και προκαλεί από το πρωί ως το βράδυ τη χώρα μας, ούτε θα πιάσει τους χάρακες και τα μοιρογνωμόνια για να βρει πού κόβουν φέτες το Αιγαίο και άλλα τέτοια εξωτικά. Είναι γνωστά όλα τούτα. Η Τουρκία, έχει κάνει άλμα στο παρελθόν και αναζητά απεγνωσμένα - αν θέλετε τη γνώμη μας- κάπου να πιαστεί επειδή αισθάνεται ότι χάνεται. Μπορούμε όμως, ως portal να κάνουμε το ψυχογράφημα των γειτόνων και ασφαλώς, να προτείνουμε τρόπους “θεραπείας” της αρρώστιας που τους ταλαιπωρεί…
Και αναφερόμαστε σε ψυχογράφημα επειδή μόνο όσοι εμφορούνται από βαθιά ανασφάλεια και τρέμουν και τη σκιά τους, φωνασκούν με το παραμικρό, παίρνουν το ύφος του πολλά βαρύ, κλαψουρίζουν από το πρωί ως το βράδυ ότι τους αδικεί η άτιμη η κενωνία και απειλούν διαρκώς ότι θα ασκήσουν βία έτσι και διανοηθεί ο απέναντί τους να πει κιχ για σεβασμούς σε δικαιώματα και διεθνή δίκαια. Αλίμονο σε όποιους τσιμπήσουν. Τους έφαγε η μαρμάγκα. Ιδίως αν έχει πετύχει να στήσει μια πολύ ικανή οικονομία που του επιτρέπει να γίνει και αλαζονικός. Όχι ότι ένας τέτοιος “μπούλης” που λέγανε οι παλιότεροι, ήγουν, ένας ας τον προσωποποιήσουμε, ανώριμος τύπος που φέρεται σαν μωρό είναι εξ ορισμού ακίνδυνος.
Δείτε ολόκληρο το άρθρο στη στήλη Σχόλιο του energia.gr