Προ ολίγων εβδομάδων, η BP ανακοίνωσε την ανακάλυψη ενός εντυπωσιακού ευρήματος στα ανατολικά των ακτών της Βραζιλίας, επαναφέροντας τη μέχρι πρόσφατα ασθμαίνουσα εταιρεία στο ενδιαφέρον των επενδυτών. Πρόκειται για το θαλάσσιο οικόπεδο Bumerangue, το οποίο βρίσκεται στη Λεκάνη Santos, στα νοτιοανατολικά της χώρας. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, το κοίτασμα έχει βάθος 500 μέτρων και έκταση 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Όπως υπολογίζουν αναλυτές από την Οξφόρδη, το κοίτασμα μπορεί να διαθέτει ως και 2,5 δισεκατομμύρια βαρέλια ισοδύναμου πετρελαίου που μπορεί να ανακτηθεί, με τη δυνατότητα να παράγει 400.000 βαρέλια ημερησίως για δεκαετίες.
Το οικόπεδο Bumerangue στη Λεκάνη Santos. Πηγή: GeoExpo.
Το Bumerangue συνιστά τη μεγαλύτερη ανακάλυψη της BP για την τελευταία εικοσιπενταετία, λειτουργώντας ως μία σημαντική επιτυχία για τη διοίκηση του βρετανικού πετρελαϊκού γίγαντα που δεχόταν εντονότατες πιέσεις το τελευταίο έτος. Μετά την ανακοίνωση, η μετοχή της BP ενισχύθηκε κατά σχεδόν 8%, αφήνοντας πίσω τους άλλους μεγάλους ανταγωνιστές της και αντιστρέφοντας την εικόνα που είχε παγιωθεί εδώ και αρκετούς μήνες. Εκτός, όμως, από τη χρηματιστηριακή αξία, το Bumerangue θα βοηθήσει την BP να υλοποιήσει τον στόχο της για παραγωγή της τάξεως των 2,3-2,5 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως μέχρι το 2030. Παράλληλα, η επιχείρηση θα αυξήσει τα κεφάλαια για έρευνες υδρογονανθράκων κατά 20% την επόμενη διετία, φτάνοντας τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια.
Οι νέες ανακαλύψεις ορυκτών καυσίμων σε συνδυασμό με την επιβράδυνση των πολιτικών για την πράσινη μετάβαση σε μεγάλες αγορές όπως η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική έχουν πυροδοτήσει έναν νέο διεθνή ανταγωνισμό για τον έλεγχο παραγωγικών κοιτασμάτων. Πρόσφατα, οι δύο αμερικανικοί κολοσσοί Exxon και Chevron βρέθηκαν αντιμέτωπες για τον έλεγχο του πολυσυζητημένου κοιτάσματος Stabroek που έβαλε τη Γουϊάνα στον χάρτη των αγορών. Ευρύτερα, οι μεγάλες πετρελαϊκές αντιστρέφουν τη στρατηγική των προηγούμενων ετών, επενδύοντας όλο και περισσότερο στις έρευνες, με το ενδιαφέρον να επικεντρώνεται σε συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη. Ο νότιος Ατλαντικός— τόσο στις αφρικανικές ακτές, όσο και τις νοτιοαμερικανικές— η ανατολική Μεσόγειος, και η νοτιοανατολική Ασία συνιστούν τρεις περιφέρειες όπου καταγράφεται αυξημένη ερευνητική δραστηριότητα.
Μολονότι οι περισσότερες αναλύσεις προβλέπουν πως η ζήτηση πετρελαίου πλησιάζει στην κορύφωσή της, με το φυσικό αέριο να ακολουθεί στα μέσα του αιώνα, οι μεγάλοι παίκτες της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων εμφανίζονται αρκετά πιο διατεθειμένοι να λάβουν μεγάλα ρίσκα. Αυτή η νέα εικόνα αλλάζει την μέχρι πρόσφατα κυρίαρχη προσέγγιση για τον φόβο των πλεοναζόντων περιουσιακών στοιχείων. Για την τελευταία δεκαετία σχεδόν, οι επενδυτές ήταν αρκετά διστακτικοί ως προς τις επενδύσεις στις έρευνες, φοβούμενοι πως οι όποιες νέες ανακαλύψεις δεν θα προλάβαιναν να αξιοποιηθούν λόγω της ενεργειακής μετάβασης.
Η θεώρηση αυτή έχει υποχωρήσει, με τις επιχειρήσεις να ποντάρουν στη νέα ζήτηση λόγω της Τεχνητής Νοημοσύνης και τις κυβερνήσεις να σχεδιάζουν την ενεργειακή ασφάλειά τους σε έναν κόσμο όπου οι εφοδιαστικές αλυσίδες είναι πιο ευάλωτες από ποτέ. Ως εκ τούτου, οι μεγάλες πετρελαϊκές δεν αποβλέπουν μόνο στην παραγωγή, αλλά και στη διαμόρφωση αποθεμάτων. Η Rystad εκτιμά πως ο πλανήτης διαθέτει 1,5 τρισεκατομμύρια βαρέλια ορυκτών καυσίμων που θα μπορούσαν να ανακτηθούν, ποσότητα που ισούται με την παγκόσμια κατανάλωση μεταξύ 1900-2024. Θεωρητικά, η εξόρυξη αυτών των κοιτασμάτων θα απαιτούσε πολλά δισεκατομμύρια σε επενδύσεις, ειδικά σε περιοχές που παραμένουν εν πολλοίς ανεκμετάλλευτες. Ωστόσο, τα τεχνολογικά άλματα θα μπορούσαν να καταστήσουν πιο ελκυστικές και προσβάσιμες αυτές τις πηγές, αλλάζοντας τον χάρτη στη διεθνή αγορά ενέργειας.