Σχόλιο

Η Τουρκία σε Γεωπολιτική Ανισορροπία

Η Τουρκία σε Γεωπολιτική Ανισορροπία

Η Τουρκία βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο. Στο κρίσιμο μέτωπο της Μέσης Ανατολής, η αμφίσημη πολιτική της έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη των εταίρων της, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν διστακτικά κάθε αλλαγή πλεύσης. Σήμερα, επί παραδείγματι, έχει προσεγγίσει μέσω δύο παραδοσιακών ανταγωνιστών της, Ρωσίας και Ιράν, το καθεστώς Ασαντ. Αυτό δυσχεραίνει τις σχέσεις της με σουνιτικά κράτη, τα οποία στηρίζουν την εξασθενημένη οικονομία της, τη βάζει στο στόχαστρο τρομοκρατικών ομάδων, ενώ ίσως δυσκολέψει την προσπάθεια αναθέρμανσης των σχέσεων με τις ΗΠΑ. Αν, από την άλλη, επανέλθει στις αρχικές της θέσεις στο συριακό ζήτημα, κινδυνεύει να αποξενωθεί από Μόσχα και Τεχεράνη, οι οποίες ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση στο «χρήσιμο» κομμάτι της Συρίας. Ως προς το Ιράν, παρότι μοιράζονται την κοινή ανησυχία για τους Κούρδους, εφόσον ο Τραμπ επιδιώξει την περιθωριοποίησή του, ο Ερντογάν πιθανότατα θα επιχειρήσει να αναδειχθεί στον πολύτιμο εταίρο της Ουάσιγκτον στην περιοχή. Προκειμένου βέβαια να το επιτύχει, δεν αρκεί η όψιμη στοχοποίηση του Ισλαμικού Κράτους, αλλά προϋποτίθεται η αναδίπλωση της τουρκικής πολιτικής σε διάφορα σημεία της

Ο Κύκλος της Αστάθειας

Ο Κύκλος της Αστάθειας

Πληροφορία υπ’ αριθμόν 1: Πριν καταφθάσει στην Αθήνα ο επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί συνήλθε στις Βρυξέλλες το Σώμα των Γενικών Διευθυντών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στο οποίο αρκετές φορές γίνεται συζήτηση ουσίας για τα μείζονα θέματα της Ενώσεως. Βαρύνων σε αυτές τις συνεδριάσεις είναι ο λόγος του Γερμανού Γενικού Διευθυντή του Γραφείο του Προέδρου της Κομμισσιόν, κυρίου Σελμάιερ. Όχι γιατί εκπροσωπεί τον Ζαν-Κλώντ Γιούνκερ, αλλά διότι είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης της Γερμανίδας Καγκελαρίου, Μέρκελ, και διότι ευρίσκεται διαρκώς σε επικοινωνία μαζί της. Κοινοτικές πηγές αναφέρουν προς την «Εστία» ότι ο κύριος Σελμάιερ ενεφανίσθη διαφορετικός σε σύγκριση με το παρελθόν έναντι του Ελληνικού ζητήματος και έδωσε το «πράσινο φως» στον Επίτροπο Μοσκοβισί να τοποθετηθεί εμμέσως υπέρ των θέσεων που έχουν αναπτύξει το τελευταίο διάστημα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, αλλά και η ελληνική κυβέρνηση

Γιατί Δεν Αντιδράσαμε Ποτέ σαν τους Ρουμάνους;

Γιατί Δεν Αντιδράσαμε Ποτέ σαν τους Ρουμάνους;

Οι Ρουμάνοι βγήκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας κατά της διαφθοράς. Στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ποτέ κάτι τέτοιο. Κάνουμε μόνο διαμαρτυρίες του καναπέ, του καφενείου ή του facebook, καταγγέλλοντας τους διεφθαρμένους πολιτικούς... Τις προηγούμενες μέρες τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι κατέκλυσαν τους δρόμους της Ρουμανίας για να διαδηλώσουν παρά την οπισθοχώρηση της κυβέρνησης και την απόσυρση του διατάγματος για υποθέσεις διαφθοράς. Στο Βουκουρέστι ήταν περίπου 250.000 και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι σε πόλεις σε ολόκληρη τη Ρουμανία. Στις 8 Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση του συνασπισμού, (Σοσιαλδημοκράτες, Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών-ALDE και το ουγγρικό κόμμα UMDR) κατάφεραν να επιβιώσουν από την πρόταση μομφής που κατέθεσε η αντιπολίτευση. Παρόλα αυτά όμως, οι μαζικές εκδηλώσεις ανέδειξαν το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει στο πολιτικό σύστημα της Ρουμανίας και φανέρωσαν τις προθέσεις της κοινωνίας για το μέλλον. Η είδηση απασχόλησε βεβαίως τα ελληνικά ΜΜΕ αλλά δεν ξέρω κατά πόσο έγινε αντιληπτή στην ουσία και στον συμβολισμό της. Το πιθανότερο είναι πως ο μέσος Έλληνας δυσκολεύτηκε πολύ να καταλάβει πως είναι δυνατόν τόσος πολύς κόσμος να διαδηλώνει εναντίον της διαφθοράς…

