από δέκα χρόνια), στην οποία η ελληνική Κυβέρνησις είχε εναποθέσει τις ελπίδες της για την καταψήφιση του μνημονίου.
Προς τούτο, σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή της Κυβερνήσεως Μητσοτάκη, το 2019, προσεκλήθη στην Αθήνα εν χορδαίς και οργάνοις ο Καλίχα Χάφταρ και εκαλλιεργήθη η εντύπωσις ότι επέκειτο η ακύρωσις του τουρκο-λιβυκού μνημονίου νμε ψήφο της Βουλής. Ο σχεδιασμός αυτός ήταν εξ αρχής ανυπόστατος, καθώς η Βουλή, εγκατεστημένη στην Βεγγάζη, ήταν σε πόλεμο με την κυβέρνηση που εδρεύει στην Τρίπολη και η οποία σε καμμία περίπτωση δεν επρόκειτο να υπολογίσει στα σοβαρά την απορριπτική ψήφο για το μνημόνιο. Επρόκειτο δηλαδή για σχεδιασμό που εδείκνυε άγνοια για τις εξελίξεις σε μια χώρα με την οποία κάποτε είχαμε προνομιακές σχέσεις. Όμως, από την ημέρα που κατέρρευσε το καθεστώς Καντάφι, ουσιαστικώς λησμονήσαμε την ύπαρξή της, για να ξυπνήσουμε ανωμάλως την ημέρα της υπογραφής του τουρκο-λιβυκού μνημονίου.
Τότε «ανακαλύψαμε» τον στρατηγό Χάφταρ και πιστεύσαμε ότι στηρίζοντάς τον θα μπορούσαμε να ανακτήσουμε μέρος του χαμένου εδάφους και να επηρεάσουμε τις εξελίξεις στην Λιβύη. Δεν ελάβαμε υπ’ όψιν ότι η στάσις αυτή μας απεμάκρυνε από την πολιτική της ΕΕ, η οποία, με προεξάρχουσα την (έχουσα συμφέροντα και επιρροές στην Λιβύη) Ιταλία, επέτυχε να είναι αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ η κυβέρνησις της Τριπόλεως, με τον Χάφταρ να θεωρείται, ούτε λίγο ούτε πολύ, εξωμότης. Να θυμίσουμε ότι στις διασκέψεις που έγιναν στο Βερολίνο για το μέλλον της Λιβύης ούτε καν προσεκλήθημεν, οι δε διαμαρτυρίες που διατυπώσαμε ηγνοήθησαν επιδεικτικώς από τους εταίρους μας.
Στην συνέχεια, η πολιτική μας εστιάσθηκε στην προσδοκία διεξαγωγής εκλογών στην Λιβύη, από τις οποίες περιμέναμε να προκύψει κάποια αλλαγή της καταστάσεως, αν και όλες οι εκτιμήσεις των διεθνών οργανισμών εδείκνυαν ότι δεν υπήρχε τέτοια περίπτωσις. Με την στάση αυτή όμως καταφέραμε να αποστασιοποιηθούμε και από τον Χάφταρ, ο οποίος, εν τω μεταξύ, απέτυχε να καταλάβει την Τρίπολη, οι δυνάμεις της οποίας αμύνθηκαν επιτυχώς χάρη στην συνεχή και απροσχημάτιστη βοήθεια της Αγκύρας. Η ευρωπαική ναυτική επιχείρησις στην κεντρική Μεσόγειο προς έλεγχο του εμπάργκο που επέβαλε ο ΟΗΕ στους εμπλεκομένους στον εμφύλιο πόλεμο απεδείχθη τόσο αναποτελεσματική όσο είναι η ΕΕ εν γένει στις πολιτικές της. Όπως και να έχει, εκλογές δεν έγιναν ποτέ και η κατάστασις παρέμεινε απαράλλακτη, με τα ενεργούμενα της Αγκύρας να ελέγχουν την Τρίπολη. Για την Ιστορία, αναφέρουμε ότι οι εκλογές προγραμματίζονταν για τον Δεκέμβριο του 2021, αφού είχαν αναβληθεί δύο φορές από το 2018. Εμείς όμως περιμέναμε να διεξαχθούν και να διαφοροποιηθεί η κατάστασις στην χώρα.
Η Τουρκία όμως εργαζόταν. Όπως είχε προετοιμάσει το περίφημο μνημόνιο, η υπογραφή του οποίου μας έπιασε εξ απήνης, έτσι και, κατά την διαρρεύσασα περίοδο που εμείς είχαμε και πάλι αδρανήσει, η κυβέρνησις Ερντογάν προσήγγιζε τον στρατηγό Χάφταρ. Ως αποτέλεσμα της προσεγγίσεως αυτής, προχθές ανακοινώθηκε από την Βουλή η συγκρότησις τεχνικής επιτροπής για να μελετήσει το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, ξεκινώντας έτσι μια διαδικασία αποδοχής και επικυρώσεώς του.
Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι μπορεί το μνημόνιο να καταψηφισθεί. Τους τελευταίους μήνες υπάρχει προσέγγισις της Αγκύρας προς την Ανατολική Λιβύη, με επισκέψεις του προέδρου της λιβυκής Βουλής Ακίλα Σάλεχ και του στρατηγού Χάφταρ στην Άγκυρα, αλλά και με το άνοιγμα τουρκικού προξενείου στην Βεγγάζη. Τον Καλίφα Χάφταρ είχε δεχθεί ο Τούρκος υπουργός Αμύνης Γιασάρ Γκιουλέρ και είχαν συνομιλίες για την στρατιωτική συνεργασία μεταξύ τους, αλλά και την προώθηση της διαδικασίας επιλύσεως της πολιτικής κρίσεως στην Λιβύη. Τι σημαίνει αυτό; Τουρκική μεσολάβηση μεταξύ Βεγγάζης και Τριπόλεως. Άλλως τε η τουρκική κυβέρνησις και ο ίδιος ο Ερντογάν, όπως και ο υπουργός Ενεργείας Αλπαρσλάν Μπαιρακτάρ, έχουν επανειλημμένα δηλώσει τις τελευταίες εβδομάδες ότι στους επόμενους στόχους του ενεργειακού σχεδιασμού της Τουρκίας περιλαμβάνονται και οι γεωτρήσεις στην Λιβύη. Εν τω μέσω αυτού του τεταμένου κλίματος, πληροφορίες στην Αθήνα αναφέρουν ότι ετοιμάζεται να μεταβεί στην Λιβύη ο υπουργός Εξωτερικών κ. Γιώργος Γεραπετρίτης. Πάλι κατόπιν εορτής. Τα πράγματα φαίνονται προδιαγεγραμμένα, καθώς η Αθήνα τα τελευταία χρόνια δεν έχει δείξει την αναγκαία προσοχή στην Λιβύη. Έχουν ατονήσει πλήρως οι σχέσεις με την Ανατολική Λιβύη, ενώ και οι σχέσεις με την κυβέρνηση της Τριπόλεως περιορίζονται σε τυπικότητες.
*Από estianews.gr