Όμως η σταδιακή δημοσιοποίησις του πλήρους κειμένου είναι τω όντι αποκαλυπτική.
Ήδη η έμφασις του κειμένου σε πολιτικά talking points του νυν ενοίκου του Λευκού Οίκου, όπως οι “ισχυρές, παραδοσιακές οικογένειες” και η “αναζωογόνησις της αμερικανικής πνευματικής και πολιτιστικής υγείας”, σηματοδοτούσε σημαντική απόκλιση όχι μόνο από την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων των ΗΠΑ και από την πρώτη θητεία Τραμπ.
Κεντρική ιδέα παραμένει η αναγνώρισης ενός ανταγωνιστικού modus vivendi με την Κίνα, η απόσυρσις από την άμυνα της Ευρώπης, η εστίαση στο Δυτικό Ημισφαίριο προς επιβεβαίωσιν ενός νέου “δόγματος Μονρόε”. Όμως ανασκάπτοντας την αδιαβάθμιστη αδημοσίευτη έκδοση της NSS, η Μέγκαν Μάιερς του Defence One οδηγείται σε συγκλονιστικά ευρήματα.
Ενώ η δημόσια δημοσιευμένη NSS ζητά το τέλος ενός “αενάως επεκτεινόμενου ΝΑΤΟ”, η πλήρης έκδοση εμβαθύνει περισσότερο στις λεπτομέρειες του πώς η κυβέρνηση Τραμπ θα ήθελε να “Κάνει την Ευρώπη Μεγάλη Ξανά”, ακόμη και όταν καλεί τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ να απογαλακτιστούν από την αμερικανική στρατιωτική υποστήριξη.
Με βάση την υπόθεση ότι η Ευρώπη αντιμετωπίζει “πολιτισμική διαγραφή” λόγω των μεταναστευτικών πολιτικών της και της “λογοκρισίας της ελευθερίας του λόγου”, η NSS προτείνει να επικεντρωθούν οι σχέσεις των ΗΠΑ με τις ευρωπαϊκές χώρες, που έχουν ομόφρονες κυβερνήσεις και κινήματα. Η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Ιταλία και η Πολωνία αναφέρονται ως χώρες με τις οποίες οι ΗΠΑ θα πρέπει να συνεργαστούν περισσότερο με στόχο να τις απομακρύνουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. “Θα πρέπει να υποστηρίξουμε κόμματα, κινήματα και πνευματικές και πολιτιστικές προσωπικότητες που επιδιώκουν την κυριαρχία και τη διατήρηση/αποκατάσταση των παραδοσιακών ευρωπαϊκών τρόπων ζωής παραμένοντας παράλληλα φιλοαμερικανικές”, αναφέρει το έγγραφο.
Η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας προχωρά επίσης στην πρόταση δημιουργίας ενός νέου συλλογικού σώματος μεγάλων δυνάμεων, που θα αφήνει πίσω του την (δυτικοκεντρική και φιλελεύθερων-δημοκρατικών αξιών) Ομάδα των Επτά (G7)
Το κείμενο προτείνει έναν “Πυρήνα των 5” (Core 5), που θα αποτελείται από τις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία και την Ιαπωνία, άπασες χώρες με περισσότερους από 100 εκατομμύρια λατοίκους. Θα συναντάται τακτικά, όπως η G7, για συνόδους κορυφής με συγκεκριμένη θεματολογία.
Πρώτη στην προτεινόμενη ατζέντα της C5: η ασφάλεια στη Μέση Ανατολή και δη η ομαλοποίησις των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας.
Η πλήρης NSS πραγματεύεται επίσης την “αποτυχία της αμερικανικής ηγεμονίας” - όρος που δεν αναφέρεται στη δημοσιευμένη έκδοση.
“Η ηγεμονία είναι το λάθος πράγμα να θέλουμε και δεν ήταν εφικτή”, σύμφωνα με το έγγραφο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ηγεμονία νοείται πλέον ως ηγετική θέσις μιας δυνάμεως με βάση την ήπια ισχύ ώστε να ενθαρρυνθούν άλλες χώρες να συναινέσουν στις προτεραιότητές της.
“Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι ίδιες οι ελίτ της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής ήταν πεπεισμένες ότι η μόνιμη αμερικανική κυριαρχία σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν προς το συμφέρον της χώρας μας. Ωστόσο, οι υποθέσεις άλλων χωρών μας αφορούν μόνο εάν οι δραστηριότητές τους απειλούν άμεσα τα συμφέροντά μας”, αναφέρει η NSS. “Κληρονομήσαμε έναν κόσμο στον οποίο τα όπλα του πολέμου έχουν διαλύσει την ειρήνη και τη σταθερότητα πολλών χωρών σε πολλές ηπείρους. Έχουμε φυσικό συμφέρον να βελτιώσουμε αυτήν την κρίση” προστίθεται χαρακτηριστικά.
Η κυβέρνησις Τραμπ φαίνεται να χρησιμοποιεί αυτή τη συλλογιστική για να αποσυρθεί από τον ρόλο των ΗΠΑ στην υπεράσπιση της Ευρώπης, ενώ παράλληλα στρέφει την προσοχή της στα καρτέλ ναρκωτικών με έδρα τη Βενεζουέλα.
Το έγγραφο αναφέρει ότι δεν θα πρέπει να εξαρτάται από τις Ηνωμένες Πολιτείες να εξασφαλίζουν μόνες τους τη διεθνή ισορροπία, αλλά επίσης δεν θα πρέπει να επιτραπεί στην Κίνα και τη Ρωσία να αντικαταστήσουν την ηγεσία των ΗΠΑ. Η στρατηγική προτείνει τη συνεργασία με “περιφερειακούς πρωταθλητές” χάριν της σταθερότητος.
“Θα ανταμείψουμε και θα ενθαρρύνουμε τις κυβερνήσεις, τα πολιτικά κόμματα και τα κινήματα που ευθυγραμμίζονται σε μεγάλο βαθμό με τις αρχές και τη στρατηγική μας. Αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε κυβερνήσεις με διαφορετικές απόψεις με τις οποίες παρόλα αυτά μοιραζόμαστε συμφέροντα και οι οποίες θέλουν να συνεργαστούν μαζί μας” αναφέρει το έγγραφο.
Μετά τη δημοσίευση αυτής της ιστορίας, ο Λευκός Οίκος αρνήθηκε την ύπαρξη οποιασδήποτε έκδοσης της Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας εκτός από αυτήν που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο. “Δεν υπάρχει εναλλακτική, ιδιωτική ή απόρρητη έκδοση”, δήλωσε η Άννα Κέλι στο Defense One.
(από την εφημερίδα «Εστία της Κυριακής»)