To Πραγματικό Ενεργειακό Πλεονέκτημα της Ελλάδας

To Πραγματικό Ενεργειακό Πλεονέκτημα της Ελλάδας

Σήμερα που η χώρα ευρίσκεται αντιμέτωπη για μία ακόμη φορά με οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα έχουν αρχίσει πάλι να προβάλλεται ως λύση η ανάδειξη της γεωπολιτικής μοναδικότητας της Ελλάδος και πως αυτή, εις πείσμα κάθε λογικής, είναι ικανή να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τα όποια προβλήματα. Έτσι τις τελευταίες εβδομάδες, από τότε δηλαδή που η δεύτερη αξιολόγηση έπεσε στα βράχια και έχουν επανέλθει τα σενάρια εξόδου από την Ευρωζώνη, η γεωπολιτική θεώρηση των πραγμάτων, εμπλουτισμένη τώρα με αρκετή δόση ενέργειας, έρχεται για μια ακόμη φορά να σώσει την κατάσταση. Κοινός παρονομαστής του εγχώριου γεωπολιτικού αφηγήματος είναι η δημιουργία του περίφημου ενεργειακού κόμβου και πως αυτός θα συμβάλλει στην προσέλκυση τεράστιων επενδύσεων και την ανάδειξη της χώρας ως ρυθμιστή των ενεργειακών ροών της περιοχής και όχι μόνο

Η Ταξική Πολιτική

Η Ταξική Πολιτική

Εις την αρχαία Ρώμη, και προφανώς στα χρόνια της ακμής, επικρατούσε η αντίληψη ότι «οι πραίτορες δεν ασχολούνται με τα μηδαμινά», υποτονθόρυζε στο περιστύλιο της Βουλής, και μάλιστα στη λατινική, παλαιός πολιτικός της «αβερωφικής σχολής». Ωραίες πράγματι οι αναφορές στο παρελθόν, αλλά ως νοσταλγικές αναπολήσεις, διότι πλέον διεθνώς και όχι αποκλειστικά σε τοπικό επίπεδο επικρατεί η ενασχόληση με τα «μηδαμινά». Τα ανωτέρω, βεβαίως, δίχως καμία πρόθεση ηθικολογίας περί του επιπέδου της πολιτικής ζωής. Αλλά κάτω από τον επιπόλαιο ρητορικό φλοιό υπάρχει η πραγματικότητα, που είναι αμείλικτη και διαμορφώνει το μέλλον των πολιτών της χώρας για τις επόμενες δεκαετίες. Ευρέως πιθανολογείται ότι η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος θα ολοκληρωθεί σε κάποια φάση και θα αποφευχθεί η χρεοκοπία της Ελλάδος εντός της Ζώνης του Ευρώ

