κανονικό πόλεμο, ο οποίος διαμόρφωσε ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων. Εγκυροι αναλυτές υπογραμμίζουν ότι ο Αρμένιος πρωθυπουργός Νικόλ Πασινιάν δεν κέρδισε τίποτα από αυτή τη συμφωνία. Φυσικά και δεν κέρδισε τίποτα, διότι κλήθηκε να διαχειριστεί μια σημαντική στρατιωτική ήττα. Και ως γνωστόν, από τη ζημία δεν προκύπτει κέρδος.
Υπάρχει όμως και μια δεύτερη ανάγνωση αυτής της συμφωνίας. Η Αρμενία κέρδισε την εμπιστοσύνη του Αμερικανού προέδρου και δεν είναι λίγο. Αν ο Πασινιάν αρνιόταν την πρόσκληση-πρότασή του, αυτομάτως ο Τραμπ θα τον τοποθετούσε στους «απέναντι» και η ήττα θα ήταν διπλή για την Αρμενία. Σε παρόμοιες περιπτώσεις οι ηγέτες βρίσκονται σε ένα κομβικό σταυροδρόμι. Καλούνται να απαντήσουν στο δίλημμα: Θα αποδεχθούν τα τετελεσμένα και θα σημάνουν μια επανεκκίνηση σε όλα τα επίπεδα; Ή θα οχυρωθούν πίσω από τον αλυτρωτισμό και θα προετοιμάσουν την κοινωνία τους για την ανακατάληψη των χαμένων εδαφών;
Δεν υπάρχουν συνταγές προς πάσα χρήση, ούτε είναι σκόπιμο να εξαχθούν γενικά συμπεράσματα. Κάθε περίπτωση έχει τις ιδιαιτερότητές της. Ο Αρμένιος ηγέτης εκτίμησε πως είναι προτιμότερο να ακουμπήσει στον νέο πλανητάρχη, καθώς ο Ρώσος αποδείχθηκε, εκ των πραγμάτων, αναξιόπιστος εταίρος και στην παρούσα φάση είναι και αδύναμος. Συνεπώς, μια άρνηση στην πρόταση του Τραμπ, η οποία είχε τη μορφή του take it or leave it, θα επιδείνωνε κι άλλο την ήδη δύσκολη θέση του. Τουλάχιστον τώρα η χώρα του είναι μέσα στους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς του Αμερικανού προέδρου. Η προσδοκία επενδύσεων και η σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή μπορεί να μετριάσουν την απογοήτευση για την αποδοχή των τετελεσμένων.
Η Ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα ηγετών που έλαβαν σκληρές αποφάσεις και δικαιώθηκαν και άλλων που στη συνέχεια διαψεύσθηκαν από τις εξελίξεις. Διότι πάντα υπάρχει ο αντίλογος. Οταν παραχωρείς χώρο, τότε ανοίγεις την όρεξη και για άλλες παραχωρήσεις. Και οι ΗΠΑ δεν ήταν λίγες οι φορές που δεν τήρησαν τα συμφωνηθέντα στη συνέχεια. Ο Νικόλ Πασινιάν πήρε τα ρίσκα του, καθώς ούτως ή άλλως βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο. Ο συσχετισμός δυνάμεων δεν ευνοεί τη χώρα του και ο αλυτρωτισμός φαίνεται και αδιέξοδος και κοστοβόρος σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στο στρατιωτικό.
Με άλλα λόγια, σε βάθος χρόνου θα φανεί αν ήταν καλό για την Αρμενία το ότι εντοπίστηκε από το ραντάρ του Τραμπ. Προς το παρόν, αυτός ετοιμάζει το βιογραφικό του για το Νομπέλ Ειρήνης και σίγουρα θα χρειαστεί να το εμπλουτίσει και με άλλες παρόμοιες παρεμβάσεις.
*Από kathimerini.gr