Στις 19 Φεβρουαρίου 1998, η υπουργός Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ χαρακτήρισε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ως «το απαραίτητο/αναντικατάστατο έθνος». Αυτή η φράση έγινε η επιτομή του αμερικανικού εξαιρετισμού: ειδικοί κανόνες ισχύουν για τις ΗΠΑ, και οι κανόνες που ισχύουν για τον υπόλοιπο κόσμο δεν χρειάζεται να ισχύουν για τις ΗΠΑ. Ο Ντόναλντ Τραμπ επανέλαβε αυτό το μήνυμα στην ορκωμοσία της δεύτερης θητείας του: «Θα είμαστε μια χώρα όπως καμία άλλη, γεμάτη […] εξαιρετισμό». Είναι φυσικό να ακολουθεί η βαθιά έκπληξη των ΗΠΑ όταν άλλες χώρες ανταποδίδουν ή αντιδρούν -που είναι ακριβώς αυτό που έκανε η Κίνα.
Τα γεγονότα των αρχών Οκτωβρίου 2025 αντιπροσωπεύουν μια κρίσιμη κλιμάκωση στην παρατεταμένη αντιπαλότητα μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, όπου το Πεκίνο αξιοποίησε την απαράμιλλη κυριαρχία του στον τομέα των κρίσιμων ορυκτών για να επιβάλει ένα καθεστώς ελέγχου των εξαγωγών που έχει αντίκτυπο σε όλες τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού. Στις 9 Οκτωβρίου, το Υπουργείο Εμπορίου (MOFCOM) και η Γενική Διοίκηση Τελωνείων εξέδωσαν μια σειρά τεσσάρων ανακοινώσεων (με αριθμούς 56 έως 59) που θεσπίζουν συλλογικά τους αυστηρότερους περιορισμούς για τα στοιχεία σπάνιων γαιών (REE) και τις βοηθητικές τεχνολογίες μέχρι σήμερα. Τα μέτρα αυτά βασίζονται σε προηγούμενους περιορισμούς, αλλά εισάγουν πρωτοφανές εύρος και εξωεδαφικότητα, στοχεύοντας όχι μόνο τα ίδια τα ορυκτά, αλλά και την υποδομή της εξόρυξης, της επεξεργασίας και της χρήσης/εφαρμογής τους.
Η ανακοίνωση αριθ. 61, που αποτελεί το επίκεντρο, επεκτείνει τις απαιτήσεις αδειοδότησης εξαγωγών σε δώδεκα από τα δεκαεπτά REE (σπάνιες γαίες), ενσωματώνοντας πέντε νεωστί ελεγχόμενα στοιχεία: δυσπρόσιο, τέρβιο, ύττριο, γαδολίνιο και σκάνδιο. Τα στοιχεία αυτά είναι απαραίτητα για την παραγωγή μόνιμων μαγνητών υψηλής απόδοσης, όπως τα κράματα νεοδυμίου-σιδήρου-βορίου, τα οποία αποτελούν πάνω από το 90% της παγκόσμιας προσφοράς και είναι απαραίτητα για εφαρμογές που κυμαίνονται από κινητήρες ηλεκτρικών οχημάτων έως ανεμογεννήτριες και προηγμένους ημιαγωγούς. Συμπληρωματικά, η απόφαση αριθ. 56 ορίζει ελέγχους για τον εξοπλισμό επεξεργασίας σπάνιων γαιών, που περιλαμβάνει 26 υποκατηγορίες: από φυγοκεντρικούς εξαγωγείς με δυνατότητα επεξεργασίας 5.000 κυβικών μέτρων ημερησίως από εκχυλίσματα έως κλιβάνους επαγωγής κενού που λειτουργούν σε συχνότητες 1-8 kHz και θερμοκρασίες έως 1.700 °C, καθώς και εξειδικευμένους κλιβάνους ανάπτυξης κρυστάλλων που χρησιμοποιούν τη μέθοδο Tira στους 2.300 °C. Το Νο. 57 επιβάλλει περιορισμούς στις μπαταρίες υψηλής ενεργειακής πυκνότητας που υπερβαίνουν τις 300 βατώρες ανά κιλό -κρίσιμες για ηλεκτρικά οχήματα μεγάλης εμβέλειας και μη επανδρωμένα αεροσκάφη- καθώς και στον εξοπλισμό κατασκευής τους, όπως οι επικαλυπτές ηλεκτροδίων. Το Νο. 58 στοχεύει στα υλικά μπαταριών ανόδου, συμπεριλαμβανομένων των ανόδων γραφίτη (όπου η Κίνα κατέχει το 80% της παγκόσμιας παραγωγικής ικανότητας) και των προδρόμων καθόδων, όπως τα σκευάσματα νικελίου-κοβαλτίου-μαγγανίου. Τέλος, το Νο. 59 ρυθμίζει τα υπερσκληρά υλικά, ιδίως τα συνθετικά βιομηχανικά διαμάντια με μέγεθος σωματιδίων 5 μικρομέτρων ή μικρότερο και περιεκτικότητα σε οξυγόνο κάτω από 80 μέρη ανά εκατομμύριο, τα οποία είναι απαραίτητα για την κατεργασία ακριβείας στην παραγωγή ημιαγωγών.