Μικρότερη και Ισχυρότερη ΔΕΗ

Μικρότερη και Ισχυρότερη ΔΕΗ

«Πιστεύω, ότι από ένα μονοπώλιο, με 7,5 εκατ. πελάτες, δυσκίνητο και ευάλωτο στις ορέξεις συμφερόντων με επιχειρηματική λειτουργία ελλειμματική λόγω του κρατικού εναγκαλισμού, μια επιχείρηση με πραγματικά εταιρικά χαρακτηριστικά και λειτουργία, με 4 εκατ. πελάτες ηλεκτρισμού στο εσωτερικό, μπορεί να είναι πολύ πιο ισχυρή και να δημιουργεί πολύ μεγαλύτερη αξία για τους μετόχους της, τους εργαζομένους της και τη χώρα. Μια επιχείρηση δυναμική με επέκταση σε άλλες αγορές και διαφοροποίηση σε άλλα προϊόντα και υπηρεσίες.» Η δήλωση του κ. Μανώλη Παναγιωτάκη την περασμένη εβδομάδα αποτυπώνει την σκληρή πραγματικότητα των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας για την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και τη ΔΕΗ. Ταυτόχρονα, όμως, δείχνει αυτό που αποτελεί μονόδρομο για τη μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση της χώρας: Η εξυγίανση της περνά και μέσα από τη συρρίκνωση των μεγεθών της. Μία επιχείρηση δεν μπορεί να επιβιώσει αν έχει ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις έναντι πελατών της (ένα τμήμα των οποίων είναι οριστικά ανείσπρακτο) που αγγίζουν ή ξεπερνούν το 50% του τζίρου της ή αν ο καθαρός δανεισμός απειλεί να φθάσει στο ύψος των ετήσιων εσόδων της. Εκ των πραγμάτων και δεν χρειάζεται κανένα Μνημόνιο γι' αυτό, είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει σε μία μακροχρόνια οδυνηρή προσπάθεια αναδιάρθρωσης, ώστε να μειώσει τις δαπάνες και να ενισχύσει τις ταμειακές ροές για να είναι σε θέση να καλύπτει τις υποχρεώσεις της

H Καρδάρα με το Γάλα

H Καρδάρα με το Γάλα

Συνήθως λένε για τους αυτοκαταστροφικούς ότι έχουν την τάση να χύνουν την καρδάρα με το γάλα, το οποίο με τόσο κόπο μάζεψαν. Και είναι πράγματι άδικο να γίνονται τόσες θυσίες, τόσοι κόποι, να χύνεται τόσο αίμα για την επίτευξη ενός εθνικού σκοπού και την τελευταία στιγμή να καταστρέφονται όλα. Η σημερινή κυβέρνηση, πέραν των όποιων λαθών έκανε, είτε από απειρία είτε λόγω ιδεοληψιών, βρέθηκε πολλές φορές με την πλάτη στον τοίχο. Κλήθηκε να διαχειριστεί μια άσχημη κατάσταση, με λεπτές ισορροπίες και με πολλές μεταβλητές. Το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον στην Ευρώπη, κι όχι μόνο, δεν ευνόησε ποτέ την Ελλάδα και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε να αντιμετωπίζει τις ραγδαίες μεταβολές σε πρόσωπα και καταστάσεις. Το ίδιο καλείται να κάνει και τώρα με την Ευρώπη σε διαρκή αναβρασμό και τις ΗΠΑ του Τραμπ να αποτελούν τον απρόβλεπτο παράγοντα για το παγκόσμιο οικονομικό και γεωπολιτικό σύστημα. Η φράση «με την πλάτη στον τοίχο» είναι η πιο πολυχρησιμοποιημένη για τις κυβερνήσεις από το 2010 και μετά. Σε μια τέτοια φάση βρισκόμαστε και σήμερα, καθώς δεν υπάρχει ημέρα που να μην έρχονται νέα, καλά ή κακά

Θέματα Ασφαλείας

Θέματα Ασφαλείας

Λοιπόν, έχουμε πόλεμο ή, εν πάση περιπτώσει, σύγκρουση της πλέον βίαιης μορφής μεταξύ Βερολίνου και Ουάσιγκτον. Στόχος, βεβαίως, τη φορά αυτή δεν είναι η στρατιωτική συντριβή της Γερμανίας, όπως συνέβη δύο φορές στη διάρκεια του περασμένου αιώνα, αλλά ο περιορισμός της οικονομικής ηγεμονίας αυτής της χώρας. Πριν αναλάβει τα προεδρικά καθήκοντά του, ο κ. Ντόναλντ Τραμπ εδήλωσε ότι η Γερμανία χρησιμοποίησε την Ευρωπαϊκή Ενωση ως «όχημα» για να εξασφαλίσει την οικονομική γιγάντωσή της. Είναι όντως αληθές. Προ ημερών ο προοριζόμενος για τη θέση του πρέσβη των ΗΠΑ στις Βρυξέλλες απεφάνθη ότι το ευρώ δεν θα υπάρχει σε δεκαοκτώ μήνες. Παρακινδυνευμένη πρόβλεψη, αλλά αποκαλυπτική των αντιλήψεων που επικρατούν στον Λευκό Οίκο σήμερα. Τρίτη, κατά σειρά, η δήλωση του επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Εμπορίου Πίτερ Ναβάρο ότι το ευρώ είναι «ένα μεταμφιεσμένο μάρκο» –ακριβής η σχετική αναφορά του– που διατηρείται τεχνητά σε χαμηλά επίπεδα για να εξασφαλίσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των ΗΠΑ – τοποθέτηση δηλωτική μιας ευθείας συγκρουσιακής διαθέσεως

