Καθώς ανεβάζουν το κόστος παραγωγής του σχιστολιθικού πετρελαίου, οι δασμοί οδηγούν σε αδιέξοδο τη βιομηχανία σχιστολιθικών των ΗΠΑ, καθώς συνδυάζονται με την αιφνιδιαστική απόφαση του ΟΠΕΚ να μειώσει την παραγωγή που οδήγησε την τιμή του πετρελαίου κάτω από τα 62 δολ. το βαρέλι και συγκεκριμένα στα 61,53 δολ. το βαρέλι, κατά 23% χαμηλότερη από το υψηλότερο επίπεδό της μέσα στο έτος. Προκειμένου να παραμείνει βιώσιμος ο κλάδος, η τιμή του «μαύρου χρυσού» πρέπει να ανέρχεται τουλάχιστον στα 65 δολ. το βαρέλι. Ως εκ τούτου, η S&P Global Commodity Insights προβλέπει πως η παραγωγή πετρελαίου στις ΗΠΑ θα μειωθεί κατά 1,1% το επόμενο έτος, στα 13,3 εκατ. βαρέλια την ημέρα. Οπως επισημαίνει σχετικό δημοσίευμα των Financial Times, θα πρόκειται για την πρώτη μείωση παραγωγής ύστερα από μία δεκαετία, εξαιρουμένης, βέβαια, της περιόδου της πανδημίας του 2020 και του πρώτου lockdown, που οδήγησε σε κατάρρευση της ζήτησης και στην υποχώρηση των τιμών του πετρελαίου σε αρνητικό πρόσημο.
Την ίδια στιγμή, απειλούνται άμεσα οι οινοποιοί της Βουργουνδίας, γιατί αν ισχύσουν τελικά οι δυσθεώρητοι δασμοί που απειλεί ο Τραμπ, οι τιμές τους θα είναι απαγορευτικές για την αμερικανική αγορά. Μιλώντας στο BBC ο Φρανσουά Λαμπέ, πρόεδρος του Συμβουλίου Κρασιών Βουργουνδίας, που εκπροσωπεί τους 3.500 οινοπαραγωγούς της φημισμένης γαλλικής επαρχίας, τονίζει ότι «η αμερικανική αγορά είναι η μεγαλύτερη για τις εξαγωγές όλης της περιοχής, οι εξαγωγές τους στις ΗΠΑ είναι οι μεγαλύτερες τόσο σε όγκο όσο και σε αξία και φτάνουν στο 25% του συνόλου των εξαγωγών κρασιών Βουργουνδίας». Επιπλέον, οι εξαγωγές των κρασιών Βουργουνδίας αυξήθηκαν κατά 16% το περασμένο έτος, όταν συνολικά μειώθηκαν οι εξαγωγές γαλλικών αλκοολούχων ποτών.
Οι δασμοί ακόμη και ως απλή απειλή κλονίζουν συθέμελα τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες ειδών πολυτελείας, που κινδυνεύουν να χάσουν τη μεγαλύτερη αγορά τους, ενώ παράλληλα δεν αποδίδει η μεταφορά της παραγωγής τους εντός ΗΠΑ. Είναι ενδεικτική η περίπτωση των βιοτεχνιών δερμάτινων ειδών στην πόλη Ούμπρικε της Ανδαλουσίας, όπου παράγονται οι φημισμένες τσάντες πολυτελείας των γαλλικών οίκων Louis Vuitton και Chanel σε μονάδες παραγωγής που απασχολούν το ένα τέταρτο των 16.000 κατοίκων της πόλης. Οπως αναφέρει σχετικό ρεπορτάζ της Wall Street Journal, η περιοχή έχει τόσο μεγάλη παράδοση στα δερμάτινα είδη ώστε στον κεντρικό δρόμο προς την πόλη υπάρχει ένα γιγάντιο γλυπτό που απεικονίζει το ξύλινο εργαλείο για την άμβλυνση και γενικώς για τη χειροποίητη εργασία στο δέρμα. Αναδεικνύεται, όμως, σε πρόβλημα για τις βιομηχανίες της περιοχής το γόητρο της Ευρώπης και ο μύθος ότι μόνον η κληρονομιά της Γηραιάς Ηπείρου είναι η κατάλληλη για την παραγωγή των πολυτελέστερων ειδών που απευθύνονται στους πλέον προνομιούχους καταναλωτές του κόσμου. Οι βιομηχανίες της περιοχής επιχείρησαν να μεταφέρουν την παραγωγή τους στις ΗΠΑ, αλλά οι Αμερικανοί καταναλωτές δεν ενδιαφέρονται για τσάντες Louis Vuitton που έχουν παραχθεί στο Τέξας και θέλουν οπωσδήποτε εκείνες που έχουν κατασκευαστεί εντός Ευρώπης. Η μονάδα της Luis Vuitton που άνοιξε στο Τέξας, εξάλλου, δεν βρίσκει τεχνίτες για τη στελέχωσή της κι ενώ ο ιδρυτής της βιομηχανίας, Μπερνάρ Αρνό, σχεδίαζε να προσλάβει 1.000 υπαλλήλους στο Τέξας, δεν έχει κατορθώσει να βρει παρά μόνον 300.
Η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί και ειδικότερα όσoι επιχειρούν είτε να προστατευθούν έναντι επικείμενης μεγάλης ακρίβειας είτε να επιδείξουν οικονομικό πατριωτισμό αγοράζοντας αμερικανικά. Αναζητούν, εν ολίγοις, προϊόντα made in USA, ώστε να μην αγοράζουν τα ακριβά εισαγόμενα, και ανακαλύπτουν ότι απλούστατα είναι πάρα πολλά τα προϊόντα που δεν παράγονται στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τη S&P Global Mobility, σχεδόν τα μισά από τα επιβατικά οχήματα που πωλήθηκαν στις ΗΠΑ στη διάρκεια του περασμένου έτους είχαν συναρμολογηθεί εκτός της χώρας. Παράλληλα, σχεδόν όλα τα έξυπνα κινητά που πωλήθηκαν στις ΗΠΑ είχαν κατασκευαστεί σε άλλες χώρες. Και όμως, ο Τέιλορ Ρότζερς, εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, επιμένει με υπερηφάνεια ότι «το Made in America δεν είναι απλώς μια ετικέτα πάνω σε ένα προϊόν αλλά το σύμβολο του αμερικανικού μεγαλείου, η ετικέτα που θα συνηθίσει όλος ο κόσμος όταν θα ξαναγίνουμε παγκόσμια δύναμη στη μεταποίηση».
(από την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)