αφού μουσουλμανικές χώρες που κυβερνήθηκαν για αιώνες με την σαρία το πολίτευμα της δημοκρατίας δεν χωράει. Και η Τουρκία που μιλάει για δημοκρατία στην ουσία κυβερνιέται απολυταρχικά και ελέγχει όλες τις εξουσίες.
Ο διδάκτωρ Καντάφι προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία όλα αυτά τα χρόνια αγόραζε ακριβούς εξοπλισμούς, αλλά και χρηματοδοτούσε πολιτικούς της εξουσίας προκειμένου να έχει την εύνοια τους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ζαρκοζύ, ο οποίος εισέπραξε μεγάλα ποσά για τον προεκλογικό του αγώνα, πράμα το οποίο απεκαλύφθη και καταδικάστηκε από την γαλλική Δικαιοσύνη. Ο Καντάφι έκανε το μοιραίο λάθος να πουλήσει πετρέλαιο στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι σε χαμηλότερες τιμές της αγοράς. Επειδή τίποτα δεν μένει κρυφό, αυτό ενόχλησε τις βιομηχανικές ανταγωνιστικές χώρες, και τις επτά αδελφές, με τον ευεργετούμενο Σαρκοζί να αναλαμβάνει πρωτοβουλία και μαζί με άλλες χώρες, μη εξαιρουμένων των ΗΠΑ και της Αγγλίας, να επεμβαίνουν στρατιωτικά, ο Καντάφι να χάνει τη ζωή του, με τον εμφύλιο να δείχνει τα δόντια του και η Λιβύη να χωρίζεται στα δύο, ενώ ο λαός επιστρέφει στην φτωχοποίηση. Το χειρότερο για την Ευρώπη: όσο ήταν ο Καντάφι κρατούσε τα σύνορα κλειστά, ενώ με το παρόν καθεστώς η Λιβύη έγινε κέντρο λαθρομεταναστών τρίτων χωρών με προορισμό την Ευρώπη.
Δικτάτορας ήταν και ο Σαντάμ στο Ιράκ και απολυταρχικός ο Άσσαντ στη Συρία, αλλά κρατούσαν μια ισορροπία. Σήμερα αυτοί που πληρώνουν το τίμημα είναι οι δύο λαοί τους. Όσο για την Τουρκία και τον Ερντογάν, αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να διατηρηθεί στην εξουσία. Μια αστοχία με τη χώρα μας μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω και, όπως λέει ο λαός, «σκυλί που γαβγίζει μην το φοβάσαι». Το λάθος που κάνει ο Ερντογάν είναι οι ξέφρενοι εξοπλισμοί, οι οποίοι παρασέρνουν και την δική μας χώρα. Και αυτοί που είναι κερδισμένοι είναι η πολεμική βιομηχανία, οι μεσάζοντες, και χαμένος ο λαός. Αν ο Ερντογάν και ο Μητσοτάκης είχαν διδαχθεί από την Ιστορία για την μακρόχρονη φιλία Ελευθερίου Βενιζέλου και Κεμάλ Ατατούρκ την δεκαετία του ’30 και την εφάρμοζαν, η οικονομική μοίρα των δύο λαών σήμερα σαφώς θα ήταν καλύτερη.
Σήμερα στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, με το ΝΑΤΟ και την Δύση στο πλευρό της Ουκρανίας, το αληθινό αίτιο είναι το ενεργειακό. Η Ρωσία του Πούτιν εδώ και χρόνια έχει κάνει ειδικές συμβάσεις με ανερχόμενες βιομηχανικά χώρες, όπως είναι η Κίνα και η Ινδία, και πουλώντας το αέριο σε πολύ χαμηλότερες τιμές γίνεται σκαλοπάτι στον κίτρινο δράκο που είναι η Κίνα και κινδυνεύει όλη η βιομηχανία της Δύσης.
Επιπλέον καθιστά ασύμφορο το υγροποιημένο αέριο των ΗΠΑ (LNG) και ως γνωστόν, το χρέος της αστερόεσσας χτυπά καμπανάκι και πρέπει με οποιονδήποτε τρόπο να γίνει εμπορεύσιμο.