Η MOFCOM δημοσίευσε αυτές τις ανακοινώσεις στις 9 Οκτωβρίου 2025. Ορισμένες διατάξεις τέθηκαν σε ισχύ αμέσως μετά τη δημοσίευσή τους, ενώ οι κύριες απαιτήσεις αδειοδότησης και οι εξωεδαφικές διατάξεις τίθενται σε ισχύ την 1η Δεκεμβρίου 2025. Αυτοί οι έλεγχοι επιβάλλουν την έγκριση του MOFCOM κατά περίπτωση για τις εξαγωγές διπλής χρήσης, με τεκμαιρόμενη άρνηση για στρατιωτικές ή προηγμένες τεχνολογικές τελικές χρήσεις, συμπεριλαμβανομένων των λογικών τσιπ 14 νανομέτρων ή μικρότερων, των συστοιχιών μνήμης 256 στρωμάτων ή περισσότερων και της έρευνας τεχνητής νοημοσύνης με πιθανές επιπτώσεις στην άμυνα. Οι εξωεδαφικές διατάξεις απαιτούν την αδειοδότηση για οποιαδήποτε επανεξαγωγή που περιλαμβάνει 0,1% ή περισσότερο σπάνιων γαιών (REE) ή παράγωγων τεχνολογιών κινεζικής προέλευσης, αντικατοπτρίζοντας ουσιαστικά τον κανόνα των ΗΠΑ για τα άμεσα ξένα προϊόντα (Foreign Direct Product Rule). Η κυριαρχία του Πεκίνου υποστηρίζει αυτή την αρχιτεκτονική: σύμφωνα με τις Συνοπτικές Εκθέσεις Ορυκτών Εμπορευμάτων 2025 της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, η Κίνα αντιπροσώπευε περίπου το 69% της παγκόσμιας παραγωγής σπάνιων γαιών (270.000 μετρικοί τόνοι το 2024, με αύξηση σε περίπου 280.000 το 2025), περίπου το 90% της ικανότητας εξευγενισμού και περίπου το 90-93% της παραγωγής μόνιμων μαγνητών. Αυτά τα μέτρα, που παρουσιάζονται ως διασφαλίσεις για την «εθνική ασφάλεια και τα συμφέροντα» σύμφωνα με τον νόμο περί ελέγχου των εξαγωγών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, αντανακλούν τους περιορισμούς του 2010 στην Ιαπωνία, οι οποίοι προκάλεσαν αύξηση των τιμών κατά 500%, αλλά με διευρυμένο πεδίο εφαρμογής εν μέσω της αυξημένης τεχνολογικής αλληλεξάρτησης.
