στο Νέο Δελχί, στο πλαίσιο συνάντησης των G20, σχετικό μνημόνιο ( MOU).
Η ομάδα κρατών που υπέγραψαν το εν λόγω MOU, που περιελάμβαναν τις ΗΠΑ, Ινδία, Σ. Αραβία, ΗΑΕ, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία και ΕΕ, επιθυμούσαν να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στο Πεκίνο ότι στον οικονομικό ανταγωνισμό Κίνας- Δύσης υπάρχει περιθώριο για την δημιουργία αντίβαρων, όπως ο IMEC. Με άμεσο ενδιαφερόμενο την Ινδία, και ισχυρή υποστήριξη από τις ΗΠΑ, ο εμπορικός διάδρομος IMEC είναι ένα μεγαλεπήβολο εγχείρημα με κεντρικό γεωστρατηγικό στόχο την ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας κατά μήκος του. Ασχέτως εάν τελικά ο IMEC μπορέσει να ανταγωνιστεί ισάξια τον BRI ή ανάπτυξη του είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει ένα νέο επιχειρηματικό περιβάλλον ενισχύοντας το διεθνές εμπόριο και στερώντας ένα μέρος από την ισχύ και λάμψη του κινεζικού One Belt, One Road.
Για αυτό και η αμερικανική κυβέρνηση έχει αγκαλιάσει τον IMEC, με τον Ντόναλντ Τραμπ να χαρακτηρίζει το project ως «μια από τις σπουδαιότερες εμπορικές οδούς της Ιστορίας», κατά την επίσκεψη του Ινδού πρωθυπουργού
Ναρέντρα Μόντι στην Ουάσινγκτον. Εν τούτοις και παρά την σθεναρή υποστήριξη της Αμερικανικής κυβέρνησης, κατ´αρχάς σε πολιτικό επίπεδο και αύριο σε οικονομικό, το ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον των τελευταίων μηνών και οι ισχυρές ενδείξεις ότι δεν προβλέπεται γρήγορη αποκλιμάκωση στα σημερινά πολεμικά μέτωπα σε Μ. Ανατολή και Ουκρανία, δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά για την αιτούμενη επιτάχυνση του project από τις άμεσα ενδιαφερόμενες χώρες.
Εκτός από την Ινδία η οποία και είναι η πρώτη επισπεύδουσα, άμεσο ενδιαφέρον έχουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία και το Ισραήλ μέσα από τα λιμάνια και σιδηροδρομικά τέρμιναλ των οποίων πρόκειται να περάσει η διαδρομή του IMEC.( βλέπε χάρτη) Όμως με το Ισραήλ σε οιονεί εμπόλεμη κατάσταση στην Γάζα, Λίβανο και Συρία και την διένεξη με το Ιράν να απειλεί σε κλιμάκωση του πολέμου στην περιοχή, τα εμπλεκόμενα κράτη κάθε άλλο παρά έτοιμα και πρόθυμα δηλώνουν να προωθούν τα προϊόντα τους προς εξαγωγή σε ευρωπαϊκούς προορισμούς μέσω του λιμένος της Χάιφα.
Αλλά και εάν υποθέσουμε ότι σχετικά σύντομα θα επέλθει ειρήνη στη περιοχή και οι εργασίες για την υλοποίηση του IMEC ξεκινήσουν με την κατασκευή νέα λιμενικών εγκαταστάσεων και σιδηροδρομικού δικτύου παραμένει τελείως αβέβαιη η εξέλιξη του τελευταίου σκέλους του IMEC που είναι η δια θαλάσσης μεταφορά προϊόντων προς την Ευρώπη. Είναι όμως σε αυτό το σκέλος της σύνθετης διαδρομής του IMEC που η Ελλάδα βλέπει ένα ρόλο για τον εαυτό της.
Οπως παρατηρεί ανώτερο στέλεχος μεγάλης ελληνικής επιχείρησης με ενδιαφέροντα στην Ινδία, « η Ελλάδα, φιλοδοξεί να παίξει κομβικό ρόλος στον IMEC, τον οποίο βλέπει ως μια ευκαιρία για να χτίσει ισχυρές οικονομικές σχέσεις με την Ινδία και τις πλούσιες χώρες του Περσικού Κόλπου, ειδικά με την Σ. Αραβία και τα ΗΑΕ. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται πρωτοβουλίες όπως η πρόσφατη εκκίνηση της λειτουργίας του
Επιχειρηματικού Συμβουλίου Ινδίας-Ελλάδας-Κύπρου ( IGC) με την Eurobank να παίζει κεντρικό ρόλο, με στόχο να χρηματοδοτήσει ινδικές επενδύσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και ελληνικές επενδύσεις στην Ινδία»
Όμως, παρά τους σοβαρούς εμπορικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ Ελλάδας και Ινδίας και τον κρίσιμο ρόλο της Ελλάδας στον ναυτιλιακό τομέα, αφού ο μεγάλος όγκος των εμπορευμάτων του IMEC θα μεταφέρονται μέσω θαλάσσης, υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις από Γαλλία και Ιταλία, αλλά και από Ινδούς επιχειρηματίες, για το πόσο κατάλληλη είναι η Ελλάδα για την προώθηση των εμπορευμάτων μέσω των λιμένων της προς την ΝΑ και Βόρειο Ευρώπη. Η πρώτη ένσταση αφορά το λιμάνι του Πειραιά τον εμπορικό έλεγχο του οποίου έχει η Κινεζική COSCO και για αυτό έχει ήδη αποκλειστεί από τον στρατηγικό σχεδιασμό του IMEC.
Με τους λιμένες της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης να μην εκπληρούν τις προϋποθέσεις που έχουν θέσει οι σχεδιαστές της νέας εμπορικής οδού Ανατολής -Δύσης. Με τους δυο αυτούς λιμένες να προκρίνονται ως βοηθητικοί μόνο λιμένες, και αυτό λόγω της πρόσβασης τους σε σιδηροδρομικά δίκτυα. Έτσι σύμφωνα με πληροφορίες του πόρταλ ο μεγάλος όγκος των εμπορευμάτων που θα κινούνται μέσω το IMEC θα προωθούνται μέσα από τους λιμένες της Τεργέστης και Γένοβας στην Ιταλία και της Μασσαλίας στην Γαλλία. Με την λύση αυτή να υπερισχύει ως η πλέον ανταγωνιστική σε οικονομικό και εμπορικό επίπεδο. Η πολύ πεζή αυτή πραγματικότητα θα πρέπει να προσγειώσει τις φιλοδοξίες της Ελληνικής κυβέρνησης και των διαφόρων συλλογικών οργάνων ως προς τον δήθεν «κομβικό» ρόλο που προώρισται να παίξει η χώρα,μας στην οργάνωση και λειτουργία του IMEC.