Άναψαν για τα καλά οι συζητήσεις μεταξύ των Ελλήνων βιομηχάνων σχετικά με το
νέο εργασιακό πλαίσιο που αναμένεται να συζητηθεί το προσεχές φθινόπωρο και
ειδικότερα σε ό,τι αφορά στην καταβολή του 13ου και του 14ου μισθού στον
ιδιωτικό τομέα.
Επισήμως, βέβαια, η κυβέρνηση δήλωσε ότι
«δεν τίθεται τέτοιο θέμα»
ενώ ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών διευκρίνισε πως απλά θα επιθυμούσε τα
ποσά των δύο επιπλέον μισθών να ενσωματωθούν στους δώδεκα μήνες του έτους,
ωστόσο η πλειονότητα των παραγόντων της αγοράς (αλλά και των πολιτών) πιστεύει
πως... όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και
φωτιά.
Το Euro2day.gr επικοινώνησε με ιδιοκτήτες και υψηλόβαθμα στελέχη εγχώριων
βιομηχανιών και το βασικό συμπέρασμα των συζητήσεων ήταν πως δεν υπάρχει ενιαία
άποψη επί του θέματος και πως αρκετοί διαφοροποιούνται από την «επίσημη γραμμή»
του ΣΕΒ.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί να υπάρξει η θέση περί κατανομής των δώρων κατά τους
δώδεκα μήνες του έτους. Όχι μόνο δεν εξυπηρετεί σε κάτι τις επιχειρήσεις, αλλά
αντίθετα
δίνει αφορμές σε καχύποπτους, προκειμένου να μας
κρεμάσουν και πάλι στα μανταλάκια και στα τηλεοπτικά κανάλια. Όσους
επιχειρηματίες γνωρίζω, κάνουν τους υπολογισμούς τους με βάση το συνολικό
ετήσιο κόστος των εργαζομένων τους και μάλιστα σε χώρες του εξωτερικού οι
συμβάσεις που υπογράφονται αφορούν το ετήσιο ποσό των αποδοχών και όχι το
μηνιαίο», δήλωσε πρόεδρος εισηγμένης παραγωγικής εταιρείας του ΧΑ.
Πέραν αυτού, το σύνολο των ερωτηθέντων συμφώνησε στο ότι επιβάλλεται να
μειωθεί το μίγμα των φορολογικών κρατήσεων και των
υψηλότατων
εργοδοτικών εισφορών, έτσι ώστε όχι μόνο να αυξηθεί το διαθέσιμο
εισόδημα των εργαζομένων, αλλά και να ανασάνουν οι βιομηχανικές επιχειρήσεις.
«Η Ελλάδα διαθέτει το υψηλότερο μη μισθολογικό κόστος στην Ευρωπαϊκή Ένωση
και αυτό πρέπει να αλλάξει. Είναι ένα θέμα που το θέτουμε εδώ και πολλά χρόνια.
Το θέσαμε και στην παρούσα κυβέρνηση και μας... είπαν να το ξεχάσουμε»,
αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.
Άλλος πρόεδρος εισηγμένης εταιρείας δήλωσε πως όχι μόνο δεν προτίθεται να
μειώσει τις αποδοχές των εργαζομένων του, αλλά εξέφρασε την έντονη δυσφορία του
για τα νέα μέτρα: «Ο συνδυασμός φορολογικού και ασφαλιστικού πλαισίου εμποδίζει
τις υγιείς επιχειρήσεις να ανταμείψουν τα παραγωγικά στελέχη τους. Και φοβάμαι
ότι χωρίς κίνητρο, οι απλοί εργαζόμενοι θα δουλεύουν με χαμηλότερο ηθικό, ενώ
πολλά από τα
ικανά και εξειδικευμένα στελέχη θα μετακομίσουν στο
εξωτερικό, όπου οι καθαρές αποδοχές τους θα είναι κατά πολύ
υψηλότερες».
Οικονομικός διευθυντής άλλης βιομηχανικής εταιρείας δήλωσε πως «το τελευταίο
που μας απασχολεί είναι το κόστος των εργαζομένων. Αντιμετωπίζουμε μια εγχώρια
αγορά πατωμένη,
πληρώνουμε πανάκριβα την ενέργεια,
επιβαρυνόμαστε με πολύ μεγαλύτερο μεταφορικό κόστος, χρεωνόμαστε με πολλαπλάσια
επιτόκια και παρ' όλα αυτά καταφέρνουμε να εξάγουμε στην Κεντρική Ευρώπη, την
Ασία και όπου αλλού μπορούμε. Υφιστάμεθα αθέμιτο ανταγωνισμό και κοιτάζουμε πώς
θα επιβιώσουμε χρόνο με τον χρόνο»...
