Με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 50ετίας από της καθιερώσεως της πρωθυπουργικής δημοκρατίας εν Ελλάδι υπό του Κων/νου Καραμανλή, πρωτοτύπου ανά τον κόσμο πολιτεύματος.
Το ισχύον σύνταγμα χρειάζεται να τροποιηθή το …2028 έπειτα από τέσσαρες «μεταρρυθμίσεις του», λόγω εν τω μεταξύ αναγκών, ως λχ. του άρθρου 16 που θεωρεί τα πανεπιστήμια κρατικό μονοπώλιο ,την απόφαση του εκλογοδικείου υπό τον κ. Μιχ. Πικραμένο, που περιόρισε τον αριθμό των βουλευτών σε 297 από 300, το διαβόητο άρθρο 68 που μετέβαλε την βουλή σε δικαστήριο «πλημμελημάτων» 11 υπουργών, μετά τον θάνατο 57 πολιτών στα Τέμπη και τον εποικισμό με 100 μουσουλμάνους κάθε χωριού με λιγότερους των 2000 Ελλήνων κατοίκων ως λχ. η Ύδρα ή Ερμιόνη (ΦΕΚ 194 /11.4.25).
Δεν εγνώσθη, εν τούτοις, εάν το άρθρο 44 παρ.2, περί δημοψηφισμάτων είναι αναθεωρητέο αλλ’ οσάκις εχρειάσθη τούτο (πχ. το 2016), η ετυμηγορία του ελληνικού λαού ανετράπη. Επίσης εάν θα παραμείνει νόμιμη η χρήση προϊόντος εγκλήματος (πχ. η «Λίστα Λαγκάρντ») για την απαγγελία κατηγορίας και δήμευσης της περιουσίας παντός αναφερομένου.
Ως είπε ο σοφός της …Αριστερής, Ηλίας Ηλιού, το σύνταγμα του 1975 καταλύει το μοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισμα αστικών συνταγμάτων, από τότε που ο Μοντεσκιέ και το Βρεταννικό Parliament όρισε ότι μία πολιτεία δεν μπορεί να κυβερνάται δημοκρατικά (ΣΣ δηλ. υπέρ του λαού) εάν «μία εξουσία δεν αναχαιτίζει και δεν περιορίζει την άλλη» .
Η εκτελεστική εξουσία περιορίζεται από την δικαστική αλλ’ εις τρόπον που να μην υπονομεύεται από τη κυβέρνηση, με την εκλογή των ανωτάτων δικαστών και της καταργήσεως του φυσικού δικαστού (Τροποποίηση Βενιζέλου 2001).