Σχόλιο

Ο Ερντογάν Μιλά με Όρους Ισχύος και Πολιτισμού και Όχι με Όρους … ΕΣΠΑ!

Ο Ερντογάν Μιλά με Όρους Ισχύος και Πολιτισμού και Όχι με Όρους … ΕΣΠΑ!

Δεν παραλείπει να μάς αναστατώνει τον τελευταίο καιρό ο Πρόεδρος της Τουρκίας με τις αλλεπάλληλες προκλητικές του δηλώσεις, περί Λωζάννης και διαφόρων άλλων θεμάτων, ενώ παράλληλα προβληματισμό αρχίζει να μας γεννά (κάλλιο αργά παρά ποτέ …) το φιλόδοξο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Πολεμικής Αεροπορίας της γείτονος. Την ίδια στιγμή, τουρκικά στρατεύματα έχουν εισβάλει στη Συρία, ενώ ήδη συγκεντρώνονται και στα σύνορα Τουρκίας –Ιράκ. Θα πει κάποιος πως ο Ερντογάν προκαλεί την τύχη του, καθώς η πολιτική του σε Συρία και Ιράκ τον φέρνει αντιμέτωπο με τον ευρωατλαντικό παράγοντα, ενώ ακόμη πιο ευκαιριακή και ριψοκίνδυνη είναι η όψιμη προσέγγιση με τη Μόσχα. Όλα αυτά – και πολλά περισσότερα επιβαρυντικά της τελικής τύχης του νέο-οθωμανού Σουλτάνου – τα προσυπογράφουμε! Όμως υπάρχει κάτι άλλο, πιο διαρκές, πίσω από αυτό: ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας εκφράζει μία βούληση ισχύος η οποία ερείδεται σε πολιτισμικά μεγέθη με μεγάλο βάθος στο χρόνο και χωρίς κανένα κόμπλεξ έναντι της Δύσης

Η Χώρα που Δεν Θέλει Επενδύσεις

Η Χώρα που Δεν Θέλει Επενδύσεις

Α​​ν πραγματικά ο Αλέξης Τσίπρας εννοούσε αυτά που έλεγε τους τελευταίους μήνες –σαν να είδε ξαφνικά το φως το αληθινό– περί ανάγκης επενδύσεων, προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, θα πρέπει να νιώθει πολύ απογοητευμένος. Οχι μόνο γιατί για επενδύσεις μιλάει και επενδύσεις δεν βλέπουμε, αλλά κυρίως γιατί το επενδυτικό κλίμα χειροτερεύει συνεχώς. Το αποδεικνύουν διάφορες μετρήσεις διεθνών οργανισμών και ινστιτούτων για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, φαίνεται καθαρά από τις διαθέσεις στελεχών της κυβέρνησης και του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ και γίνεται σαφές από τις επιδόσεις του κράτους, που παραμένει αγκυλωμένο σε λειτουργίες που αποθαρρύνουν την επιχειρηματική δραστηριότητα. Και επειδή ίσως αυτά δεν είναι αρκετά, ήλθε η σημερινή κυβέρνηση (του Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή) να συμβάλει με την πολιτική της υπερφορολόγησης

Σκληρό Brexit, Απειλή ή Μπλόφα;

Σκληρό Brexit, Απειλή ή Μπλόφα;

