Ανακοίνωση εξέδωσαν σήμερα οι διευθυντές του ΚΑΠΕ, με την
οποία εξηγούν αναλυτικά την σημερινή κατάσταση και τους λόγους για τους οποίους
αντιτίθενται στην απαξίωσή του και στην ένταξή του στο Δημόσιο. Η διοίκηση του
ΚΑΠΕ τονίζει ότι το Κέντρο είναι υγιές όσον αφορά τα οικονομικά του, ενώ
απαριθμεί και το σημαντικό ερευνητικό του έργο όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Την ανακοίνωση υπογράφουν οι διευθυντές Γιώργος Αγερίδης, Νίκος
Καραπαναγιώτης, Δημήτρης Παπαστεφανάκης, Κώστας Τίγκας και Παναγιώτης Χαβιαρόπουλος.
Όσον αφορά την
ιστορική διαδρομή του ΚΑΠΕ, σημειώνουν τα εξής:
«Το ΚΑΠΕ ιδρύθηκε ως ΝΠΙΔ το 1987 με Προεδρικό Διάταγμα βασιζόμενο
σε σχετική εξουσιοδοτική διάταξη του ν. 1514/1985 για την Έρευνα. Με το καταστατικό
του, το ΚΑΠΕ κλήθηκε να διαδραματίσει έναν πολλαπλό ρόλο για την προώθηση των Ανανεώσιμων
Πηγών και της Εξοικονόμησης Ενέργειας στη χώρα μας και διεθνώς, περιλαμβάνοντας
δράσεις εφαρμοσμένης έρευνας και ανάπτυξης, ευαισθητοποίησης του κοινού και διάδοσης
των τεχνολογιών ΑΠΕ και ΕΞΕ. Στην πορεία του μετεξελίχτηκε σε ένα Κέντρο το οποίο
καλύπτει τον διπλό ρόλο ενός σύγχρονου Ενεργειακού αλλά και Ερευνητικού Κέντρου
για την υποστήριξη των πολιτικών και των τεχνολογιών της πράσινης ανάπτυξης.
Το
ΚΑΠΕ παραμένει ο μοναδικός εθνικός φορέας (μελετητικός ή τεχνολογικός/επιστημονικός)
που καλύπτει τα θέματα της πράσινης ενέργειας στο σύνολό τους και σε μεγάλο βάθος,
προς όφελος της κοινωνίας και της εθνικής μας οικονομίας. Το ΚΑΠΕ έχει κληθεί από
το ΥΠΕΚΑ αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό να υποστηρίξει αποφασιστικά την πράσινη
ανάπτυξη στον ενεργειακό τομέα που στην παρούσα δύσκολη οικονομική συγκυρία είναι
ίσως ο μόνος τομέας που έχει πρόοδο και εξέλιξη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι χωρίς
την συμβολή του ΚΑΠΕ θα είναι πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί με επιτυχία η ανάπτυξη
της πράσινης ενέργειας».
Στη συνέχεια, γίνεται αναφορά στη
χρηματοδότηση του Κέντρου
και στην
τεχνογνωσία που αποκτήθηκε όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τα ερευνητικά
προγράμματα:
«Λόγω της καταστατικής του ιδιοτυπίας (ούτε Ερευνητικό Κέντρο,
ούτε ΔΕΚΟ, ούτε κάποιο άλλο σχήμα του στενού ή ευρύτερου Δημόσιου τομέα) το ΚΑΠΕ
δεν χρηματοδοτήθηκε ποτέ με τακτικό προϋπολογισμό σε ποσοστό του τζίρου του μεγαλύτερο
του 10-15%. Το υπόλοιπο 85% το εξασφάλιζε πάντα μέσα από ανταγωνιστικά κυρίως προγράμματα,
Ευρωπαϊκά στην πλειονότητά τους, ανταγωνιζόμενο με επιτυχία ερευνητικές και μελετητικές
ομάδες από τα υπόλοιπα Κράτη Μέλη. Με τη συμμετοχή του σε τέτοια έργα απέκτησε τη
μεγάλη του τεχνογνωσία και το ανθρώπινο δυναμικό για να υποστηρίξει την πράσινη
ανάπτυξη και επιχειρηματικότητα στη χώρα μας καλύπτοντας συγχρόνως και πλήρως τις
ανάγκες μισθοδοσίας του.
Έτσι το ΚΑΠΕ τα τελευταία είκοσι τέσσερα χρόνια έχει αναπτύξει
έναν παραγωγικό ιστό πολύ συμπαγή συγκεντρώνοντας έναν μεγάλο αριθμό επιστημόνων
διεθνούς κύρους και με σημαντική διεθνή εμπειρία. Δεν υπάρχει άλλος Ελληνικός φορέας
που να γνωρίζουμε, ο οποίος λειτούργησε με επιτυχία τόσα χρόνια με τόσο μικρή επιβάρυνση
για τα δημόσια οικονομικά μας. Σημειώνουμε ότι τα πιο επιτυχημένα Ερευνητικά Κέντρα
ΝΠΙΔ είχαν τακτικό προϋπολογισμό μεγαλύτερο του 20% την περίοδο αναφοράς μας ενώ
τα περισσότερα ΝΠΔΔ μεγαλύτερο του 50% του τζίρου τους».
