Η διεκδίκηση του αεροδρομίου στο Καστέλι
Ηρακλείου από την ιστορική εταιρεία Αρχιρόδον κοινοπρακτικά με την κινεζική
China State Construction Engineering Co και τη Zurich Group αποτελεί ισχυρή
ψήφο εμπιστοσύνης στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, σηματοδοτώντας την
ολική επιστροφή της πολυεθνικής κατασκευαστικής στην ελληνική αγορά.
Η εταιρεία, που ελέγχεται από τα επενδυτικά
κεφάλαια της Al Nowais στο Αμπού Ντάμπι, αλλά διοικείται από Έλληνες
μηχανικούς, έχει επιλεγεί σε κοινοπραξία με την Intrakat και την Envitec να
κατασκευάσει δύο σύγχρονες εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων στις Σέρρες
και την Ήπειρο από το 2014.
Ωστόσο, δύο χρόνια μετά, όσο δηλαδή απαιτείται
για την αποπεράτωση και θέση σε λειτουργία των συγκεκριμένων μονάδων, αγνοείται
πότε θα υπογραφούν οι συμβάσεις μεταξύ του Δημοσίου και των αναδόχων, καθώς η
στάση της κυβέρνησης είναι εχθρική ως προς την υλοποίηση νέων επενδύσεων.
Πώς μετατράπηκε σε πολυεθνική
Η εταιρεία έχει ήδη βρεθεί αντιμέτωπη με τα κακώς
κείμενα του Δημοσίου, έχοντας το 2006 συμμετάσχει στην κατασκευή της
υποθαλάσσιας αρτηρίας, έργο προϋπολογισμού 472 εκατ. ευρώ, το οποίο, τελικά,
ακυρώθηκε για σειρά λόγων, μεταξύ των οποίων, η γραφειοκρατία.
Ωστόσο, στα προβλήματα αυτά ήταν συνηθισμένοι οι
τρεις ιδρυτές της Αρχιρόδον, που προήλθε από τη συνένωση των εταιρειών
Αρχιμήδης και Οδών και Οδοστρωμάτων, Κωνσταντίνος Καρπίδας, Γιάννης Ανδρόπουλος
και Θεόδωρος Κωνσταντόπουλος, οι οποίοι ξεκίνησαν από το μηδέν στα τέλη της
δεκαετίας του 1950.
"Αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν ξεκίνησα
την καριέρα μου, είχε δημιουργηθεί μια πλειάδα εργολαβικών εταιρειών που είχαν
ως αντικείμενο την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης, τότε από την Κατοχή και τον
Εμφύλιο Πόλεμο, χώρας με όσα χρήματα μπορούσε να απορροφήσει η πάντοτε
διχασμένη και ανοργάνωτη Ελλάδα από το Σχέδιο Μάρσαλ, δηλαδή από την Αμερική.
Από το μερίδιό της η Ελλάδα έλαβε μόνο ό,τι μπορούσε να αξιοποιήσει, καθώς
κονδύλια προοριζόμενα για εμάς τα οποία δεν καταφέραμε να αξιοποιήσουμε σωστά,
επέστρεφαν στην Ιταλία, η οποία, με τον τρόπο αυτό, αναπτύχθηκε. Αντίθετα, την
ευκαιρία αυτή την έχασε η Ελλάδα", δήλωσε, πριν από μερικές ημέρες, ο κ.
Ανδρόπουλος, ετών 90, σε ειδική εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του
"Ένας αιώνας δράση".
Ο κ. Ανδρόπουλος, που ουσιαστικά
"θεμελίωσε" τον ελληνικό κατασκευαστικό κλάδο, ξεκίνησε το 1951 την
πορεία του ως υπάλληλος στην εταιρεία Αρχιμήδης, η οποία το 1960 ενώθηκε με την
Οδών και Οδοστρωμάτων και μετατράπηκε στην Αρχιρόδον (Archir και Odon). Ο
"γάμος" αυτός υπήρξε απαραίτητος προκειμένου οι δύο εταιρείες ως
κοινοπραξία να αναλάβουν το πρώτο τους έργο στο εξωτερικό, το λιμάνι της
Βεγγάζης, που είχε καταστραφεί ολοσχερώς κατά τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο. To έργο
αυτό υπήρξε η αρχή της διεθνοποίησης της δραστηριότητας της Archirodon, της
οποίας το δεύτερο μεγάλο project στο εξωτερικό ήταν το λιμάνι της Βηρυτού. Τέλη
1965 θα ακολουθήσει το έργο της επέκτασης του λιμανιού της Τζέντας, που ήταν τότε
το κυριότερο λιμάνι της Σαουδικής Αραβίας, αποτελώντας και την αφορμή της
ίδρυσης της Αρχιρόδον.
"Η Ελλάδα ποτέ δεν στήριξε την προσπάθεια
των ελληνικών εταιρειών στο εξωτερικό. Ποιος προστάτεψε την Αρχιρόδον από την
εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, από την επανάσταση στο Λίβανο και στη Λιβύη ή
από τον πόλεμο στο Ιράκ;" σημείωσε ο κ. Ανδρόπουλος.
Ακολούθησε ο πόλεμος των έξι ημερών μεταξύ Ισραήλ
και Αιγύπτου και οι πετρελαϊκές κρίσεις, που επηρέασαν τη δραστηριότητα της
Αρχιρόδον στη Μέση Ανατολή, η οποία όμως δεν έπαψε να αναζητά νέα έργα μεταξύ
των οποίων στο Νταμάμ και τη Σάρζα. Τέλη του 1960 ο κ. Ανδρόπουλος με την
οικογένειά του βρισκόταν μεταξύ Τζέντας, Ριάντε, Νταμάμ, Βηρυτού και Αθήνας,
όπου στην οδό Αμαλίας 42 βρισκόταν η έδρα της Αρχιρόδον. Τότε η εταιρεία θα
επεκταθεί περαιτέρω στο εξωτερικό, σε Μονακό και Άπω Ανατολή, διαθέτοντας
συνολικά τριάντα θυγατρικές σε Ελλάδα και εξωτερικό.
"Τα γραφεία του ομίλου είναι εγκατεστημένα
στην Αθήνα από το 1967 έως σήμερα και τα έξοδα λειτουργίας τους καλύπτονται από
εισαγόμενο συνάλλαγμα. Μέχρι τη δεκαετία του 1980 η Αρχιρόδον έκανε μεγάλες
επενδύσεις στην Ελλάδα, ενισχύοντας κυρίως την κεφαλαιακή διάρθρωση των
ελληνικών εταιρειών", σημειώνει ο κ. Ανδρόπουλος που αποχώρησε από την
εταιρεία τέλη του 1980, ενώ είχε προηγηθεί διένεξη με τον κ. Καρπίδα, με τον
οποίο η σχέση του, όπως σημειώνει ο ίδιος, είχε χαρακτηριστικά λυκοφιλίας.
Σήμερα ο όμιλος με ανεκτέλεστο, πολλών
δισεκατομμυρίων ευρώ, απασχολεί 15.000 εργαζομένους, διαθέτοντας παρουσία σε
Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν, Κατάρ, Αίγυπτο, Λιβύη, Κύπρο
και Ιορδανία.
*Αναδημοσίευση από το "Κεφάλαιο"
της 21ης Απριλίου
(www.capital.gr)