Βέβαια, μεταξύ των βιομηχάνων που αντιλαμβάνονται πως το κόστος εργασίας δεν
είναι το βασικότερο πρόβλημά τους, υπάρχουν και αρκετοί που θα το επιθυμούσαν,
ως... λύση τελευταίας ανάγκης.
Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω δήλωση: «Στην πράξη, από την υπογραφή του
δεύτερου μνημονίου, οι δανειστές μάς είχαν προειδοποιήσει πως αν δεν
βελτιωνόταν η κατάσταση, θα ακολουθούσε
μεγαλύτερο ψαλίδι των αποδοχών
στον ιδιωτικό τομέα. Σκεφτείτε πως δεν υπάρχει μόνο ο 13ος και ο 14ος μισθός,
αλλά και επιπλέον μισθοί σε συγκεκριμένους κλάδους και επιχειρήσεις.
Εν πάση περιπτώσει, ήταν λάθος η σπουδή του ΣΕΒ να πάρει θέση. Ας φέρει το
θέμα η κυβέρνηση ως δική της απόφαση και τότε κάθε επιχείρηση θα δει τι θα
πράξει. Νομίζω πως οι πλέον υγιείς δεν θα προχωρήσουν σε περικοπές, ενώ οι πιο
αδύναμες θα επιχειρήσουν ως ένα βαθμό να επωφεληθούν. Όσο και αν κάτι τέτοιο
φαίνεται άδικο για τους εργαζόμενους, ενδεχομένως να είναι και προτιμότερο: Είναι
καλύτερα να έχεις θέσεις εργασίας με χαμηλότερες αποδοχές παρά να δεις τις
εταιρείες αυτές να βάζουν λουκέτο».
Διαφορές Ελλάδας και Κύπρου
Σε πρόσφατο άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο Euro2day.gr, ο πρόεδρος της
Nuntius Χρηματιστηριακής
κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης αναφέρθηκε σε μερικά
χαρακτηριστικά παραδείγματα που αναδεικνύουν τις διαφορές σε θέματα φορολογίας
και ασφαλιστικών εισφορών μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου.
Παράδειγμα πρώτο: Με μικτές μηνιαίες αποδοχές 580,00 ευρώ, ο
εργαζόμενος εισπράττει στην Ελλάδα καθαρά (μετά από φόρους και ασφαλιστικές
εισφορές) 6.880 ετησίως και στοιχίζει στην εταιρεία 10.248 ευρώ. Στην Κύπρο, με
το ίδιο κόστος για την εταιρεία, ο εργαζόμενος θα έπαιρνε 8.372, δηλαδή 1.492
ευρώ ετησίως περισσότερα από ό,τι στην Ελλάδα (περίπου +22%). Και αυτό,
ανεξάρτητα από τον αν ο εκάστοτε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι
δεξιός, αριστερός ή κεντρώος.
Παράδειγμα δεύτερο: Στην Ελλάδα, με καθαρές μηνιαίες αποδοχές 1.000
ευρώ, ο εργαζόμενος εισπράττει 14.000 ευρώ ετησίως και στοιχίζει στην
επιχείρηση 23.254 ευρώ. Στην Κύπρο, με το ίδιο κόστος για την επιχείρηση, ο
εργαζόμενος παίρνει καθαρά 18.698 ευρώ, δηλαδή 4.698 περισσότερα (περίπου
+34%).
Παράδειγμα τρίτο: Υπάλληλος που παίρνει 1.500 ευρώ καθαρά στην
Ελλάδα, καρπώνεται ετησίως 21.000 ευρώ και στοιχίζει στην εταιρεία που
εργάζεται 37.220 ευρώ. Στην Κύπρο, επειδή εισόδημα μέχρι και τις 19.900 ευρώ
είναι αφορολόγητο (και στη συνέχεια επιβαρύνεται στα χαμηλά εισοδήματα περίπου
με συντελεστή 10%), ο εργαζόμενος εισπράττει 28.000 ευρώ καθαρά με το ίδιο
κόστος για την επιχείρηση, δηλαδή 7.000 ευρώ περισσότερα (+33% περίπου).