Η απάντηση του προέδρου Τραμπ, που εκφράστηκε μέσω μιας ανάρτησης στο Truth Social στις 10 Οκτωβρίου, έδειξε χαρακτηριστική αγανάκτηση και αυτοσχεδιασμό. Χαρακτηρίζοντας τις ενέργειες της Κίνας ως «εξαιρετικά επιθετική στάση» και «ηθική ντροπή» στο διεθνές εμπόριο, ο Τραμπ ανακοίνωσε επιπλέον δασμό 100% σε όλες τις κινεζικές εισαγωγές (επιπλέον του υπάρχοντος βασικού δασμού 30% από την ανακωχή της Γενεύης του Απριλίου 2025, με αποτέλεσμα τα πραγματικά ποσοστά να ανέρχονται σε περίπου 130%) με ισχύ από την 1η Νοεμβρίου «ή νωρίτερα, ανάλογα με τυχόν περαιτέρω ενέργειες ή αλλαγές που θα κάνει η Κίνα». Ταυτόχρονα, δεσμεύτηκε να επιβάλει ελέγχους στις εξαγωγές «κάθε είδους κρίσιμου λογισμικού», μια ευρεία κατηγορία που περιλαμβάνει αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης και εργαλεία σχεδιασμού ολοκληρωμένων κυκλωμάτων, και απέστειλε μια λεπτομερή επιστολή στον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, στην οποία απαριθμούσε τα προηγούμενα παραδείγματα των ΗΠΑ από την απόφαση για την Huawei το 2019 και μετά. Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών απαγόρευσε αμέσως τις πωλήσεις εξοπλισμού της Huawei σε εγχώριες πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου, ενώ το Γραφείο Βιομηχανίας και Ασφάλειας σηματοδότησε επικείμενες περιορισμούς στα αεροναυτικά εξαρτήματα της Boeing και στα αναλώσιμα ημιαγωγών, όπως τα φωτοανθεκτικά, όπου τα αποθέματα της Κίνας είναι περιορισμένα.
Αυτή η επίθεση μετριάστηκε από την αμφιλεγόμενη στάση του Τραμπ: η αρχική απειλή να ακυρώσει τη σύνοδο κορυφής της Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού με τον Σι στη Νότια Κορέα αργότερα εκείνο το μήνα ανακλήθηκε μέσα σε λίγες ώρες με την δήλωση ότι «ίσως να έχουμε» μια συνάντηση, αφήνοντας περιθώρια για διαπραγματεύσεις. Οι χρηματοπιστωτικές αγορές αντέδρασαν αμέσως με ανησυχία: ο δείκτης Standard & Poor’s 500 υποχώρησε κατά περίπου 2,7%, εξαφανίζοντας περίπου 700 δισεκατομμύρια δολάρια σε κεφαλαιοποίηση της αγοράς μέσα σε λίγα λεπτά, ενώ ο Nasdaq Composite υποχώρησε κατά περίπου 3,6%, με τις τιμές του οξειδίου του νεοδυμίου-πρασεοδυμίου να αυξάνονται κατά περίπου 15% στα 85 δολάρια ανά κιλό. Η ρητορική του Τραμπ, ωστόσο, στράφηκε προς την εκτροπή, αποδίδοντας την ύφεση στις «εχθρικές» μηχανορραφίες του Πεκίνου και όχι σε ενδογενείς αδυναμίες.
Η κίνηση της Κίνας αποτελεί μια μετρημένη ανταπόκριση σε μια σειρά τεχνοοικονομικών περιορισμών από την πλευρά των ΗΠΑ, που είναι χαρακτηριστική της αρνητικής αμοιβαιότητας στον επαναλαμβανόμενο ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Ο άμεσος καταλύτης ήταν η επέκταση του «καταλόγου οντοτήτων» από το υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, με την προσθήκη πολλών κινεζικών οντοτήτων (συμπεριλαμβανομένης της Fudan Microelectronics) για δραστηριότητες που υπονομεύουν φαινομενικά την εθνική ασφάλεια στον τομέα των ημιαγωγών και της τεχνητής νοημοσύνης. Αυτό ενίσχυσε τον «κανόνα των θυγατρικών» (ή «κανόνα του 50%») της 29ης Σεπτεμβρίου, ο οποίος επεκτείνει τους περιορισμούς σε οποιαδήποτε θυγατρική που ανήκει κατά 50% ή περισσότερο σε εισηγμένες εταιρείες, παγιδεύοντας πάνω από 1.100 κινεζικούς φορείς και αντιστρέφοντας τον κανόνα του 2020 για τα άμεσα ξένα προϊόντα, προκειμένου να αποκλειστεί η εκτροπή τεχνολογίας αμερικανικής προέλευσης σε τρίτες χώρες. Αυτές οι ενέργειες παραβίασαν το εύθραυστο πλαίσιο του Λονδίνου του Ιουνίου 2025, το οποίο είχε αναστείλει τους δασμούς 145% του Απριλίου σε αντάλλαγμα για μερική επιείκεια σε επτά στοιχεία.
