ίδρυση τους «εντός της περιοχής Ελληνικής κυριαρχίας» (Κυρ. Μητσοτάκης), επισύρας την «δυσαρέσκεια της … «Υψηλής πύλης» της Αγκύρας που θυμίζει εποχάς του σουλτανάτου, με την κατηγορία ότι «η Ελλάδα μονομερώς «εδαφοποιείται» περιοχές που «θεωρεί εντός των θαλασσίων ζωνών της Τουρκίας, κατά την κυβερνητική εφημερίδα «Σαμπάχ» που προεβλήθη και σε φιλοκυβερνητική των Αθηνών την επομένη. Προειδοποιητικώς μάλιστα απείλησε ότι αν τα «πάρκα» οριοθετήσουν χωρίς διαβούλευση μετά του Τουρκικού υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών, θα χαρτογραφήσει τα ιδικά του «πάρκα»!
Αλλά εάν πρόκειται περί της προστατευόμενης θαλάσσιας ζώνης ως της Αλοννήσου, που ευρίσκεται εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων των έξι μιλίων, θα πρόκειται για μία άλλη Τουρκική απειλή μετά την αποστρατικοποίηση των Ελληνικών νήσων του ΒΑ Αιγαίου, το «γκριζάρισμα» των μη αναφερομένων στην συνθήκη της Λωζάννης βραχονησίδων (εκατοντάδων αν όχι χιλιάδων) και την μετονομασία του Αιγαίου (διεθνώς κατοχυρωμένο από την εποχή του Ιουλίου Βέρν(*) σε «γαλάζια θάλασσα», εκτεινόμενη από του Τσεσμλέ μέχρι τους κόλπου της Σύρτης στα Λιβυκά παράλια.
Εάν εξ άλλου τα «Ελληνικά θαλάσσια Πάρκα» ευρίσκονται μέσα στα ΧΩ των 12 μιλίων που δικαιούνται τα Ελληνικά νησιά από το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης, τότε δεν πρόκειται μόνο για την Ελληνική κυριαρχία αλλά και για της Ευρωπαϊκή και την ευθύνη της Ελλάδος να προστατεύσει την βιοποικιλότητα του Αιγαίου και τους πληθυσμούς.
(*) Βλ.σχ. Το μυθιστόρημα του «ΤΟ ΑΙΓΑΙΟΝ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ». Μετ. και εκδ. ΣΙΔΕΡΗΣ