Είχαμε αναφερθεί ξανά σε προηγούμενο άρθρο μας σχετικά με το δημογραφικό, ότι σύμφωνα με τις προβλέψεις της Eurostat ο πληθυσμός της Ελλάδας θα μειωθεί από τα 10,46 εκ το 2022 στα 7,8 εκατομμύρια το 2070, ενώ η Τουρκία αντίστοιχα θα αγγίξει τα 110 εκατομμύρια. Με βάση έρευνες η μετανάστευση σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερης Μετακίνησης (ΕΖΕΣ – ΕΕ, Ελβετία, Νορβηγία, Ισλανδία, Λιχτενστάιν) αυξάνεται.
Το 2024, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, 369.300 Έλληνες πολίτες ηλικίας 20-64 ετών διέμεναν εκτός Ελλάδας σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερης Μετακίνησης (ΕΖΕΣ – ΕΕ, Ελβετία, Νορβηγία, Ισλανδία, Λιχτενστάιν). Πρόκειται για αύξηση 3,5% σε σχέση με το 2023. Το 2013, ζούσαν στην ΕΖΕΣ 56,7 χιλιάδες άτομα που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και είχαν ολοκληρώσει την ανώτατη εκπαίδευση (ΑΕΙ/ΤΕΙ). Μία δεκαετία αργότερα, αυτός ο αριθμός έχει σχεδόν διπλασιαστεί, φτάνοντας τους 104,1 χιλιάδες.
Οι Έλληνες δε της τριτοβάθμιας εκπαίδευση που ζουν εκτός Ελλάδας αυξάνονται με μεγαλύτερο ρυθμό από όσους έχουν λάβει δευτεροβάθμια εκπαίδευσή (αύξηση 24%), ή πρωτοβάθμια εκπαίδευση (10,3%). Πλέον, απαρτίζουν το 36% του συνόλου των ατόμων που βρίσκονται στην ΕΖΕΣ. Το γεγονός ότι η μετανάστευση αυξάνεται και το μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων που μεταναστεύουν αυξάνεται συνεχώς είναι ακόμα πιο επιβαρυντικό για το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος διότι το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο συνήθως οδηγεί σε υψηλότερα οικονομικά εισοδήματα πράγμα που ευνοεί την διάθεση τεκνοποίησης σε νέα ζευγάρια.
Στην Ελλάδα ο δείκτης γονιμότητας ανά γυναίκα ανέρχεται σε 1,3 ενώ απλά για να διατηρηθεί ο πληθυσμός χρειάζεται δείκτη 2,1 γεγονός που το 2023 την κατέταξε στην τρίτη από τέλος θέση στην Ευρώπη στις γεννήσεις ανά 1000 κατοίκους. Το δημογραφικό αν δεν υπάρξει κάποια ανάσχεση θα επιδράσει διαλυτικά στην ίδια την ύπαρξη του ελληνικού κράτους.
Η υπάρχουσα τεράστια αστυφιλία δηλαδή η συγκέντρωση σχεδόν του 50% του πληθυσμού στις περιφέρειες Αττικής/Πειραιώς και Θεσσαλονίκης επιτείνει έτι περισσότερο την διαλυτική ισχύ του δημογραφικού για την χώρα. Η ερήμωση της επαρχίας καθιστά την κατάργηση των ήδη περιορισμένων βασικών υποδομών, σχολικών, νοσοκομειακών κτλ, νομοτελειακή, αφού η διατήρηση τους θα είναι ανεδαφική λόγω έλλειψης χρηστών. Ως εκ τούτου οδηγούμαστε στην ερημοποίηση μεγάλων εκτάσεων της χώρας αφού κανείς δεν θα θέλει να κατοικεί σε περιοχές δίχως ύπαρξη βασικών δημοσίων υποδομών και δομών.
(η συνέχεια στο slpress.gr)