Το 10ήμερο του... Τραμπ

Το 10ήμερο του... Τραμπ

Θα στραφούν οι ΗΠΑ στον απομονωτισμό; Θα εγκαταλείψουν την Ευρώπη και θα αναδιπλωθούν σε ένα προστατευτισμό που θα βραχυκυκλώσει την παγκοσμιοποιήση; Μέσα σε δέκα μέρες ο Τραμπ έχει δώσει ένα διαφορετικό δείγμα γραφής ενός εθνικιστή Προέδρου που θέλει την παγκοσμιοποίηση με τους όρους των ΗΠΑ, θέλει την χώρα του άλλοτε ανοικτή άλλοτε περιχαρακωμένη «α λα καρτ» και όχι δεσμευμένη στο ανελαστικό πλαίσιο στρατιωτικών συμμαχιών και εμπορικών συμφώνων. Ο Τραμπ επιλέγει συνεταίρους και προσδιορίζει αντιπάλους στην παραπάνω βάση και προφανώς είναι έτοιμος να αποδεχθεί το δικαίωμα των συνομιλητών του να συμπεριφέρονται αναλόγως. Με άλλα λόγια αν ο Τραμπ επιστρέφει στις ισορροπίες ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις προφανώς δέχεται την λογική των ζωνών επιρροής που συμφωνούνται με τις φίλιες Δυνάμεις αλλά και της αναζήτησης ερεισμάτων και προπυργίων απέναντι στις εχθρικές

Ο Χόλμπρουκ και ο Ερντογάν

Ο Χόλμπρουκ και ο Ερντογάν

Η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν αναμενόμενη. Η μη έκδοση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών δεν είναι για τον Ταγίπ Ερντογάν μόνο πολιτικό ζήτημα, έχει και έντονα προσωπική χροιά. Στη νέα κατάσταση πραγμάτων που έχει διαμορφωθεί μετά τη 15η Ιουλίου, ο απόλυτος ηγέτης δεν ανέχεται πολλά και τιμωρεί σκληρά. Το περιστατικό στην περιοχή των Ιμίων δεν εκπλήσσει. Εγινε πρωτίστως για εσωτερικούς λόγους, αλλά η επέτειος της κρίσης του ’96 πρόσφερε στην Αγκυρα και μια άριστη ευκαιρία για να υπενθυμίσει τις αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις της. Με το ηθικό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων πληγωμένο, λόγω των χιλιάδων συλλήψεων και απομακρύνσεων, η κίνηση προσφέρει μια ένεση εθνικού φρονήματος, ενώ λειτουργεί συσπειρωτικά ενόψει του δημοψηφίσματος για την επισημοποίηση της παντοδυναμίας του Τούρκου προέδρου. Η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος, άρα ο πρώτος στόχος. Ωστόσο, το μήνυμα έχει και άλλους αποδέκτες. Ο Ερντογάν επιλέγει να δοκιμάσει τις αντοχές της Αθήνας την ώρα που η πρωθυπουργός της Βρετανίας επισκέπτεται την Αγκυρα και λίγες μόλις ημέρες πριν από τη μετάβαση της Γερμανίδας καγκελαρίου

Ο Κουρέας του Μονάχου και το Στοίχημα της Ελλάδας

Ο Κουρέας του Μονάχου και το Στοίχημα της Ελλάδας

«Σε κατανοώ, έχεις δίκιο, αλλά εμένα με ψηφίζει ο κουρέας του Μονάχου» – ήταν η απάντηση του κ. Σόιμπλε σε Ελληνα ομόλογό του, ο οποίος επιχειρηματολογούσε ότι τα μέτρα που απαιτούσαν να εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση ήταν από κοινωνική άποψη πολύ σκληρά και από οικονομική άποψη αδικαιολόγητα. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, αλλά τα κριτήρια με τα οποία συχνά το Eurogroup λαμβάνει κρίσιμες αποφάσεις παραμένουν εθνικά. Αυτό έγινε και την περασμένη Πέμπτη. Το Eurogroup αποφάσισε για την Ελλάδα, έχοντας κατά νου τον κουρέα του Μονάχου και τον συνάδελφό του, τον κουρέα του Αμστερνταμ. Το πολιτικό προσωπικό κάθε χώρας απευθύνεται και απολογείται στο δικό του εθνικό εκλογικό σώμα. Τούτου δοθέντος, οι κουρείς του Μονάχου και του Αμστερνταμ φαίνεται ότι έχουν πεισθεί ότι πρέπει να μετέχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, χωρίς όμως να εφαρμοστούν οι προτάσεις του ΔΝΤ για ριζική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους

Το Εγχειρίδιο του Νεοπροστατευτισμού

Το Εγχειρίδιο του Νεοπροστατευτισμού

Περίμενε κανείς ότι την ημέρα του τείχους του Μεξικού η Wall Street θα έκανε ιστορικό ρεκόρ; Ή, για να το πει κανείς πιο γενικά, ότι «Η Αμερική πρώτα» του Ντόναλντ Τραμπ, το σύνθημα-σύμβολο του εμπορικού προστατευτισμού και του οικονομικού εθνικισμού, θα σκόρπιζε τέτοια ευφορία στις αγορές; Προτού απαντηθεί το ερώτημα (μάλλον από την ίδια τη ζωή), η Repubblica σκιαγραφεί αυτό «το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πρόγραμμα που δεν έχει καμία σχέση με την Αμερική έτσι όπως τη γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες». Η ΤΡΡ, οι αυτοκινητοβιομηχανίες και το τείχος Την περασμένη Δευτέρα ο Τραμπ υπέγραψε το διάταγμα με το οποίο οι ΗΠΑ αποχωρούν από Σύμπραξη της Περιοχής του Ειρηνικού (ΤΡΡ) ενώ ανακοίνωσε ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τη Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου Βόρειας Αμερικής (NAFTA). Σήμερα ο αμερικανός πρόεδρος υποδέχεται την Τερέζα Μέι με δώρο έναν ύμνο για το Brexit. Είναι κλασική περίπτωση εμπορικού προστατευτισμού

Η Χώρα που Έβλεπε Ορόσημα να Περνούν

Η Χώρα που Έβλεπε Ορόσημα να Περνούν

Στο λεξικό η μεταφορική σημασία της λέξης «ορόσημο» είναι: «Ενα γεγονός ή στιγμή που συνιστά σταθμό στην ιστορία». Είναι, λοιπόν, σταθμός στην ιστορία κάθε φορά που μπαίνει ένα ορόσημο για την οικονομία. Και κάθε φορά που περνά είναι ήττα για τη χώρα και τις προοπτικές της. Ενα ακόμη ορόσημο, η 26η Ιανουαρίου, χάθηκε, καθώς όλα δείχνουν ότι απόφαση για ολοκλήρωση της αξιολόγησης δεν μπορεί να υπάρξει. Το ανοικτό μέτωπο θα παραμείνει ανοικτό μέχρι το επόμενο... ορόσημο της 20ής Φεβρουαρίου κι έχει ο Θεός για το πότε τελικά θα υπάρξουν θετικές εξελίξεις. Εν τω μεταξύ, η αβεβαιότητα και ο χαμένος χρόνος κοστίζουν σε χρήμα. Το δείχνει η ίδια η αγορά, το λένε οι επιχειρηματίες, το αποδεικνύει η «ημιθανής» κατάσταση στο Χρηματιστήριο. Κυρίως, το επιβεβαιώνει η έλλειψη επενδυτικών κινήσεων. Σε μια χώρα που κυριαρχεί η έλλειψη σταθερότητας στην οικονομία, μόνο ένας τρελός θα έρθει να επενδύσει

Στο Στόχαστρο η Ε.Ε.

Στο Στόχαστρο η Ε.Ε.

Τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, με εξαίρεση τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ, εμφορούνται από φιλοευρωπαϊκά αισθήματα. Οι ευρωσκεπτικιστικές τάσεις είναι ανύπαρκτες στους υπόλοιπους κομματικούς σχηματισμούς, και από την άποψη αυτή η Ελλάς, παρά την εγγενή μας ασυναρτησία, είναι η πλέον νομιμόφρων χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Είναι επίσης η Eλλάς εσωστρεφής και εθελοτυφλούσα, διότι ουδείς προβληματισμός έχει διατυπωθεί για τα διαδραματιζόμενα στην Ε.Ε., αφού οι πολιτικοί μας είναι επί της ουσίας παρίες του ευρωπαϊκού συστήματος. Διπλή επίθεση εδέχθη η Ε.Ε. τις τελευταίες ημέρες από τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και από τη Βρετανίδα πρωθυπουργό Τερέζα Μέι. Η αντίδραση των Ευρωπαίων υπήρξε υπεροπτική και αυτάρεσκος. Η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ δήλωσε ότι η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει «ενωμένη» την πρόκληση, αλλά η «ενότης» είναι πλέον το μέγα ζητούμενο και όχι δεδομένη