Ο αρθρογράφος των Financial Times Munchau που χαρακτηρίζει ένα σκληρό Brexit «Διπλή Αυτοκτονία» δεν ανακάλυψε καθυστερημένα την Αμερική, απλά θύμισε κάτι που όλοι γνωρίζουν και ελάχιστοι το ψιθυρίζουν: Οτι μια τιμωρητική αντιμετώπιση της Βρετανίας στη διαπραγμάτευση αποχώρησης από την Ε.Ε. θα έχει σημαντικό κόστος και για τις δύο πλευρές, καθώς και ότι η υιοθέτηση μιας κοινής στάσης των «27» είναι ένα δύσκολο ζητούμενο. Μια ματιά στις διμερείς συναλλαγές Βρετανίας - Γερμανίας τόσο σε προϊόντα όσο και σε υπηρεσίες δείχνει όχι απλά ένα βαρύ κόστος και για τις δύο πλευρές, αλλά ένα πολύ βαρύτερο πλήγμα για το Βερολίνο. Αν η Βαλονία μπόρεσε να μπλοκάρει τη Συνθήκη CETA μεταξύ Ε.Ε. και Καναδά, γιατί να μην μπλοκάρει την όποια κοινή στάση ή και τελική συμφωνία Βρετανίας - Ε.Ε. για το Brexit η Ουγγαρία του Ορμπαν; Γερμανία και Γαλλία, που γνωρίζουν πολύ καλά το κόστος της υλοποίησης μιας σκληρής στάσης απέναντι στη Βρετανία, την επισείουν ως πολύ πιθανή κατάληξη της διαπραγμάτευσης για διαφορετικούς λόγους:

To 21o Συνέδριο «Ενέργεια & Ανάπτυξη»

To 21o Συνέδριο «Ενέργεια & Ανάπτυξη»

Εφέτος το ετήσιο συνέδριο που πραγματοποιεί το Ινστιτούτο Ενέργειας Να Ευρώπης κλείνει τα 21, αφού η οργάνωση του ξεκίνησε το 1996, αρκετά χρόνια πριν την ίδρυση του Ινστιτούτου. Όπως κάθε χρόνο το συνέδριο καλύπτει σχεδόν όλο το φάσμα του ενεργειακού τομέα θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να συμβάλλει στον δημόσιο διάλογο αλλά και να ενεργοποιήσει όσο περισσότερες δυνάμεις της αγοράς γίνεται. “Ενέργεια & Ανάπτυξη», ένας δηλωτικός τίτλος που σήμερα είναι επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε. Και αυτό διότι η ανάπτυξη και η ανάκαμψη της οικονομίας που είναι επιθυμία όλων μας εξαρτάται από συγκεκριμένες αποφάσεις και δράσεις που στόχο έχουν επενδύσεις και σχετικές με αυτές δραστηριότητες, την αναβάθμιση και επέκταση υπαρχόντων υποδομών και γενικά την προώθηση νέων έργων και την υιοθέτηση νέων μοντέλων και προσεγγίσεων, με την ανταγωνιστικότητα να αποτελεί κοινό παρονομαστή. Υπό αυτή την έννοια ο ενεργειακός τομέας με την πολυμορφία και την δυναμικότητα που τον διακρίνει προσφέρεται ιδιαίτερα για την προώθηση της αναπτυξιακής διαδικασίας

Αφελληνισμός των Επιχειρήσεων και το Μήνυμα του Ευ. Μυτιληναίου

Αφελληνισμός των Επιχειρήσεων και το Μήνυμα του Ευ. Μυτιληναίου

Όλο και πιο συχνά εκπρόσωποι όλων των κλάδων επιχειρηματικότητος στην Ελλάδα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την απεθνικοποίηση ή την χρεωκοπία του ελληνικού επιχειρείν. Σημαντική η τελευταία δήλωσις του Ευάγγ. Μυτιληναίου από το βήμα της Ενώσεως Θεσμικών Επενδυτών την προηγούμενη εβδομάδα. «Οι ξένοι θα αγοράσουν όλη την χώρα, δεν θα υπάρχει καμία επιχείρηση στα χέρια μας», υπογράμμισε ο Έλληνας επιχειρηματίας. Οι αρνητικές εξελίξεις στην χώρα μας σχετικώς με τις επιχειρήσεις είναι ραγδαίες. Το σύμπλεγμα των απαγορευτικώς υψηλών φόρων, των μη ανταγωνιστικών επιτοκίων δανεισμού, το πρόβλημα της ρευστότητος, αλλά και η κατάστασις ακινησίας του τραπεζικού συστήματος δίνουν τρείς επιλογές στους επιχειρηματίες. Να πωλήσουν τις επιχειρήσεις τους, οι πιο σημαντικές και δυναμικές των οποίων αποτελούν σταθερό στόχο ξένων ομίλων, να χρεωκοπήσουν, και, τέλος να μετακομίσουν στο εξωτερικό

