Ο κ. Τάσης υποστήριξε ότι «η βιωσιμότητα έχει δύο επιπλέον διαστάσεις πέρα από την κλιματική κρίση: πρώτον, διασφαλίζει τη φυσική πραγματικότητα ως κοινό τόπο αναφοράς και, δεύτερον, αποδίδει αξία σε αυτό που «δεν μετριέται, αλλά μετρά». Όπως είπε, «οι επερχόμενοι μας έχουν ήδη προσφέρει κάτι που οφείλουμε να τους ανταποδώσουμε – βιώσιμα κτίρια και βιώσιμες πόλεις».
Αναφερόμενος στη σύγχρονη «οικονομία της προσοχής», εξήγησε ότι η ανάγκη για ορατότητα και συναισθηματική φόρτιση οδηγεί σε μια «φιμωκρατία», όπου ακόμη και τα κτίρια «γεμίζουν συναίσθημα για να τραβήξουν το βλέμμα». Επεσήμανε ότι ο υβριδικός τρόπος ζωής απαιτεί είτε ανάθεση μέρους της σκέψης στην τεχνητή νοημοσύνη είτε «αναβάθμιση του ανθρώπου - διανοητικά και συναισθηματικά». Αναφέρθηκε στις επενδύσεις στη βιοτεχνολογία και στην έρευνα για την ανθρώπινη επιμήκυνση ζωής, τονίζοντας ότι «η AI επιταχύνει την αναζήτηση της ανθρώπινης αναβάθμισης – κάτι που μέχρι πρόσφατα φαινόταν επιστημονική φαντασία».
Σχολιάζοντας τη γεωπολιτική αστάθεια, σημείωσε ότι η ένταση των αλλαγών οφείλεται στη μετάβαση «από μια οικονομία βασισμένη στους υδρογονάνθρακες σε μια που στηρίζεται στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας». Κατά τον ίδιο, η τεχνητή νοημοσύνη «επιταχύνει αυτή τη μετάβαση, όπως και την ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας», προειδοποιώντας ότι κάθε ενεργειακή αλλαγή συνοδεύεται από περίοδο συγκρούσεων. «Ζούμε μια κρίσιμη δεκαετία», είπε, «αλλά αν δεν συμβεί κάτι καταλυτικό ως το 2030, θα έχουμε τα εφόδια να ολοκληρώσουμε τη μετάβαση».
Αναφερόμενος στην πολιτική και κοινωνική κρίση, ο κ. Τάσης παρατήρησε ότι «τα αυταρχικά κινήματα στηρίζονται στους αφανείς, σε ανθρώπους που νιώθουν πως δεν ακούγονται», ενώ οι λύσεις που προτείνουν «αναζητούν ένα εξιδανικευμένο παρελθόν στο οποίο δεν μπορούμε να επιστρέψουμε». Σύγκρινε τη ρητορική του Μπαράκ Ομπάμα και του Ντόναλντ Τραμπ λέγοντας: «Ο Ομπάμα έλεγε να ανέβουμε ψηλότερα, ο Τραμπ κάνει το αντίθετο – λέει μπορείτε να μείνετε όπως είστε, και εγώ είμαι σαν εσάς».
Ανέλυσε την αντίθεση ανάμεσα σε δύο κοσμοαντιλήψεις που καθόρισαν τη σύγχρονη Δύση: την ιδέα της απεριόριστης ανάπτυξης και το αρχαιοελληνικό ιδεώδες του αυτοπεριορισμού. Όπως σημείωσε, «ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής πρόσφερε πολλά, αλλά έχει φτάσει στα όριά του». Το ερώτημα, είπε, είναι αν μπορούμε να κινηθούμε προς ένα διαφορετικό παράδειγμα, «έναν πιο ήπιο καπιταλισμό, με ανθρώπινο πρόσωπο». Παραδέχθηκε ότι σήμερα «πέρα από την τεχνο-ουτοπία, δεν υπάρχει άλλη ουτοπία» και τόνισε την ανάγκη «ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου με τους πολίτες, που θα επαναφέρει την επίγνωση του μέτρου, τη διατήρηση της ανθρωπινότητας, την ικανότητα για συμπόνια, την ανάγκη για το ωραίο και τη διεκδίκηση της δικαιοσύνης».
Ο κ. Χαράλαμπος Γιαννικόπουλος, Managing Director της DCarbon, υπογράμμισε ότι «η πρόκληση είναι βαθιά υπαρξιακή για τη στέγαση», καθώς η τεχνολογία «μας οδηγεί σε μεγαλύτερη αλγοριθμική εξάρτηση». Όπως είπε, το ζητούμενο είναι «να κτίσουμε προς την ανθεκτικότητα και την αυτονομία», θέτοντας το ερώτημα: «Ζούμε πραγματικά ή απλώς στεγαζόμαστε;».
Δήμτσας: «Η αναγεννητική πόλη είναι επιλογή»
Ο κ. Νικόλαος–Ιωάννης Δήμτσας, Executive Member of the BoD, Deputy Chief Executive Officer, Dimand, υπογράμμισε ότι «η αναγεννητική πόλη είναι μια επιλογή και πρέπει να τη στηρίξουμε», επισημαίνοντας ότι προϋποθέτει αειφορία, συμπερίληψη και νέους τρόπους αστικού σχεδιασμού. Αναφέρθηκε στο πρώτο αειφόρο κτίριο της Dimand, που παραδόθηκε το 2012, τονίζοντας ότι «τότε υπήρχε ρίσκο γιατί δεν ξέραμε πώς θα το αντιμετωπίσει η αγορά – αλλά τελικά δικαιωθήκαμε». Σήμερα, όπως είπε, «είναι αυτονόητο να δημιουργείς πράσινα, βιώσιμα κτίρια, φέρνουν σωστά αποτελέσματα και έχουν θετικό πρόσημο».
Παράλληλα, σημείωσε ότι παραμένουν λανθασμένες αντιλήψεις γύρω από τα υλικά: «Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν πως το παραδοσιακό σκυρόδεμα είναι πιο ισχυρό από το σκυρόδεμα που παράγεται με αειφόρους τρόπους – κάτι που δεν ισχύει». Υπογράμμισε επίσης ότι «χρηματοδοτικά υπάρχουν πολλά εργαλεία, αλλά λειτουργούν περισσότερο ως αντικίνητρα, παρά ως κίνητρα».
Από την πλευρά του, ο κ. Χριστόφορος Βούλγαρης, Concrete Business Unit Director της Interbeton Construction Materials, τόνισε ότι «το σκυρόδεμα είναι ανθεκτικό υλικό, αλλά φέρει ένα περιβαλλοντικό βάρος που οφείλουμε να μειώσουμε». Αναφέρθηκε στην ανάγκη κατανόησης της έννοιας του «ενσωματωμένου άνθρακα», λέγοντας πως «η αγορά δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει τι έρχεται». Όπως υπογράμμισε, «η υπέρβαση κόστους σε σχέση με το παραδοσιακό σκυρόδεμα είναι πλέον αμελητέα», ενώ η μετάβαση στα πράσινα υλικά αποτελεί «ευκαιρία να βελτιώσουμε το μέλλον των πόλεων». Τέλος, υπογράμμισε ότι «στόχος μας έως το 2050 είναι να έχουμε σκυρόδεμα μηδενικού αποτυπώματος».
Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο κ. Χαράλαμπος Γιαννικόπουλος, Managing Director της DCarbon, ο οποίος επεσήμανε ότι «η αναγεννητική πόλη χτίζεται ήδη μέσα από μικρούς, μεικτούς κύκλους συνεργασίας».