Η γερμανική κυβέρνηση βρίσκεται σε απόλυτη εγρήγορση για να υπερασπιστεί την οικονομία του πράσινου πατερναλισμού. Για να καταφέρει να πληρώσει τα απαραίτητα, φορολογεί τους πάντες, κληρονόμους, εισοδηματίες, επαγγελματίες, αλλά και μισθωτούς. Πολιτικοί αναλυτές προβλέπουν ότι το τέλος του οικό – σοσιαλιστικού εφιάλτη θα είναι ολοκληρωτικό και οριστικό, αλλά και χαοτικό, καθώς η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στο Βερολίνο αποφάσισε να επιδοτήσει με τρία δισ ευρώ την αγορά πράσινης ενέργειας, ποσό που είναι όμως μόνον ένας κουβάς με νερό σε σχέση με τους ωκεανούς χρήματος που χρειάζεται για να επιβιώσει έστω και τεχνητά το σύμπλεγμα του πράσινου πατερναλισμού και της ανανεώσιμης ενέργειας. Το γεγονός όμως αυτό, η επιδότηση δηλαδή που ως τώρα ήταν για την κυβέρνηση στο Βερολίνο αμάρτημα καθοσιώσεως, είναι ουσιαστικά ένα καθαρό σήμα για τις επικείμενες εξελίξεις.
H απόφαση της γερμανικής κυβέρνηση είναι ένα ακόμη επεισόδιο στη λίστα των πολιτικών αποτυχιών της γερμανικής κυβέρνησης.Λίστα που περιλαμβάνει επιδοτήσεις για το βιομηχανικό ρεύμα, επιδοτήσεις για αντλίες θερμότητας, αλλά και επιδοτήσεις για την αναχρηματοδότηση πάρκων πράσινης ενέργειας με ανεμογεννήτριες. Η αλήθεια είναι ότι το γερμανικό κράτος έχει πάρα πολλά χρήματα στα χέρια του για να εγκαταλείψει άμεσα την κρατική χρηματοδότηση, με χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων, του καταστροφικού εγχειρήματος της πράσινης ενέργειας, για αυτό και η σπατάλη συνεχίζεται απρόσκοπτα. Για τον Πρωθυπουργό – Πρόεδρο της Βαυαρίας Μάρκους Σέντερ, η αναβίωση του αποτυχημένου εργαλείου των επιδοτήσεων αποτέλεσε αιτία για έναν μικρό εορτασμό, καθώς μέσω της δικής του οπτικής της πραγματικότητας είχε υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του ενίσχυση της αγοράς εργασίας μέσω κρατικής παρέμβασης και τόνωσης της κατανάλωσης στην βαυαρική αγορά. Πρόκειται λένε οι πολιτικοί του αντίπαλοι για ένα ιδιότυπο νέο πολιτικό κίνημα που αποκαλείται επικριτικά, Σοντερισμός.
Αυτό που συμβαίνει με τον Σέντερ στην Βαυαρία, συμβαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πρόκειται για ένα πολιτικό φαινόμενο που είναι ορατό σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, φαινόμενο που σηματοδοτεί την πολιτική αναταραχή και την οικονομική παρακμή. Οι γερμανικές επιδοτήσεις αντικατροπτρίζουν την οικονομική κατάσταση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το δημόσιο χρέος αυξάνεται στα περισσότερα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Μόνον η Γερμανία το 2026 αναμένεται να αυξήσει το δημόσιο χρέος της κατά 5,6% του ΑΕΠ, κάτι που αν συμβεί την καθιστά έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς χρέους στην Ευρώπη. Τα στατιστικά στοιχεία είναι διαφανή και συγκεκριμένα, και αντικατοπτρίζουν την αληθινή θέση της γερμανικής κυβέρνησης η οποία χρησιμοποιεί λογιστικά κόλπα για να αποκρύψει την πραγματική οικονομική εικόνα της Γερμανίας. Κόλπα που περιλαμβάνουν ειδικά κονδύλια, φορολογικές εξαιρέσεις αλλά και απόκρυψη των χρεών των Δήμων. Η κατάσταση μάλλον είναι ίδια ή και χειρότερη τόσο στη Γαλλία όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ ακόμη και η πειθαρχημένη οικονομικά Φινλανδία φτάνει ή και ξεπερνά το 90% του ΑΕΠ σε χρέος, αλλά και με ιδιαίτερα μεγάλο εμπορικό έλλειμμα. Σχεδόν κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πια ότι η Ευρώπη είναι παγιδευμένη σε ένα επικίνδυνο σπιράλ χρέους και οικονομικής στασιμότητας.
