λόγω των απαλλοτριώσεων αστικής γης, την χαμηλή «παραγωγικότητα» του έργου στην αποκέντρωση και την γειτνίαση με την αεροπορική βάση της Τανάγρας ,που ανήκει στην ήδη κεκορεσμένη Αττικοβιωτία.
Ορθότερη φαίνεται η εναλλακτική χάραξη της σωστής ιδέας ελαφρύνσεως της εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας, από τού ύψους της λίμνης Υλίκης μέχρις Κακιάς Σκάλας κι όχι με κατάληξη στην αχρησιμοποίητη λεωφόρο Αιγάλεω.
Η πρωτεύουσα χρειάζεται ένα έργο μακράς πνοής, που θα επιτρέψει την εκτροπή των βαρέων οχημάτων προς την Πελοπόννησο και δυτική Ελλάδα, την αποσυγκέντρωση της αυτοκινήσεως με περιβαλλοντικά οφέλη και τέλος αλλ’ όχι εξαντλητικώς, θα ανοίξει τον δρόμο για την ίδρυση νέου, διεθνούς αεροδρομίου στην Τρίπολη -την πολλά υποσχόμενη πρωτεύουσα της Πελοποννήσου για την πληθυσμιακή ελάφρυνση των Αθηνών.
Η νέα χάραξη της παράκαμψης θα κοστίσει περισσότερο εκείνης του ΥΠΕΧΩΔΕ στη Μεταμόρφωση λόγω μήκους αλλά θα είναι φθηνοτέρα ανά χιλιόμετρο, λόγω χαμηλότερων τιμών απαλλοτριώσεων και στείρας γης που θα καταλάβει η κατασκευή της. Δεν θα θυσιασθεί πολύτιμη γή όπως με τα Σπάτα - ολέθρια επιλογή του «εθνάρχη»! Η εθνική και οικονομική ωφέλεια της εκτροπής προς την Πελοπόννησο, με τα ασύγκριτα της πλεονεκτήματα, θα είναι σημαντική καθώς θα σημάνει την απαρχή της αποκεντρώσεως της Αττικής η ζωή στην οποία πάσχει ποιοτικώς, εξ αιτίας κυβερνητικών αστοχιών (οικοδομική αναρχία , λαθρομετανάστευση, αθηνοκεκτρισμός της διοίκησης κλπ).
Στο μέλλον, πλην του Μετρό, ουδεμία άλλη δημοσία δαπάνη θα πρέπει να χρηματοδοτήσει κυκλοφοριακά έργα στην Αθήνα. Κάθε επένδυση πρέπει να αξιολογείται πρωτίστως απ’ το κοινωνικό κόστος και όχι από την ιδιωτική ωφέλεια εργολάβων και κομμάτων που έχουν υποβαθμίσει την ζωή στην Αθήνα.