πιστεύουν πως δεν υπάρχουν περιθώρια για ανάπτυξη μίας αυτόνομης βιομηχανίας μπαταριών στην Ευρώπη, αλλά απαιτείται συνεργασία με τις κινεζικές εταιρείες.
Φρένο στα όνειρα περί μίας ισχυρής και ανεξάρτητης βιομηχανίας μπαταριών επί ευρωπαϊκού εδάφους βάζουν πολλοί άνθρωποι της αγοράς. Με τις δηλώσεις τους, τα έμπειρα αυτά στελέχη εξηγούν πως η Κίνα έχει επενδύσει δύο δεκαετίες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια προκειμένου να αναπτύξει την εγχώρια παραγωγή και τις αλυσίδες εφοδιασμού στον κλάδο των μπαταριών. Για αυτό και έχει ορισμένους από τους σημαντικότερους παίκτες στην παγκόσμια αγορά, μεταξύ αυτών οι δύο ηγέτες, CATL και BYD.
Με αυτό το δεδομένο, οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις καλούνται να κλείσουν μία πολύ μεγάλη ψαλίδα, η οποία δεν απαιτεί μόνο χρηματικούς πόρους. Για παράδειγμα, το διαβόητο πλέον παράδειγμα προς αποφυγή, η σουηδική Northvolt, ήταν η εταιρεία με την υψηλότερη ιδιωτική χρηματοδότηση, έχοντας λάβει περίπου 15 δισεκατομμύρια δολάρια. Παρά το εντυπωσιακό αυτό ποσό, η Northvolt χρεωκόπησε σε λιγότερο από μία δεκαετία, όχι τόσο γιατί δεν υπήρχε ζήτηση ή ρευστότητα, όσο επειδή η ίδια η εταιρεία δεν κατάφερε ποτέ να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις γραμμές παραγωγής της.
Οι άνθρωποι της αγοράς πιστεύουν ότι η λύση για αυτό το πρόβλημα είναι η συνεργασία με τις κινεζικές επιχειρήσεις, με στόχο τη μεταφορά γραμμών παραγωγής και σύγχρονης τεχνογνωσίας στην Ευρώπη. Πρόκειται για μία δραματική αντιστροφή του μοντέλου που ίσχυε κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, αναδεικνύοντας την αδιαμφισβήτητη πρωτοκαθεδρία της κινεζικής επιχειρηματικότητας σε τομείς αιχμής. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτής της θέσεις, η συνεργασία με τους Κινέζους κατασκευαστές θα σήμαινε παραγωγικές επενδύσεις επί ευρωπαϊκού εδάφους και ανάπτυξη των εφοδιαστικών αλυσίδων.
Υπάρχουν, βέβαια, και εκείνοι που ξορκίζουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σύμφωνα με αυτούς, οι κινεζικές επενδύσεις δεν μεταφράζονται σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και μεταφορά τεχνογνωσίας. Αντιθέτως, σε πολλές περιπτώσεις οι εταιρείες αυτές “εισάγουν” το δικό τους ανθρώπινο δυναμικό, έχοντας υπογράψει προνομιακές συμφωνίες με τις χώρες υποδοχής. Ως εκ τούτου, η αυστηροποίηση των ευρωπαϊκών κανόνων για αυτού του τύπου τις συμφωνίες αποτελεί μονόδρομο για τη διαμόρφωση ενός αμοιβαία επωφελούς και υγειούς επιχειρηματικού τοπίου.
Σε κάθε περίπτωση, η ευρωπαϊκή βιομηχανία μπαταριών συνεχίζει να συνιστά τον ουραγό του διεθνούς ανταγωνισμού. Οι εμπορικοί περιορισμοί εναντίον της Κίνας προς το παρόν έχουν δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από όσα έχουν λύσει. Φυσικά, η Ευρώπη μπορεί απλά να περιμένει και να δει πως θα εξελιχθεί το μεγάλο δασμολογικό πείραμα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Αν η διακυβέρνηση Τραμπ καταφέρει να προσελκύσει πραγματικά παραγωγικές επενδύσεις εξαιτίας των δασμών, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλιώς, απαιτούνται πιο δραστικές και γενναίες λύσεις.