Η αντίδραση του Πεκίνου ακολουθεί ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο: οι δασμοί του 2018 βάσει του άρθρου 301 προκάλεσαν περιορισμούς στο γάλλιο και το γερμάνιο το 2023, ενώ οι κλιμακώσεις του Απριλίου 2025 οδήγησαν σε αρχικούς περιορισμούς στις σπάνιες γαίες. Το κουαρτέτο του Οκτωβρίου μιμείται δομικά τους μηχανισμούς των ΗΠΑ (καθεστώτα αδειοδότησης με εξωεδαφική ισχύ) εκμεταλλευόμενο παράλληλα την ασύμμετρη επιρροή: ενώ η Ουάσιγκτον περιορίζει τα τσιπ τελικής χρήσης (μειώνοντας την απόδοση της Κίνας στα 5 νανόμετρα κάτω από 20%, σύμφωνα με την TechInsights), το Πεκίνο περιορίζει τις εισροές ανάντη, καθιστώντας τις αμερικανικές κυρώσεις αυτοκαταστροφικές σε ένα οικοσύστημα που εξαρτάται από τα ορυκτά. Όπως διατυπώνεται στις αναλύσεις του Chatham House, αυτή η «αυστηρή προειδοποίηση» προς τη Δύση υπογραμμίζει την αμοιβαιότητα όχι ως εκδίκηση, αλλά ως αποτροπή σε μια διχασμένη τάξη.
Οι επιπτώσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πολλαπλές, διχασμένες σε οξείες βραχυπρόθεσμες διαταραχές και παρατεταμένες μακροπρόθεσμες αναδιαμορφώσεις. Στο άμεσο μέλλον (που περιλαμβάνει το διάστημα Νοεμβρίου/Δεκεμβρίου πριν από την πλήρη εφαρμογή), οι τριβές στην αλυσίδα εφοδιασμού απειλούν να επιδεινώσουν τις πληθωριστικές πιέσεις και να εξασθενήσουν την ανάπτυξη. Οι τομείς που εξαρτώνται από τις σπάνιες γαίες, συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρικών οχημάτων (όπου το κόστος των κινητήρων θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 20%) και των αμυντικών συστημάτων (78% των πλατφορμών του Υπουργείου Άμυνας, όπως οι ενεργοποιητές F-35), αντιμετωπίζουν εμπόδια που ενδέχεται να οδηγήσουν σε διακοπή της παραγωγής και να προκαλέσουν 50.000 απολύσεις στον τομέα της μεταποίησης, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Peterson Institute for International Economics. Οι τιμές καταναλωτή για τα ηλεκτρονικά και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ενδέχεται να αυξηθούν κατά 1-2%, δυσχεραίνοντας την επαγρύπνηση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ εν μέσω της ανάκαμψης μετά την πανδημία. Οι εκκαθαρίσεις κρυπτονομισμάτων ξεπέρασαν τα 200 εκατομμύρια δολάρια στις 10 Οκτωβρίου, υπογραμμίζοντας τη χρηματοοικονομική μετάδοση. Η κατανομή 52 δισεκατομμυρίων δολαρίων του CHIPS and Science Act για την εγχώρια κατασκευή κινδυνεύει να καταστεί παρωχημένη χωρίς την προσθήκη σπάνιων γαιών, ενδεχομένως εκτροχιάζοντας την άνοδο της τεχνητής νοημοσύνης, καθώς εταιρείες όπως η Nvidia αντιμετωπίζουν διακοπές στην παραγωγή.
Σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, έως το 2030 και πέραν αυτού, αυτοί οι έλεγχοι προμηνύουν γεωοικονομική αποσύνδεση με σωρευτικό κόστος που υπερβαίνει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Rhodium Group, καθώς οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν ελαστικότητα στην προσφορά που απαιτεί 10-15 χρόνια για βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις. Η ικανότητα εξευγενισμού, που συγκεντρώνεται στην Κίνα σε ποσοστό περίπου 90%, απαιτεί επενδύσεις 10-15 δισεκατομμυρίων δολαρίων για εγκαταστάσεις όπως το Mountain Pass της MP Materials, αλλά τα επιπλέον κόστη 140-160% σε σχέση με την επιδοτούμενη παραγωγή του Πεκίνου θα μπορούσαν να καταπνίξουν την καινοτομία στις πράσινες τεχνολογίες και να υπονομεύσουν την ανταγωνιστικότητα των ΗΠΑ σε μια παγκόσμια αγορά σπάνιων γαιών αξίας 1,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι προσομοιώσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προβλέπουν μείωση 0,5-1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος των ΗΠΑ, η οποία θα ενισχυθεί από τις συναφείς επιπτώσεις (π.χ. οι ευρωπαίοι κατασκευαστές τουρμπίνων αντιμετωπίζουν αύξηση κόστους 15%), δημιουργώντας ένα κατακερματισμένο τεχνολογικό τοπίο όπου η Κίνα προχωρά ανεμπόδιστα. Τέτοιου είδους περιορισμοί μπορεί να αποδειχθούν παροδικοί για το Πεκίνο, αλλά διαρκώς διαβρωτικοί για την Ουάσιγκτον, επιταχύνοντας ένα «στρατηγικό παιχνίδι» φθοράς.
Οι δασμοί του Τραμπ, ενώ παρέχουν βραχυπρόθεσμη δημοσιονομική ανακούφιση, έχουν αμφίβολα αποτελέσματα. Προβλέπεται να αποφέρουν έσοδα 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενισχύοντας τις μεσοπρόθεσμες δημοσιονομικές προοπτικές, αλλά αναγκάζουν το Πεκίνο να κάνει παραχωρήσεις, όπως στην συμφωνία της πρώτης φάσης του 2019. Ωστόσο, η ανάλυση του PIIE αποκαλύπτει ότι το 80-90% του κόστους επιβαρύνει τους εισαγωγείς και τους καταναλωτές των ΗΠΑ, εκδηλώνοντας ως ετήσιες επιβαρύνσεις 1.000-2.000 δολαρίων ανά νοικοκυριό μέσω αυξημένων τιμών σε εισαγωγές αξίας 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων, από ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης έως ενδύματα. Οι εξαγωγείς, π.χ. οι αγροτικοί παραγωγοί σόγιας και οι κατασκευαστές αεροσκαφών Boeing, υπομένουν αντιποίνα με επιπλέον λιμενικά τέλη και αποκλεισμό από την αγορά, ενώ η έκθεση της Κίνας σε εξαγωγές ύψους 194 δισεκατομμυρίων δολαρίων (μόλις 1-2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της) μετριάζει τον πόνο του Πεκίνου σε σχέση με την εξάρτηση των ΗΠΑ. Και οι σύμμαχοι απορροφούν τις εξωτερικές επιπτώσεις: οι ιαπωνικές και ευρωπαϊκές εταιρείες, που είναι συνυφασμένες με τις διατλαντικές αλυσίδες, αντιμετωπίζουν παράπλευρη πληθωρισμό. Έτσι, οι δασμοί πλήττουν πιο σοβαρά τα αμερικανικά νοικοκυριά και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, και όχι τους συγκριτικά προστατευμένους μηχανισμούς του κινεζικού κράτους.