Οι καιροί από την εποχή που ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και η Τρόικα, με όλη την υποστήριξη των ευρωπαϊκών μέσων ενημέρωσης, απέδιδαν στην Ελλάδα το φταίξιμο για την κρίση χρέους στην Ευρώπη, έχουν αλλάξει δραματικά. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος που βοήθησε την τότε γερμανική κυβέρνηση να αποκρύψει την οικονομική διάσωση των γερμανικών τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών με χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων. Τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες που είχαν πέσει θύματα πολιτικής και οικονομικής κακοδιαχείρισης, φυσικά όχι από Έλληνες. Το γερμανικό και ευρωπαϊκό κοινό δεν έπρεπε να καταλάβει ότι τα τεραστίων διαστάσεων ιδεολογικά εγχειρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης οδηγήθηκαν σε παταγώδη οικονομική αποτυχία, και ότι η πράσινη μετάβαση με κρατική χρηματοδότηση, ήταν ουσιαστικά ένας αποτελεσματικός τρόπος απόσπασης χρημάτων από τους φορολογούμενους, μέσω του πληθωρισμού και των φόρων. Τον λογαριασμό πληρώνουν όσοι διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία, οι μικροί επιχειρηματίες και η παραγωγική μεσαία τάξη, με το πρόσχημα της δίκαιης οικονομικής πολιτικής που επικαλείται η πολιτική τάξη, η οποία ουσιαστικά υλοποιεί με τον τρόπο αυτό την κατάσχεση του ιδιωτικού κεφαλαίου που έχει δημιουργηθεί.
Η συνέχιση της διαρκούς αυτής οικονομικής και ενεργειακής κρίσης οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διόγκωση του κράτους, στην ενίσχυση των κρατικών παρεμβατικών μηχανισμών με χρηματοδότηση από φόρους. Πρόκειται να ένα Λεβιάθαν που με κάθε παρέμβαση του αυξάνει τον πληθωρισμό, το χρήμα χάνει πολύ γρήγορα την αξία του, ενώ το κράτος αποκομίζει τεράστια κρυμμένα οφέλη. Με κάθε νέα πράσινη πρωτοβουλία, με κάθε νέα επιδότηση, με κάθε νέα δημόσια χρηματοδοτούμενη ανεμογεννήτρια, ο λογαριασμός μεγαλώνει. Το μόνο που βοηθά τους πολιτικούς να αποκρύψουν τις πραγματικές συνέπειες των αποφάσεων τους, επισημαίνει σε ανάλυση του ο Γερμανός Οικονομολόγος Τόμας Κόλμπε, είναι η καθυστερημένη επίδραση των αποφάσεων αυτών στις τιμές, σε δεύτερη ή τρίτη φάση, κάτι που επιτρέπει στους πολιτικούς να αποσυνδέσουν το οικονομικό τίμημα από τις αποφάσεις τους. Η φον ντερ Λάιεν, ο Μερτς και ο Μακρόν στηρίζονται πολύ στην καθυστερημένη εκδήλωση των επιπτώσεων των αποφάσεων τους. Ελπίζουν ότι οι ψηφοφόροι τους δεν θα συνδέσουν τα γεγονότα με τις αποφάσεις τους, και ότι δεν θα αμφισβητήσουν την φορολογική επίθεση σε καταθέσεις και εισοδήματα την οποία υλοποιούν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, χωρίς να την διατυμπανίζουν.
Η οικονομική κατάρρευση της Ευρώπης, αλλά ειδικά της Γερμανίας αντικατοπτρίζει την διανοητική, ηθική και φιλοσοφική κατάρρευση μιας συγκεκριμένης πολιτικής. Είναι σαν το γερμανικό υπουργικό συμβούλιο να μην έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο οικονομικής ιστορίας του 20ου αιώνα, καθώς από το 2018 η παραγωγικότητα της γερμανικής οικονομίας μειώνεται συνεχώς, ενώ το κράτος ελέγχει το 50% του γερμανικού ΑΕΠ, και όλα τούτα ενώ το 2,5% του γερμανικού ΑΕΠ δαπανάται για την χρηματοδότηση του μεταναστευτικού. Σε λίγα χρόνια το δημόσιο χρέος της Γερμανίας θα ξεπερνά το 90% του ΑΕΠ, ενώ η θέση της γερμανικής οικονομίας στον κόσμο υποβαθμίζεται συνεχώς, παρά τις αυξανόμενες κρατικές παρεμβάσεις.
Όλα δείχνουν ότι το τέλος του οικό – σοσιαλιστικού τεχνοκρατικού ονείρου είναι κοντά και θα εκδηλωθεί με ένα πανευρωπαϊκό οικονομικό ντόμινο, με την Γαλλία του οικονομικού στατισμού να λαμβάνει την πρώτη κόκκινη κάρτα από τις διεθνείς αγορές. Η ανησυχία για την Ευρωζώνη είναι τεράστια καθώς η ΕΚΤ δεν γνωρίζει αν πραγματικά μπορεί να διασώσει την Ευρωζώνη από μια καθίζηση της γαλλικής οικονομίας. Οι Γερμανοί και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πιθανόν να κατηγορήσουν για την επερχόμενη κρίση τον Τραμπ, τον Πούτιν ή τους Κινέζους. Οι Ευρωπαίοι όμως φορολογούμενοι γνωρίζουν πλέον ότι πληρώνουν το καταστροφικό πολιτικό αφήγημα της πράσινης μετάβασης και της μεταναστευτικής ενσωμάτωσης, και ότι η πολιτικά κατασκευασμένη ενεργειακή και μεταναστευτική κρίση απειλεί την ευημερία, την ασφάλεια και τη σταθερότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
(από την εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»)