Η τάση της τεχνολογίας ενέργειας σήμερα αποτυπώνει την γλαφυρή δήλωση του ίδιου του Σαουδάραβα Σεΐχη Ahmed Zaki Yamani στην πετρελαϊκή κρίση του 1973 ότι «η ανθρωπότητα θα ξεπεράσει το πετρέλαιο πολύ πριν αυτό εξαντληθεί, όπως οι πρωτόγονοι ξεπέρασαν την λίθινη εποχή προτού εξαντληθούν οι πέτρες».
Στην παρούσα φάση υφίστανται έξι κύρια σχέδια Πυρηνικών Αντιδραστήρων Γενεάς 4 (IV) με ορίζοντα εμπορικής εφαρμογής μεταξύ 2030-2040, τα οποία διαχωρίζονται στις κάτωθι γενικές κατηγορίες με πληθώρα παραλλαγών και κάποιες επικαλύψεις:
Το πυρηνικό πρόγραμμα της Ινδίας βασίζεται στην κατηγορία αντιδραστήρων Πολύ Υψηλών Θερμοκρασιών, με χρήση Θορίου ως “γόνιμου” υλικού. Η εξέλιξη του πυρηνικού προγράμματος της Ινδίας έχει μεγάλο ενδιαφέρον διότι αντανακλά σε κάθε βήμα του και το γεωπολιτικό υπόβαθρο της εποχής. Ο πατέρας του ινδικού πυρηνικού προγράμματος ήταν ο Hommi Jehangir Bhabha, ιδρυτής της Ινδικής Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας κι εμπνευστής του κύκλου Θορίου το 1954.
Ο κύκλος Θορίου ήταν υπό έρευνα και στις ΗΠΑ, καθώς το Εργαστήριο Oak Ridge πειραματιζόταν την ίδια εποχή στο υλικό ως πιο αποδοτικό για εμπορικές εφαρμογές. Ωστόσο, λόγω του Ψυχρού Πολέμου, επιλέχθηκε ο κλασικός κύκλος εμπλουτισμού Ουρανίου-235 για συμπαραγωγή πυρηνικών όπλων.
(η συνέχεια στο slpress.gr)