Η Ιστορία δεν είναι λογιστήριο «κερδών και ζημιών» αλλά μία εν εξελίξει διαδικασία όπου ο κερδισμένος γίνεται χαμένος από την φορά των ιστορικών γεγονότων και την ανικανότητα της ηγεσίας να σταθμίσει που «γέρνει η παλάντζα».
Τέτοια είναι σήμερα η Ελλάς του Κυρ. Μητσοτάκη, που την εντάσσει στους χαμένους εν αντιθέσει με την Τουρκία του Ερντογάν που σημειώνει «κέρδη» στην διεθνή κονίστρα - ακόμη και στην χθεσινή έκθεση του Αμερικανικού Στεητ Ντιπάρτμεντ διά τ’ ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπάρχει λέξη για την παραβίαση των στην Κύπρο, τις παραβάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου από Τουρκικά αεροπλάνα κι άνανδρα πτητικά μέσα (drones) παρά την διακήρυξη των Αθηνών του 2024 ως και τις εκτεταμένες φθορές του ναού της Του Θεού Σοφίας, στην Κων/λη που μετεβλήθη σε μουσουλμανικό τέμενος υπό του Ερντογάν, από παγκόσμιο μνημείο που ήταν επί Κεμάλ «Ατατούρκ», ιδρυτού του συγχρόνου Τουρκικού κράτους.
Δεν ήσαν έτσι πάντοτε τα πράγματα. Η Ελλάς ετάχθη το 1917 με τις νικητήριες δυνάμεις της «Αντάντ» στον πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, με αποτέλεσμα ν’ αναγνωρισθούν τα απαράγραπτα δικαιώματα κυριαρχίας στο Αιγαίον πέλαγος, που απελευθερώθη από τον Τουρκικό ζυγό το 1913 από τον Ελληνικό στόλο (και στην Ικαρία από τοπική εξέγερση των Ελλήνων).
Κατά τον δεύτερο πόλεμο, η Τουρκία ήταν πάλι στο πλευρό των ηττημένων μέχρις του 1945 που άλλαξε στρατόπεδο κι από ευνοϊκά ουδέτερος του Χιτλερισμού έγινε αιφνιδίως πολέμιος.
Η αλλαξοπιστία όμως δεν της επέτρεψε να παρακαθήσει στην διάσκεψη ειρήνης των Παρισίων, η οποία παρεχώρησε τα «Δωδεκάνησα» (20 Νότιες Σποράδες) και το πολύνησο του Καστελλόριζου στην Ελλάδα, καταργώντας την Ιταλική κατοχή.
Ακόμη κι όταν ο Ελληνισμός εσπαράσσετο από τον «εμφύλιο» πόλεμο 1947-49, ήταν ο πρώτος που εξασφάλισε την εγγύηση της Αμερικής με το Δόγμα Τρούμαν και το Σχέδιο Μάρσαλ. Η Τουρκία προσεχώρησε στις δύο ιστορικές συμφωνίες, «δεύτερη και καταϊδρωμένη» , για ν’ αποτραπεί ο Σοβιετικός κίνδυνος.
Η μικρή Ελλάς κατέγραψε και πάλιν την πρώτη νίκη κατά του διεθνούς κομμουνισμού, στα Ελληνικά βουνά, όπως το 1940 κατά του φασισμού και του ναζισμού στο οχυρό ΛΙΣΣΕ, στο Κάτω Νευροκόπι, την 9η Απριλίου 1941.
Δεν εδικαιώθη όμως μεταπολεμικώς διότι η Αριστερά την εμπόδισε να διεκδικήσει απερίσπαστη την Βόρειο Ηπειρο από την Αλβανία και την ευθυγράμμιση των συνόρων της με την Βουλγαρία στην Ροδόπη.
Ο Ελληνισμός υπέστη την πρώτη ζημία, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου εμπόδισε το 1964 το Αμερικανικό σχέδιο Άτσεσον, για ανεξαρτησία κι αυτοδιάθεση του Κυπριακού λαού – την δεύτερη έχασαν οι Κύπριοι όταν η Τουρκία κι η Βρετανία έγιναν εγγυήτριες δυνάμεις της κολοβής Κυπριακής Δημοκρατίας με τις κατάπτυστες συμφωνίες του Μακάριου-Καραμανλή, στη Ζυρίχη και το Λονδίνο.
Με πρόφαση την «εγγύηση», η Τουρκία κατέλαβε το 1974 το 39% του Κυπριακού εδάφους ενώ η Βρετανία ηρνήθη να τιμήσει την εγγύηση της, όπως είχε κάνει το 1941 για την Ελλάδα.
Ακολούθησαν το ταπεινωτικό 7 προς 10 στην αμυντική βοήθεια των ΗΠΑ προς Ελλάδα και Τουρκία και η μεροληψία του φιλότουρκου Στέητ Ντιπάρτμεντ στο «γκριζάρισμα» των Ιμίων το 1995 , που σιγά-σιγά επεξετάθη σ’ όλες τι ανώνυμες νησίδες του Αιγαίου ακόμη και μέσα στα Ελληνικά χωρικά ύδατα.
Το άκρον άωτον της μεταθέσεως της Ελλάδος στην πλευρά των χαμένων (και της Τουρκίας στους κερδισμένους) ήταν ή άνευ λόγου και αιτίας εχθροπάθεια του κυρίου Μητσοτάκη απέναντι στην Ρωσία το 2020 στον πόλεμο της Ουκρανίας που είναι πανθομολογουμένως χαμένος για το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή «διαίρεση».
Αντιθέτως, ο Ερντογάν δεν χάλασε τις σχέσεις με τον Ζελένσκι χωρίς να ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Πούτιν και το ΝΑΤΟ έκανε τα «στραβά μάτια».
Τώρα η Γερμανία εξοπλίζει την Τουρκία με ΤΑΫΦΟΥΝ και πυραύλους ΤΑΟΥΡΟΥΣ (εις βάρος τινός;) χωρίς ν’ απειλείται από την Ρωσία. Η Αμερική δεν έχει πρεσβευτή στην Αθήνα από 8μήνου ενώ η Τουρκία από της πρώτης ώρας της Τραμπικής κυβερνήσεως, που έχει υποσχεθεί και την παράδοση των F-35 παρά τις αντιρρήσεις του Κογκρέσου. Επί του παρόντος ο ΄Ελλην πρωθυπουργός δεν γίνεται δεκτός από τον Αμερικανό πρόεδρο που έχει συχνά τηλεφωνικές συνδιαλέξεις με τον Τούρκο ομόλογο του, παρά την εισβολή του τελευταίου στην Συρία και την προστασία τρομοκρατικών οργανώσεως όπως οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι».
Ποία λοιπόν χώρα ανήκει σήμερα στους χαμένους του ιστορικού γίγνεσθαι;