Στο ευρύτερο πλαίσιο της γεωπολιτικής, της γεωοικονομίας και μιας αναδυόμενης πολυπολικής αρχιτεκτονικής, αυτή η εξέλιξη φωτίζει τη μετατροπή της οικονομικής αλληλεξάρτησης σε ένα πεδίο στρατηγικής αντιπαράθεσης. Από γεωπολιτική άποψη, η «νομική μάχη» της Κίνας, μια συγχώνευση ρυθμιστικού εξαναγκασμού και κυριαρχίας στην αλυσίδα εφοδιασμού, προαναγγέλλει μια εποχή όπου τα ορυκτά αντικαθιστούν τα πυρομαχικά ως μέσα εξαναγκασμού, σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του Chatham House. Ενισχύει τη δημιουργία μπλοκ: ο Τετραμερής Διάλογος για την Ασφάλεια και η AUKUS προωθούν το «friend-shoring» στην Αυστραλία και το Βιετνάμ, καταλαμβάνοντας το 15-20% των ροών σπανίων γαιών έως το 2030, ενώ η Πρωτοβουλία «Μια Ζώνη, Ένας Δρόμος» του Πεκίνου, που καλύπτει 152 χώρες, ανακατευθύνει τους πόρους προς τις θυγατρικές της BRICS+, υπονομεύοντας την ηγεμονία του δολαρίου μέσω διακανονισμών σε ρενμπίμπι με τη Ρωσία και το Ιράν. Η υπερεπέκταση στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή επιδεινώνει τις αδυναμίες των ΗΠΑ, καθώς οι προσομοιώσεις πολεμικών παιγνίων, που διεξάγονται από ιδρύματα όπως το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών, απεικονίζουν με συνέπεια τις αμερικανικές ήττες σε σενάρια περιορισμένων πόρων, υπογραμμίζοντας τους κινδύνους της μονοπολικής υπερεπέκτασης.
Από γεωοικονομική άποψη, το επεισόδιο αυτό αποτελεί παράδειγμα του κατακερματισμού των παγκόσμιων αλυσίδων αξίας, με τις αναλύσεις του ΔΝΤ να προβλέπουν μείωση της παγκόσμιας παραγωγής κατά 1-2% έως το 2030 λόγω της αποσύνδεσης, καθώς η αστάθεια των σπάνιων γαιών προμηνύει «ψυχρούς πολέμους για τις πρώτες ύλες», ανάλογους με το εμπάργκο πετρελαίου του 1973. Η Κίνα, που επιδιώκει ανάπτυξη 5% εν μέσω αποπληθωριστικών αντιξοοτήτων, έχει προσωρινό πλεονέκτημα. Οι ΗΠΑ, επιβαρυμένες με 37 τρισεκατομμύρια δολάρια δημόσιου χρέους, αντιμετωπίζουν δημοσιονομικές επιταγές που οι δασμοί επιδεινώνουν αντί να ανακουφίζουν. Η μεταβαλλόμενη παγκόσμια δομή -που θυμίζει τον πολυκεντρισμό μετά το Bretton Woods- απαιτεί αναπροσαρμογή: ανθεκτικότητα μέσω πολυμερών συμφωνιών, όπως η Minerals Security Partnership, αντί για μονομερείς απειλές. Χωρίς μια τέτοια προσαρμογή, η «απαραίτητη/αναντικατάστατη χώρα» κινδυνεύει να περιθωριοποιηθεί σε έναν κόσμο όπου η αμοιβαιότητα, που κάποτε ήταν μια φιλελεύθερη αρχή, τώρα επιβάλλει την ισορροπία μεταξύ ίσων.
Δεν είναι δεδομένο ότι υπάρχουν πράγματι «απαραίτητες χώρες» -ωστόσο, όπως φαίνεται, υπάρχουν πράγματι απαραίτητες πρώτες ύλες.
ΥΓ επί του πιεστηρίου: Μετά την αρχική τουητερική/Truth Social ρομφαία του προέδρου Τραμπ, και αφ’ ότου οι εύλογες ανησυχίες έφτασαν στην κάλτσα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ επανήλθε με νέα ανάρτηση: «Μην ανησυχείτε για την Κίνα, όλα θα είναι εντάξει! Ο αξιότιμος πρόεδρος Σι είχε απλώς μια κακή στιγμή. Δεν θέλει [οικονομική] ύφεση για τη χώρα του, ούτε τη θέλω εγώ. Οι ΗΠΑ θέλουν να βοηθήσουν την Κίνα, όχι να την πλήξουν». Καλά θα πάει αυτό.
(από kosmodromio.gr - μετάφραση από το αγγλικό πρωτότυπο στο GeoTrends)