Δοθείσης ευκαιρίας, συνεπώς, ο κ. Τραμπ έκρινε σκόπιμο να επαναλάβει το τελεσίγραφό του προς τη Μόσχα, δηλώνοντας στους δημοσιογράφους ότι μειώνει «τη διορία των πενήντα ημερών σε δέκα με δώδεκα ημέρες για να δώσει τέλος στην εισβολή της στην Ουκρανία». Φρόντισε, μάλιστα, να επισημάνει ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν «δεν είπε ψέματα» στις συζητήσεις που είχε μαζί του.
Ο άρχων του Κρεμλίνου δεν απάντησε, αλλά ο Ρώσος υπουργός επί των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ –ο παγκοσμίως εμπειρότερος στο αξίωμα αυτό– είχε ήδη προ ημερών επισημάνει ότι κατ’ επανάληψιν στο παρελθόν ο πρόεδρος Τραμπ εξήγγειλε τελεσίγραφα με ημερομηνία λήξεως, που άλλαζε στη συνέχεια.
Με δεδομένο ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να υποκύψει στο νέο τελεσίγραφο των ΗΠΑ, οι πάντες αναμένουν πώς θα ενεργήσει στη συνέχεια ο κ. Τραμπ και πώς θα αντιδράσει το Κρεμλίνο. Υπάρχουν αρκετοί που οικτίρουν την Ουάσιγκτον διότι ετέθη επικεφαλής της Δύσεως εναντίον της Ρωσίας και φαίνεται να οδηγείται σε πλήρη αποτυχία.
Ωστόσο παραβλέπουν δύο μείζονες παράπλευρες επιτυχίες από την εποχή ενάρξεως του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας. Ο τέως πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, που ενέπλεξε τη Δύση σε αυτήν την περιπέτεια, επέτυχε εν μια νυκτί την αλλαγή της ενεργειακής πολιτικής της Γερμανίας και όλης της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας.
Ο κ. Τραμπ στο πρώτο εξάμηνο της προεδρίας του, στη συνέχεια, ανάγκασε τους Ευρωπαίους να αποδεχθούν δραματική αύξηση των αμυντικών δαπανών και πριν από λίγες ημέρες τη νέα εμπορική συμφωνία της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, που «ως αμνάς επί σφαγήν» απεδέχθη εις τη Σκωτία η κ. Φον ντερ Λάιεν, η οποία ασφαλώς ενήργησε αφού είχε διαβουλευθεί με τους ηγέτες των ισχυροτέρων ευρωπαϊκών κρατών.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")