Η Πρόκληση του «Λιγνίτη»

Η Πρόκληση του «Λιγνίτη»

Μπορεί οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ( CO2) και γενικότερα οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ( GHG’ s) να έχουν δαιμονοποιηθεί απολύτως καθώς ο γενναίος μας, αλλά αναιδής, νέος κόσμος (κατά παράφραση του Brave New World του γνωστού μελλοντολογικού μυθιστορήματος του Aldous Huxley) «μάχεται» για να σώσει την βιόσφαιρα από «βέβαιη καταστροφήι» με στόχο πλέον το υπερφιλόδοξο +1.50 C (που πολλοί έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν ως υπογραφή τους θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δηλώσουν την πλήρη συμμόρφωση τους, προς μία μάλλον φιλοσοφική έννοια), όμως ο δρόμος για την απανθρακοποίηση ( decarbonisation) δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Και αυτό διότι βασίζεται σε ένα πλέγμα νέων τεχνολογιών και ρυθμίσεων στην λειτουργία της αγοράς που είναι απαραίτητες, αλλά αρκετές φορές δύσκολες στην εφαρμογή τους, έτσι ώστε μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, δηλ. τα επόμενα 25-30 χρόνια, να έχει υπάρξει μία μεταστροφή που θα επιτρέψει την βιώσιμη διείσδυση των ΑΠΕ, του «ευγενούς» φυσικού αερίου και της κακής (για ορισμένους) αλλά απαραίτητης, εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, πυρηνικής ενέργειας στο παγκόσμιο ενεργειακό μίγμα

Ο Καβγάς για το Αέριο

Ο Καβγάς για το Αέριο

Σε νέα εστία έντασης, με αφορμή την εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που έχουν πρόσφατα ανακαλυφθεί, τείνει να μετατραπεί η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Μια ευαίσθητη περιοχή που γειτνιάζει με τον ούτως ή άλλως εκρηκτικό ευρύτερο χώρο της Μέσης Ανατολής και όπου, αν δεν επικρατήσουν ψυχραιμότερες σκέψεις, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο μιας νέας επικίνδυνης ανάφλεξης. Και τούτο παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει η Αθήνα, μέσω των γνωστών τριμερών επαφών, για την ανάγκη να υπάρξει συνεργασία ώστε να λυθούν τα όποια προβλήματα. Οπως, όμως, δυστυχώς τώρα αποδεικνύεται, η απουσία της Τουρκίας από τις επαφές αυτές τής δίνει την ευκαιρία να τορπιλίσει τις ελληνικές ενέργειες και να προωθήσει, μέσω άλλων διμερών διαπραγματεύσεων, τα δικά της συμφέροντα. Ενώ δεν διστάζει να επαναφέρει παράλληλα τις γνωστές μονομερείς διεκδικήσεις της εις βάρος της χώρας μας

Το Μάθημα του Τσόρτσιλ και η Στρουθοκάμηλος

Το Μάθημα του Τσόρτσιλ και η Στρουθοκάμηλος

Ο μεγάλος Βρετανός πολιτικός Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε πει κάποτε: «Δεν πρέπει να γυρνάς την πλάτη σου σε έναν επαπειλούμενο κίνδυνο και να προσπαθείς να ξεφύγεις απ’ αυτόν. Αν το κάνεις, θα διπλασιάσεις τον κίνδυνο. Αλλά αν τον αντιμετωπίσεις εγκαίρως, θα τον μειώσεις στο μισό. Ποτέ μην τρέχεις να γλιτώσεις από κάτι. Ποτέ». Είναι μια φράση που ταιριάζει γάντι στην ελληνική οικονομική τραγωδία από το 2008 μάλιστα και μετά. Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή προτίμησε να ξεφύγει από τον κίνδυνο της οικονομικής χρεοκοπίας, να ρίξει την «καυτή πατάτα» στον επόμενο και να πάει σε... διακοπές. Η κυβέρνηση Παπανδρέου ανέλαβε τη δύσκολη αποστολή του πρώτου Μνημονίου αλλά βλέποντας να έρχεται το τσουνάμι εγκατέλειψε την προσπάθεια στη μέση. Ηρθε η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησε κι αυτή με ένα ακόμη Μνημόνιο, αλλά το πολιτικό κόστος την λύγισε στη μέση