Έρχονται Δύσκολα Χρόνια

Έρχονται Δύσκολα Χρόνια

Η Αμερική δεν θα είναι η ίδια, ούτε και ο κόσμος. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν άφησε καμία αμφιβολία γι’ αυτό με την ομιλία του. Ο ίδιος πρώτα απ’ όλα είναι διαφορετικός. Καβάλησε το αντισυστημικό κύμα που έχει σαρώσει τη Δύση. Δεν μοιάζει, όμως, να το έχει κάνει απλά «επαγγελματικά», να χρησιμοποίησε δηλαδή την ακραία ρητορεία και τα συνθήματα σαν εργαλείο. Ο θυμός που έβγαινε στις προεκλογικές ομιλίες και στα περίφημα μεταμεσονύχτια tweets ήταν πολύ εμφανής και την ώρα του απόλυτου θριάμβου. Περίμεναν πολλοί ότι θα άπλωνε το χέρι σε όσους ήταν απέναντί του. Δεν το έκανε. Ισως γιατί δεν είναι φτιαγμένος από το ίδιο σκαρί με άλλους προέδρους. Ο τρόπος που βλέπει τον παγκόσμιο ρόλο της Αμερικής, τις εμπορικές σχέσεις, το πλέγμα ασφαλείας, τις υποχρεώσεις της, είναι ριζικά αντίθετος με αυτόν που γνωρίσαμε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα περάσουμε τέσσερα δύσκολα και περιπετειώδη χρόνια, στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως. Ο προστατευτισμός θα αμφισβητήσει το σύστημα της παγκοσμιοποίησης. Η απαγκίστρωση από τις πάγιες υποχρεώσεις της Αμερικής θα δημιουργήσει ένα νέο σκηνικό, που δεν μπορούμε καν να φαντασθούμε σήμερα

Η Υπόγεια Αποθήκη Φυσικού Αερίου «Κλειδί» για την Ασφάλεια του Ενεργειακού Εφοδιασμού

Η Υπόγεια Αποθήκη Φυσικού Αερίου «Κλειδί» για την Ασφάλεια του Ενεργειακού Εφοδιασμού

Ένα από τα μαθήματα που μπορεί να αποκομίσει κανείς από την δοκιμασία που υφίσταται το εγχώριο ενεργειακό σύστημα τις τελευταίες εβδομάδες είναι ότι μία από τις προτεραιότητες ενός ορθολογικού εθνικού ενεργειακού σχεδιασμού θα πρέπει να είναι και η ενίσχυση της αποθηκευτικής ικανότητας της χώρας σε φυσικό αέριο, καθώς εκ των πραγμάτων αυτό το καύσιμο έχει πλέον πρωταγωνιστική θέση στην ηλεκτροπαραγωγή, ενώ η ανάπτυξη των υποδομών τα επόμενα χρόνια θα οδηγήσει και σε αύξηση της κατανάλωσης για τις «παραδοσιακές» χρήσεις όπως είναι η θέρμανση. Η μακροχρόνια σχέση με ένα αξιόπιστο προμηθευτή όπως είναι η Gazprom, η διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας με την κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ, ο ελληνοβουλγαρικός αγωγός IGB, η αναβάθμιση της Ρεβυθούσας, το project για το FSRU στην Αλεξανδρούπολη, καθώς και ο σχεδιασμός για τον ρωσικό Νότιο Ευρωπαϊκό Αγωγό (μέσω της κατασκευής του Turkish Stream), είναι παράγοντες που αναμφίβολα ενισχύουν την ασφάλεια του εφοδιασμού της χώρας σε φυσικό αέριο. Ωστόσο, και μελλοντικά θα υπάρξουν απρόβλεπτες, έκτακτες καταστάσεις στις αγορές, που ενδεχομένως θα οδηγήσουν σε ελλείψεις στην εσωτερική αγορά, θέτοντας σε κίνδυνο την αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε όλη τη χώρα