν σε μία έκταση 400 στρεμμάτων, τα
οποία καλλιεργούν ο Θοδωρής και τρεις ακόμα καλλιεργητές. Εχει
θερμοκηπιακό στυλ, ενώ έχει υλοποιηθεί χωρίς επιδοτήσεις από το κράτος.
Εκτός από τα μαθήματα, είναι σημείο συνάντησης για πολλές ημερίδες, οι
οποίες αφορούν τόσο την οικολογία και την ανταλλακτική οικονομία όσο και
τον κοινοτισμό.
Τρία στρέμματα δράσης
Από την αρχική έκταση, τρία στρέμματα έχουν
παραχωρηθεί στους μαθητές για να εξασκηθούν στη βιολογική καλλιέργεια.
Αν και δεν επιβλέπουν κάθε μέρα τον χώρο, τις Κυριακές, βρίσκονται εκεί
για να φυτέψουν, να ξεχορταριάσουν τα λαχανικά τους και να λύσουν τυχόν
απορίες τους. Είναι συναρπαστικό, υποστηρίζουν, να βλέπουν το φυτό να
μεγαλώνει, να αποκτά ζωή και να αποδίδει καρπούς.
Κάποιοι, όπως ο 58χρονος Γιώργος, δικηγόρος στο επάγγελμα, έχουν
υπάρξει αστοί σε όλη τους τη ζωή και η επαφή με τη φύση είναι για
εκείνους ένα... απωθημένο. Επιπλέον, είναι διπλά κερδισμένοι: αφενός
μαθαίνουν τα μυστικά της καλλιέργειας δωρεάν και αφετέρου μπορούν να
πάρουν τα προϊόντα που θα παράξουν για προσωπική κατανάλωση.
Οπως και ο Θοδωρής, ο οποίος ξεκίνησε από κοινωνιολόγος και τελικά
επέστρεψε στη γη, έτσι και οι μαθητές του κατέχουν διάφορες ειδικότητες.
«Το ?σχολείο? μπορεί να απευθύνεται σε επαγγελματίες ή ερασιτέχνες
αγρότες και γεωπόνους, όμως έρχονται εδώ τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι
μόνο και μόνο για να μάθουν», λέει. Και, πράγματι, συναντήσαμε
πολιτικούς μηχανικούς, φιλολόγους, μία ξεναγό εθνικών δρυμών,
κτηνιάτρους, γεωλόγους και σχεδιαστές.
Αυτό που τους ενώνει είναι η επιθυμία να μάθουν και -γιατί όχι;- να
ασχοληθούν με τη βιολογική καλλιέργεια. Εξάλλου, για κάποιους από τους
παρόντες η οικολογική καλλιέργεια αποτελεί στάση ζωής και σκέψης. Η
οικολογία παραπέμπει σε έναν πιο συλλογικό τρόπο ζωής και κρύβει πίσω
της μια ολόκληρη φιλοσοφία κοινότητας που μοιάζει για πολλούς ξένη.
ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
«Ας μην ντοπάρουμε άλλο τους καρπούς»
Την εναντίωσή της στον παραδοσιακό -συμβατικό- τρόπο καλλιέργειας
δηλώνει η Αννα Παναγοπούλου. Η φιλόλογος από την Αχαΐα παρακολουθεί
αδιαλείπτως τα μαθήματα από την έναρξη της σεζόν τον περασμένο
Ιανουάριο.
«Με ευχαριστεί να ζω από κοντά τη γη και να μαθαίνω τα μυστικά της»,
λέει στο «Εθνος» και σχολιάζει τις διαφορές που παρατηρεί στα
οπωροκηπευτικά προϊόντα σήμερα. «Εχουμε φτάσει στο σημείο να εμποδίζουμε
τους φυσιολογικούς ρυθμούς ανάπτυξης των φυτών. Τα... ντοπάρουμε για να
δώσουν περισσότερους καρπούς, ωστόσο δεν αναλογιζόμαστε τις συνέπειες
που έχει αυτό για τον ανθρώπινο οργανισμό. Η γεύση έχει γίνει πλέον
ανάμνηση. Τα φυτοφάρμακα είναι δηλητήριο και μας καταστρέφουν εκ των
έσω».
Αλλωστε, έχοντας ζήσει την αγροτική ζωή στην ιδιαίτερη πατρίδα της, η
κ. Παναγοπούλου σκοπεύει να μάθει όσα περισσότερα μπορεί, ώστε να
μετατρέψει τις συμβατικές καλλιέργειες που διαθέτει από την οικογένειά
της σε βιολογικές. Πιστεύει δε ότι το πρόβλημα προκύπτει και από τον
καταναλωτικό τρόπο ζωής.
«Καταναλώνουμε όλο και περισσότερο και αυτό ?πιέζει? τον αγρότη να
παράγει περισσότερα. Ετσι, πρέπει να επιταχυνθεί η παραγωγή για να
ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της αγοράς. Χρειάζεται να αλλάξει αυτή η
αντίληψη στους αγρότες, ώστε να αποκαταστήσουμε τη γη και να τη
διατηρούμε ζωντανή, χωρίς φυτοφάρμακα», καταλήγει.
ΘΟΔΩΡΟΣ - ΜΥΡΤΩ
«Εδώ καλλιεργούμε με φυσικό τρόπο»
Εναν εναλλακτικό τρόπο ζωής οραματίζονται ο 49χρονος Θόδωρος και η
32χρονη Μυρτώ. Ως πτυχιούχος Γεωλογίας και εργαζόμενος σε μεγάλη
πετρελαϊκή εταιρεία, ο Θόδωρος ξέρει πολύ καλά να «μελετάει» το έδαφος.
Είναι υποστηρικτής της ανταλλακτικής οικονομίας, ένα μέρος της οποίας
αποτελεί και η ενασχόληση με το οικοσύστημα.
«Πρόκειται για ένα διαφορετικό, προωθημένο μοντέλο ζωής, το οποίο
βασίζεται στις παραγωγές με οικολογικό και ενεργειακό αποτύπωμα. Αυτό
σημαίνει ότι μπορούμε να υπολογίσουμε με τη μέγιστη ακρίβεια το
ενεργειακό κόστος μιας παραγωγής, δηλαδή το κόστος της ενέργειας που θα
σπαταλήσουμε για να παράγουμε, αλλά και την επίδραση του προϊόντος που
θα παραχθεί στο περιβάλλον», εξηγεί.
Αν και κάτοικος Αθηνών, ο Θόδωρος προσπαθεί να διατηρεί το περιβολάκι
του, αλλά και να επιστρέφει στη γενέτειρά του, την Ικαρία. «Εδώ
μαθαίνουμε πώς να καλλιεργούμε με φυσικό τρόπο, αλλά κυρίως πώς να
διαμορφώνουμε το καταναλωτικό πρότυπο της διατροφής μας. Είναι ένας
τρόπος να ξυπνήσουμε την έμφυτη αγάπη για τον κύκλο και την αναγέννηση
της ζωής στη φύση», υποστηρίζει.
Παρόμοια φιλοσοφία διαθέτει και η Μυρτώ, η οποία έχει σπουδάσει
Βιομηχανικό Σχέδιο και Σχεδίαση Επίπλων στη Φλωρεντία. «Οφείλουμε να
παραμείνουμε μέρος της φύσης και να τροποποιήσουμε τη ζωή μας προς αυτή
την κατεύθυνση», υποστηρίζει και εξομολογείται την επιθυμία της να
αξιοποιήσει ένα μικρό εξοχικό της οικογένειάς της για να στήσει τον δικό
της βιολογικό κήπο.
(από ethnos.gr)