των Ρωσικών στρατευμάτων και ανεξαρτήτου χώρας, της Ουκρανίας που απουσιάζει από την συνάντηση στην παγωμένη Αλάσκα.
Αν θέλει ο Πρόεδρος Τραμπ ν’ ανταλλάξει το πρώην Ρωσικό έδαφος που το αγόρασε η Αμερική τον 19ον αιώνα επί προεδρίας Άντριου Τζόνσον αντί 7,2 εκατ.$, από τον Τσάρο Αλέξανδρο, με «σπάνιες γαίες» στη Σιβηρία, δικαίωμα του αλλά να θέτει τον κλήρον επί των ιματίων ανεξαρτήτου χώρας πάει πολύ μακριά. Αυτό το δικαίωμα έχει μόνον μία πλήρως αντιπροσωπευτική Ουκρανική κυβέρνηση - ούτε καν ο Ζελένσκι, ως αχυράνθρωπος των Ευρωπαίων – κυρίως των Γαλλογερμανών.
Για να εμπεδώσουμε το αναμενόμενο γεγονός, ας σκεφθούμε ότι μετά την Ουκρανία έρχεται η σειρά των Τουρκικών αξιώσεως εις βάρος της Ελλάδος: το ήμισυ του Αιγαίου αρχιπελάγους, ο αφοπλισμός των Ελληνικών νήσων του βορειανατολικού αρχιπελάγους, η Ρόδος και οι Νότιες Σποράδες (12νησα), το πολύνησο του Καστελλορίζου (Μεγίστη, Ρω και Στογγύλη) και το Καρπάθιον πέλαγος, για να μην αναφέρομε την βλάσφημο απαίτηση του Ερντογάν, την δυτική Θράκη, ως δήθεν κατοικουμένη υπό Τούρκων ενώ πρόκειται περί Ελλήνων μουσουλμάνων, απολαμβανόντων πλήρους θρησκευτικής ελευθερίας (Αλουϊτες - Πομάκοι) και δημοκρατικής ισοπολιτείας.
-Υπάρχει κάτι προς ανταλλαγήν με την Τουρκία; Όχι ασφαλώς! Η τελευταία έγινε το 1923 που μετακινήθηκαν 1,5 εκατομμύριο Χριστιανοί, Έλληνες απ’ την Μικράν Ασία και 450.000 μουσουλμάνοι απ’ την Μακεδονία και Κρήτη οι οποίοι προτίμησαν την Τουρκία του άθρησκου Κεμάλ- Ατατούρκ και σήμερα νοσταλγούν την ανεξίθρησκο Ελλάδα.
Αν συνεπώς η συνάντηση της Αλάσκας ενδιαφέρει τον Ελληνισμό, είναι ότι αποκλείεται ως προηγούμενο η «ανταλλαγή εδαφών». Το αποκλείει το Ελληνικό σύνταγμα – ακόμη κι αυτό του 1975 - η ιδιότης της Ελλάδος ως χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως αλλά και των Ηνωμένων Εθνών.
Η Ελλάς ως αναπαλλοτρίωτος χώρα δεν εμπίπτει στις διαπραγματευτικές ορέξεις οιουδήποτε Τραμπ , Ερντογάν ή ευκαιριακού τρίτου. Οι ένοπλες δυνάμεις του Ελληνικού λαού θα προστατεύσουν την χώρα που την πότισε με άφθονοτου αίμα τον προηγούμενο αιώνα.
Απλώς υπενθυμίζεται ότι με την διεθνή συνθήκη της Λωζάννης του 1923, η νέα Τουρκία παραιτήθηκε όλων των Οθωμανικών δικαιωμάτων της, απ’ τα «Δωδεκάνησα» και το πολύνησο του Καστελλορίζου, υπέρ της κατεχούσης από το 1911 Ιταλίας.Τα από αιώνων Ελληνικά αυτά νησιά παρεχωρήθησαν στην Ελλάδα με την συνθήκη ειρήνης των Παρισίων το 1947, ως το ελάχιστον για τις θυσίες του Ελληνικού λαού εκ της συμμετοχής του στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με την μεριά των Συμμάχων στον οποίον δεν μετέσχε η επαμφοτερίζουσα Τουρκία.