Με τη συµφωνία της 26ης Οκτωβρίου η Ελλάδα παγιώνεται ως µια οικονοµική ζώνη επ’ αόριστον αποκλεισµένη από τις διεθνείς αγορές. Η εξέλιξη αυτή µπορεί να αποδειχθεί ο πιο ισχυρός ανασχετικός παράγοντας για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων αφού ελάχιστοι θα θελήσουν να επενδύσουν σε µια χώρα που οι διεθνείς αγορές δεν εµπιστεύονται και δεν χρηµατοδοτούν.
Αυτό µπορεί να προκαλέσει ανυπέρβλητα προβλήµατα στην υλοποίηση του προγράµµατος ιδιωτικοποιήσεων την ίδια ώρα που η συµφωνία της 26ης Οκτωβρίου επιβάλλει ώστε 15 δισεκατοµµύρια από τις ιδιωτικοποιήσεις να καταβληθούν αυτοµάτως στον Προσωρινό Μηχανισµό. Πρόκειται, όπως διευκρινίζεται, για 15 δισ. πλέον των 50 δισεκατοµµυρίων του ήδη υφιστάµενου προγράµµατος. Ωστόσο, εξαιτίας της ύφεσης και του αποκλεισµού από τις αγορές, οι αποτιµήσεις των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Το αποτέλεσµα είναι ότι µε πολύ µεγάλη δυσκολία θα συγκεντρωθούν 15 δισεκατοµµύρια για να καταλήξουν στον Μηχανισµό.
Μόνο που χρειαζόµαστε πολύ περισσότερα κεφάλαια (από τις ιδιωτικοποιήσεις) διότι, αν ισχύσει το ίδιο χρηµατοδοτικό µοντέλο µε εκείνο της συµφωνίας της 21ης Ιουλίου, τότε το 1/3 των 100 δισεκατοµµυρίων της νέας ενίσχυσης θα πρέπει να προέρχεται από τις ιδιωτικοποιήσεις. Θα πρέπει, δηλαδή, να πουληθεί σχεδόν ολόκληρη η δηµόσια περιουσία προκειµένου να αποκτήσουµε τα 15 δισ. που την Πέµπτη υποχρεωθήκαµε να καταβάλουµε στον Μηχανισµό και επιπλέον να πουλήσουµε ακόµη περισσότερα (ποια;) προκειµένου να συµβάλουµε στη συµπλήρωση των 100 τα οποία χρειαζόµαστε για να επιζήσουµε στοιχειωδώς ως το 2014.
Οπως προεξοφλούν ανεξάρτητοι αναλυτές, εκείνο που πρακτικώς θα συµβεί είναι ότι η δηµόσια περιουσία θα πουληθεί (ή θα τιτλοποιηθεί) σε εξευτελιστικές τιµές για να καταλήξει στην κυριότητα του Μηχανισµού, ενώ είναι εντελώς ασαφές µε ποιον τρόπο το νέο (υποτίθεται σωτήριο...) πακέτο θα συµπληρωθεί για να φτάσει τα 100 δισ. ευρώ. Προφανώς θα υπάρξουν τροποποιήσεις ή θα δοθούν διευκρινίσεις, που όµως ως σήµερα δεν έχουν δοθεί. Ολα αυτά θα εξελιχθούν υπό καθεστώς αυξηµένης (καθηµερινής) επιτήρησης. Ο κ. Γ. Παπανδρέου, αντιλαµβανόµενος ότι η νέα επιτήρηση θα ήταν αναπόφευκτη, ζήτησε την Τετάρτη το βράδυ στις Βρυξέλλες να ενσωµατωθεί στο κείµενο της συµφωνίας ότι η ενίσχυση των µηχανισµών επιτήρησης «ζητήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση». Εµφανίζεται έτσι µια Ελλάδα που απαιτεί (!) από τους εταίρους της την αυστηρότερη επιτήρησή της! Οι µόνιµοι επιτηρητές θα πρέπει ως το τέλος του έτους να έχουν ολοκληρώσει το νέο µνηµόνιο µε νέα µέτρα για το 2013 και το 2014 το οποίο θα «υποστηρίξει» τη χρηµατοδοτική συµφωνία της 26ης Οκτωβρίου.