Πολλά ζητήματα εθνικής σημασίας δεν ακούμε απ’ τους υποψηφίους στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, ως τα κάτωθι κατά σειράν προτεραιότητος για τον Ελληνισμό:

1.      Η 50ετής κατοχή της Κύπρου από τον Τουρκικό στρατό, η στέρηση της ιδιοκτησίας των Ελληνοκυπρίων στην κατάκλειστη πόλη της Αμμοχώστου και η διατήρηση των Βρεταννικών βάσεων στο ελεύθερο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας (εν αντιθέσει με τους υποψηφίους των ευρεωεκλογών στην Ισπανία που θέτουν το ζήτηματου Γιβραλτάρ που διεκδικεί η πατρίδα τους).

2.      Τις Γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις και το απαιτητό δάνειο της Βέρμαχτ, σημερινού ύψους 10 δις. ευρώ μετά των τόκων.

3.      Τον επαναπατρισμό όχι μόνον των Γλυπτών του Παρθενώνος αλλά και όμως των αρχαίων αντικειμένων που άρπαξαν οι δυνάμεις κατοχής 1941-44 (Γερμανίας, Ιταλίας, Βουλγαρίας).

4.      Την αποκατάσταση των εν Τουρκία χριστιανικών μνημείων, παγκοσμίου πολιτιστικής αξίας που ουδέν το κοινόν έχουν με την Μογγολική ορδή που ενέσκηψε στην Ευρώπη το 1453 και τα κακοποιεί σήμερα.

5.      Τις φιμώσεις ψηφιακών «παραθύρων» από τους αυθαιρετούντες παρόχους κοινωνικών δικτύων, άνευ δικαστικής αποφάσεως - όπερ αντίκειται στην συνταγματική ελευθερία της ενημερώσεως του κοινού.

6.      Για την υπολανθάνουσα εχθροπάθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής απέναντι στην υπερπόντιο Ελληνόκτητο ναυτιλία που αντιπροσωπεύει το 60% της αντιστοίχου Ευρωπαϊκής και άνω του 20% της παγκοσμίου, «άνευ της οποίας οι Ευρωπαϊκοί λαοί θα λιμοκτονούσαν και θα κρύωναν»!

Αλλά μπορούσαν ν’ ανιχνευθούν κι άλλα θέματα που οι λαλίστατοι, κατά τ’ άλλα, υποψήφιοι αποφεύγουν όχι μόνο στον προεκλογικό αγώνα της ευρωψήφου, αλλά και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις , ως λ. χ. τις δυσμενείς συνέπειες υιοθετήσεως του ευρώ στο κόστος ζωής των συντοπιτών μας, του περιττού εγκλωβισμού της Ελληνικής οικονομίας στην επιδημία 2020-22 , που δεν υπέστη η Τουρκική. Αμφοτέρων αποτέλεσμα ήταν τριπλασιασμός του ΑΕΠ της Τουρκίας έναντι συρρικνώσεως κατά 25% του Ελληνικού  ΑΕΠ από του έτους 2010 μέχρις σήμερον, με την ανεργία στο10% του ενεργού πληθυσμού.

Αλλ’  αυτά δεν θίγονται εξ ορισμού από τους Ευρωλάγνους υποψηφίους, που επιδιώκουν τον διορισμό τους από τα κόμματα και την επιλογή τους από τους ψηφοφόρους όχι για να προωθήσουν τα Ελληνικού ενδιαφέροντος θέματα στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά μάλλον για τον παχυλό μισθό του ευρωβο-λευτού.