Ευσεβείς Πόθοι και Όνειρα Αντιμέτωπα με την Αμείλικτη Πραγματικότητα για την Αξιοποίηση των Κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου

Ευσεβείς Πόθοι και Όνειρα Αντιμέτωπα με την Αμείλικτη Πραγματικότητα για την Αξιοποίηση των Κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου

Ενώ ο Έλληνας πρωθυπουργός συναντάτο με τους προέδρους της Αιγύπτου και Κύπρου προχθές στο Κάιρο για μία ακόμη τριμερή συνάντηση- την 4η τέτοια συνδιάσκεψη με την Αίγυπτο και την 18η τριμερή συνάντηση από τότε που ξεκίνησαν τέτοιου είδους συναντήσεις το 2010 μεταξύ Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου- οι πρόεδροι της Ρωσίας και Τουρκίας, κκ. Βλαντιμίρ Πούτιν και Ταγίπ Ερντογάν, μετά από πολύμηνη προετοιμασία υπέγραφαν μία ιστορική συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού Turkish Stream που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από Ρωσία στη Τουρκία. Όπως σημειώναμε σε χθεσινό άρθρο μας στο energia. gr, πρόκειται περί μίας ιδιαίτερα σημαντικής συμφωνίας, η οποία σύντομα θα αλλάξει τα ενεργειακά δεδομένα της περιοχής και θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για την ενεργειακή αγορά της ΝΑ Ευρώπης και ευρύτερα

Συνέχεια και Ανατροπή

Συνέχεια και Ανατροπή

Εκ πρώτης όψεως η Χίλαρι Κλίντον εκπροσωπεί τη συνέχεια και την προβλεψιμότητα συνολικά αλλά και στην εξωτερική πολιτική, ενώ ο αντισυστημικός λαϊκιστής Ντόναλντ Τραμπ την αστάθεια, το απρόβλεπτο, την πλεύση σε αχαρτογράφητες περιοχές. Τη διάχυτη αυτή παραδοχή στα ΜΜΕ και στην κοινή γνώμη της Δύσης, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, δεν συμμερίζονται νυν και πρώην αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ομπάμα, οι οποίοι επισημαίνουν χωρίς περιστροφές ότι η Κλίντον θα υιοθετήσει πιο σκληρή στάση απέναντι στη Ρωσία απ’ ό,τι ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου ή ο Τραμπ. Οι σχέσεις ΗΠΑ - Ρωσίας, που περνούν αυτήν τη στιγμή μια σκληρή δοκιμασία στη Συρία, στη δεύτερη θητεία Ομπάμα είχαν μια δυναμική ρεαλιστικής προσέγγισης στη Μέση Ανατολή, μια δυναμική που άντεξε ακόμη και στη θερμή σύγκρουση των δύο πλευρών δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία μετά την άνοιξη του 2014

Επικίνδυνο Μείγμα

Επικίνδυνο Μείγμα

Οι ήσυχες ημέρες του καλοκαιριού είναι πλέον παρελθόν και στη χώρα επικρατεί μια διαρκής ένταση σε όλα τα επίπεδα. Στην πολιτική, η σφοδρή σύγκρουση της κυβέρνησης με τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχει χτυπήσει «κόκκινο». Κάθε θέμα που έρχεται στην επικαιρότητα γίνεται αντικείμενο πολεμικών ανακοινώσεων και μιας διαρκούς αντιπαλότητας, πολλές φορές με ιδιαίτερα σκληρούς χαρακτηρισμούς. Το σκηνικό μοιάζει προεκλογικό, μόλις ένα χρόνο μετά τις εκλογές, και σίγουρα στον ορίζοντα δεν υπάρχει καμιά περίπτωση εθνικής συνεννόησης, ακόμη και για τα κρίσιμα και ιδιαιτέρως επικίνδυνα εθνικά θέματα. Η υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών οδήγησε την αντιπαράθεση σε άλλα μονοπάτια, βάζοντας και την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη σε ένα πολιτικό παιχνίδι που μόνο μέγιστο κακό στον χώρο των δικαστών κάνει. Ισως δεν το καταλαβαίνουν ούτε οι πολιτικοί, ούτε και οι λειτουργοί της Θέμιδος ότι απαξιώνεται και το τελευταίο? αποκούμπι που έχουν οι πολίτες για να βρουν το δίκιο τους

