από αγωγούς Ασιατικού ΦΑ κι αναδείξεως της Ελλάδος ως διεθνούς κόμβου ενεργείας στον άξονα Βορρά-Νότου της ανατολικής Ευρώπης.
Η ιδέα ξεκίνησε το 2015 με την Αμερικανική ενθάρρυνση από τον τότε πρέσβυ Τζέφρι Πάιατ και συνεχίζεται επί των ημερών από τον πρόεδρο της ΔΕΗ κ. Γιώργο Στάση. Φέρει την συμβολική ονομασία Trimarium καθώς συνδέει τρεις Ευρωπαϊκές θάλασσες την Βαλτική, τον Εύξεινο Πόντο με την Μεσόγειο.
Για τους Ελληνες, η συμφωνία προκαλεί συνειρμούς με την Συνθήκη των Σεβρών(*) που ανέδειξε την μικρή τότε Ελλάδα σε κράτος των «Δύο ηπείρων και πέντε θαλασσών» το οποίο επέτυχε ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1919 αλλά έχασε εν συνεχεία η Ελλάς, με την συνθήκη της Λωζάννης το 1923, η οποία πάντως διατήρησε την Ελληνικότητα των Αγαιακών νήσων, πλην της Ίμβρου και Τενέδου, που κατέλαβε η Τουρκία του Κεμάλ.
Σήμερα, η ηλεκτρική διασύνδεση της Ελλάδος με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο επεκτείνει τα όρια της συνθήκης της Λωζάννης κι εξασφαλίζει την δυνητική επάρκεια ηλεκτρικής ενεργείας καθώς συνδέει την Ανατολική Ευρώπη με την Αφρική, η οποία αναδεικνύεται σε βασικό ηλεκτροπαραγωγό με την ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στη Νοτιανατολική Μεσόγειο θάλασσα.
Η λειτουργία δύο σταθμών εξαερώσεως υγροποιημένου φυσικού αερίου (ΦΑ) στην βόρειο Ελλάδα, ενός στην Ρεβυθούσα και ετέρου στην Καβάλα, μαζί με τους τοπικούς αγωγούς διασφαλίζει το ενδιαφέρον της Αμερικανικής κυβερνήσεως Τραμπ που έχει μεταβάλλει τις ΗΠΑ στον μεγαλύτερο εξαγωγέα υδρογονανθράκων του κόσμου.
Συνεπώς, η συμφωνία Trimarium αποκτά προοπτική μέλλοντος και αναμφισβήτητη γεωπολιτική σημασία ενώ επιβεβαιώνει και το ενδιαφέρον των Αμερικανικών κολοσσών ΕΧΧΟΝ-Μόμπιλ και Σέβρον για αξιοποίηση πιθανών κοιτασμάτων ΦΑ στην δυτική και νότια Ελληνική ΑΟΖ.
(*) Οι χώρες αυτές είναι οι τρεις Βαλτικές Λιθουανία, Λετονία και Εσθονία, η Πολωνία, Ουγγαρία, Αυστρία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ρουμανία, Βουλγαρία και δύο των δυτικών Βαλκανίων, Αλβανία και Μαυροβούνιο.