Η αυξανόμενη εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα λόγω της αυξημένης ζήτησης ενέργειας για τις ανάγκες της τεχνητής νοημοσύνης αλλά και εξαιτίας των γεωπολιτικών εντάσεων έχει οδηγήσει στο να καταστούν ανέφικτοι οι στόχοι για μηδενικές εκπομπές ρύπων για το 2050, όπως επισημαίνει η Wood Mackenzie στην έκθεσή της για τις Προοπτικές Ενεργειακής Μετάβασης. Η έκθεση έρχεται λίγο καιρό πριν από τη Σύνοδο της COP30 στη Βραζιλία τον επόμενο μήνα, όπου οι χώρες πρόκειται να παρουσιάσουν ενημερωμένες εθνικές δεσμεύσεις για το κλίμα και να αξιολογήσουν την πρόοδο όσον αφορά τους στόχους για τις ΑΠΕ.
Ειδικότερα, όπως αναφέρει η έκθεση της Wood Mackenzie, η ζήτηση για υγρούς υδρογονάνθρακες αναμένεται να κορυφωθεί στα 108 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα το 2032, με τη ζήτηση φυσικού αερίου να παραμένει ανθεκτική έως και τη δεκαετία του 2040. Στην Κίνα, η ζήτηση πετρελαίου ανήλθε σε 16 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα το 2025, ωστόσο η αυξανόμενη διείσδυση της ηλεκτροκίνησης θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της ζήτησης κατά 35% έως το 2060, σύμφωνα με την έκθεση.
Ωστόσο, η Ινδία, η Νοτιοανατολική Ασία και η Αφρική παραμένουν βασικοί μοχλοί αύξησης της ζήτησης πετρελαίου.
Η ανάλυση της Wood Mackenzie υποδηλώνει ότι ο περιορισμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη στους 2 βαθμούς Κελσίου θα απαιτούσε ετήσιες επενδύσεις ύψους 4,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ 2025-2060 – ποσό που συνιστά αύξηση κατά 30% σε σχέση με τα τρέχοντα επίπεδα - για να επιτευχθούν μηδενικές καθαρές εκπομπές έως το 2060 περίπου. Επομένως, οι επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα θα πρέπει να αυξηθούν από 2,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ σήμερα σε 3,35% εντός της επόμενης δεκαετίας.
«Τα ορυκτά καύσιμα δεν είναι πλέον αδιαμφισβήτητα. Συμπιέζονται σε στενότερους ρόλους, αλλά η μείωσή τους αποδεικνύεται πιο σταδιακή από το αναμενόμενο», τονίζει η έκθεση της Wood Mackenzie.
Η αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων από τις ΑΠΕ αποτελεί πυλώνα της ενεργειακής μετάβασης που επιδιώκει την επίτευξη του στόχου της Συμφωνίας του Παρισιού για περιορισμό της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου (2,7 F) πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα. Ωστόσο, ο βραδύτερος ρυθμός της ενεργειακής μετάβασης και η ισχυρότερη από το αναμενόμενο ζήτηση αργού πετρελαίου καθιστούν αυτή τη μετατόπιση πιο δύσκολη.