Κίνδυνος για τα Νησιά του Αιγαίου Από την Ευθυγράμμιση Γερμανίας - Τουρκίας

Κίνδυνος για τα Νησιά του Αιγαίου Από την Ευθυγράμμιση Γερμανίας - Τουρκίας

Η στρατηγική συμμαχία, γεωπολιτικού χαρακτήρος, Γερμανίας και Τουρκίας είναι ιστορικά γνωστή και πολύ οδυνηρή για τα αποτελέσματα της σε βάρος του Ελληνισμού, από την εποχή της αναδείξεως και κυριαρχίας του Κεμάλ Ατατούρκ στην Ανατολία και την Μικρά Ασία. Η έκπληξις όμως που αφορά στο παρόν, και θέτει πλέον σε κίνδυνο την εθνική, εδαφική κυριαρχία και ενότητα της Ελλάδος στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, προέκυψε μέσα από τις παραμέτρους του προσφυγικού και την αντιμετώπισή του από την ΕΕ. Η Γερμανία, αντιδρώντας επισήμως, δια του Υπουργείου Εσωτερικών της, στην πολύ εύλογη άποψη που ανεκοίνωσε, η Ελλάς δια του Βουλευτή του Σύριζα κ. Ξυδάκη, για μετακίνηση προσφύγων από τα νησιά στο ηπειρωτικό έδαφος, προέβαλε ένα απαράδεκτο και ανάρμοστο σκεπτικό: Διαχώρισε το Αρχιπέλαγος και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου από την ελληνική ενότητα και μίλησε για απαγόρευση μετακινήσεως προσφύγων και μεταναστών από τα νησιωτικά «hot spots» στην ηπειρωτική Ελλάδα

Πόσο Αντέχει Ακόμη το Κλαδί;

Πόσο Αντέχει Ακόμη το Κλαδί;

Eνα ηχηρό μήνυμα στο πολιτικό σύστημα, έστειλε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ο οποίος μέσα στη Βουλή είπε: «Τα σπίτια μας καίγονται και εμείς τραγουδάμε. Το καράβι βουλιάζει και βουλιάζει για όλους μας. Υπάρχει μεγάλη αγωνία στον κόσμο... Τα παιδιά μας δεν πρέπει να ζήσουν με λιγότερες προσδοκίες». Η αγωνία του ελληνικού λαού για το μέλλον του από τη μια και ο πολιτικός αυτισμός που δεν μπορεί να δει τις πραγματικές ανάγκες της χώρας από την άλλη, κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια. Η οικονομική κρίση απλά φανέρωσε την κοινωνική, πολιτική και αξιακή κρίση που βιώνει η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Κι όμως, παρά το γεγονός ότι οι πολιτικοί, μαζί με τον λαό, θα έπρεπε να αλλάξουν ρότα και να δημιουργηθούν οι συνθήκες για μια πανεθνική προσπάθεια, η χώρα εμφανίζεται περισσότερο διχασμένη από ποτέ. Ενταση παντού, αντιπαραθέσεις χωρίς νόημα, απουσία λύσεων για τα μείζονα προβλήματα. Κι όπως λέει και ο Αρχιεπίσκοπος, ενώ καίγεται το σπίτι μας, εμείς τραγουδάμε