Τέλος, η διοίκηση του ΚΑΠΕ σημειώνει ότι
η ένταξή του στον
δημόσιο τομέα δεν πρόκειται να αποτελέσει λύση, αλλά απεναντίας, θα οδηγήσει σε
απαξίωση και σε εγκατάλειψη:
«Σήμερα η χώρα μας περνά μια βαθειά οικονομική κρίση. Οι δημόσιες
και ιδιωτικές επενδύσεις λιγοστεύουν μέρα με την ημέρα. Ένας από τους λιγοστούς
τομείς στον οποίο εξακολουθεί και υπάρχει κινητικότητα είναι ο χώρος της πράσινης
ενέργειας, που ήταν και εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά ψηλά στην Ευρωπαϊκή αλλά
και την Ελληνική αναπτυξιακή ατζέντα. Ένα χώρο που υπηρετεί το ΚΑΠΕ με εξαιρετικές
επιδόσεις.
Όμως, η πίεση που ασκείται για τη μείωση του ελλείμματος, που
αντιμετωπίζεται με τη λήψη οριζόντιων μέτρων λιτότητας κινδυνεύει να οδηγήσει το
ΚΑΠΕ στην τραγική υποβάθμισή του και, ίσως, στην εξαφάνισή του. Από τη μία μεριά
προωθείται η συγχώνευσή του με άλλους φορείς με τελείως διαφορετικά θεματικά αντικείμενα,
δομή, λειτουργία και τρόπο χρηματοδότησης και από την άλλη το ΚΑΠΕ κινδυνεύει να
χαρακτηριστεί «φορέας της κεντρικής κυβέρνησης» και να ενταχθεί στο ενιαίο μισθολόγιο
του Δημοσίου. Είναι φανερό ότι αν οι παραπάνω ρυθμίσεις προχωρήσουν, το ΚΑΠΕ πολύ
σύντομα θα γίνει η σκιά του εαυτού του αφού όλα τα στελέχη του που έχουν τη δυνατότητα,
και αυτά είναι πολλά, θα επιδοθούν από την επόμενη κιόλας ημέρα στην αναζήτηση μιας
καλύτερης εργασιακής προοπτικής αποδυναμώνοντας το Κέντρο από τεχνογνωσία και δυνατότητα
προσέλκυσης πόρων. Και τότε η Πολιτεία δεν θα πρέπει να συνδράμει με το 15% αλλά
με πολύ παραπάνω σε έναν οργανισμό που θα καταλήξει και αυτός κρατικοδίαιτος.
Αλλά και με απλούς οικονομικούς όρους αν εξετάσει κανείς το θέμα
της πιθανής ένταξης του ΚΑΠΕ στο ενιαίο μισθολόγιο του δημοσίου, θα διαπιστώσει
εύκολα ότι μια τέτοια κίνηση στερεί δημόσιους πόρους και δεν εξοικονομεί. Το αποτέλεσμα
θα είναι η δραστική μείωση ευρωπαϊκών πόρων προς την Ελλάδα. Δηλαδή θα μειωθούν
πόροι που θα φορολογηθούν ως μισθοί, θα αποδώσουν ΦΠΑ στις συναλλαγές και, γενικότερα,
θα αυξήσουν τα δημόσια έσοδα. Μια προδήλως λανθασμένη πολιτική η οποία στερεί τη
χώρα από πρόσθετους πόρους και τεχνογνωσία. Είναι σαν να νομοθετούμε υπέρ του περιορισμού
των εξαγωγών των Ελληνικών επιχειρήσεων προκειμένου να μην δημιουργηθούν μεγαλύτερα
κέρδη από τα οποία θα μπορούσαν να αμειφτούν αξιοπρεπώς και οι εργαζόμενοι σε αυτές.
Θέλουμε να τονίσουμε ότι αυτοί που υπογράφουμε την επιστολή δεν
ζητάμε ειδική μεταχείριση στις κρίσιμες αυτές ώρες που περνά η χώρα μας σε
βάρος του συμπολίτη μας που είναι άνεργος ή φτωχοποιείται βίαια. Ζητάμε, όμως, να
αντιμετωπιστούν οι εργαζόμενοι του ΚΑΠΕ όπως και οι υπόλοιποι ομότιμοί τους. Το
ΚΑΠΕ δεν πρέπει να συγχωνευτεί με φορείς διαφορετικής δομής, λειτουργίας και κουλτούρας
και για τα μισθολογικά του δεν συντρέχει κανένας λόγος για να μην ισχύσει και για
αυτό ό,τι προβλέπεται και για τα υπόλοιπα ΝΠΙΔ Ερευνητικά Κέντρα της χώρας».