Τραβάτε με και ας Κλαίω

Τραβάτε με και ας Κλαίω

Η Ελλάς είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που εισήλθε σε καθεστώς μνημονίου και δεν έχει ακόμη κατορθώσει να εξέλθει από αυτό. Η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος πέτυχαν τους στόχους τους και απηλλάγησαν από την επιτήρηση. Μόνο εμείς ταλαιπωρούμεθα επί έξι ήδη χρόνια. Η αιτία είναι ότι στη χώρα μας ακολουθείται η τακτική «Τραβάτε με και ας κλαίω», την οποία εφαρμόζει εις το έπακρον η Κυβέρνησις του κ. Τσίπρα. Ο Σύριζα και οι ΑΝΕΛ ανήλθαν στην εξουσία με κύριο σύνθημα την κατάργηση του μνημονίου, το οποίο υποτίθεται ότι θα το έσκιζαν εν μία νυκτί. Όμως τελικώς υπέγραψαν το χειρότερο μνημόνιο όλων, το οποίο τώρα δυστροπούν να εφαρμόσουν

Τι Σημαίνει η Πρόσφατη Ομοφωνία του OPEC;

Τι Σημαίνει η Πρόσφατη Ομοφωνία του OPEC;

Στην άτυπη συνάντηση των μελών χωρών του OPEC στο Αλγέρι την περασμένη Τετάρτη (28/9) στο πλαίσιο του International Energy Forum, επετεύχθη μία αρχική συμφωνία για μείωση της παραγωγής αργού πετρελαίου το καρτελ- που στην πράξη είναι ο OPEC- στο επίπεδο των 32.5 με 33.0 εκατομμυρίων βαρελιών την ημέρα. Αυτό ισοδυναμεί με μία μείωση της τάξης των 240,000 βαρελιών/ημέρα έως 740,000 βαρέλια/ημέρα από τα 33.24 εκατομμύρια βαρέλια ανά ημέρα που παρήγαγαν οι χώρες μέλη του Οργανισμού, βάσει τελευταίων στοιχείων του Αυγούστου. Βέβαια η απόφαση αυτή είναι προκαταρκτική και μένει να οριστικοποιηθούν νούμερα και ποσοστώσεις στην τακτική συνέλευση του OPEC που είναι προγραμματισμένη για την τελευταία εβδομάδα του Νοέμβριου στη Βιέννη. Εκεί ως συνήθως στο πλαίσιο ενός παραδοσιακού ανατολίτικου παζαριού θα συμφωνηθεί επακριβώς το ποσό της παραγωγής που θα δεσμευθεί να μειώσει κάθε χώρα

Κομβικός, Αλλά Όχι Ιδιαίτερα Εποικοδομητικός, ο Ρόλος των Δανειστών στην Αναμόρφωση της Eλληνικής Ενεργειακής Αγοράς

Κομβικός, Αλλά Όχι Ιδιαίτερα Εποικοδομητικός, ο Ρόλος των Δανειστών στην Αναμόρφωση της Eλληνικής Ενεργειακής Αγοράς

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι όταν ξέσπασε η κρίση του Μαίου του 2010 και η τότε κυβέρνηση Γ.Α. Παπανδρέου αναγκάστηκε να ζητήσει την βοήθεια της ΕΕ και δυστυχώς και του ΔΝΤ, η ενεργειακή αγορά στην Ελλάδα- κατ’ ουσίαν αυτή της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου- σαφώς υστερούσε σε σχέση με τις Ευρωπαϊκές νόρμες και προβλεπόμενα ως προς την απελευθέρωση της. Η πρόσβαση τρίτων στην «φθηνή» λιγνιτική και υδροηλεκτρική παραγωγή της ΔΕΗ αποτελούσε πάγιο αίτημα των ανεξάρτητων προμηθευτών αλλά και των Βρυξελλών ενώ η δομή της αγοράς ήτο τέτοια, δηλαδή υψηλές τιμές χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρισμού, που καθιστούσε πρακτικά αδύνατο τον ανταγωνισμό με την ΔΕΗ στην λιανική. Ακόμα και στο φυσικό αέριο είχε επέλθει η απόλυτη στασιμότητα αφού ουδεμία προεργασία είχε γίνει για τον διαχωρισμό των δικτύων και την δημιουργία ανταγωνισμού σε επίπεδο προμήθειας ή διανομής (βλ. ΕΠΑ)