Ενα εκτεταμένο παγκόσμιο δίκτυο πυριτίου έχει αναδυθεί για να τροφοδοτήσει την τεχνητή νοημοσύνη. Στεγασμένα σε κέντρα δεδομένων, αυτά τα τσιπ απαιτούν τεράστια ποσά ηλεκτρικής ενέργειας για να τροφοδοτήσουν συστήματα όπως το ChatGPT. Ωστόσο, τόσο οι τεχνολογικοί γίγαντες όσο και οι εταιρείες κοινής ωφελείας έχουν κίνητρο να προβλέψουν πόσες από αυτές τις εγκαταστάσεις πρέπει να κατασκευαστούν και τι θα καταναλώσουν τελικά. Μετά δύο δεκαετίες στασιμότητας, η Υπηρεσία Πληροφοριών Ενέργειας των ΗΠΑ αναμένει τώρα ότι η ζήτηση ενέργειας στις ΗΠΑ θα αυξάνεται κατά 2% ετησίως. Αυτό οφείλεται πάνω απ’ όλα σε ένα κύμα κέντρων δεδομένων που δημιουργούνται καθώς οι Alphabet, Amazon, Meta και Microsoft στοχεύουν να δαπανήσουν πάνω από 300 δισ. δολ. σε συνδυασμένες κεφαλαιουχικές δαπάνες φέτος. Αυτά τα πάρκα διακομιστών αναμένεται να τριπλασιαστούν ως μερίδιο της συνολικής χρήσης του δικτύου, φτάνοντας στο 12% έως το 2030, εκτιμά η McKinsey.
Αυτή η άνθηση που αναδιαμορφώνει την οικονομία έχει ανεβάσει δραματικά τις μετοχές που γειτνιάζουν με την ΑΙ, αλλά κάθε πιθανό σημάδι επιβράδυνσης δημιουργεί ανησυχία. Ισως ο πιο σοβαρός παράγοντας είναι η εταιρεία με επικεφαλής τον Σάτια Ναντέλα. Η Microsoft εγκαινίασε την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης συνεργαζόμενη με την OpenAI, το 2016, και το τμήμα cloud Azure παρέχει υπολογιστική ισχύ σε μια σειρά προγραμματιστών και χρηστών chatbot. Οταν ένα στέλεχος δήλωσε τον Απρίλιο ότι η εταιρεία είχε επιβραδύνει μέρος της ανάπτυξης του κέντρου δεδομένων της, το σημάδι φάνηκε δυσοίωνο. Λίγες εβδομάδες αργότερα, η Azure ανέφερε ωστόσο επιτάχυνση, ενώ επιβεβαίωσε ένα στόχο δαπανών περίπου 80 δισ. δολ. για υποδομές.
Αυτή είναι μια οικεία δυναμική για τους παρατηρητές της τεχνολογίας. Η βιομηχανία ημιαγωγών μαστίζεται έντονα από τις «διπλές παραγγελίες» ή το φαινόμενο των πελατών που παραγγέλλουν περισσότερα τσιπ από όσα χρειάζονται. Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στον αστραπιαίο αγώνα της τεχνητής νοημοσύνης είναι να μείνει κανείς πίσω. Είναι πολύ λιγότερο επιζήμιο να ακυρωθούν τυχόν πλεονάζουσες αναπτύξεις, ειδικά έργα πρώιμου σταδίου, από το να μείνει κανείς χωρίς χωρητικότητα για να εξυπηρετήσει τους πελάτες.
Διαχειριστές δικτύων όπως οι ERCOT, PJM Interconnection και MISO εκτιμούν ότι η «ζήτηση μεγάλου φορτίου» –ουσιαστικά, έργα διακομιστών– θα φτάσει στα 140 γιγαβάτ έως το 2030. Φυσικά, εταιρείες όπως η OpenAI σχεδιάζουν κέντρα δεδομένων ισχύος έως και 5 γιγαβάτ, περίπου ισοδύναμα με την κατανάλωση ενέργειας 4 εκατ. κατοικιών, με βάση τη μέση ετήσια οικιακή χρήση σύμφωνα με την EIA. Επομένως, χρειάζονται πολύ λίγα έργα για να μετατοπιστούν σημαντικά οι προβλέψεις των εταιρειών κοινής ωφελείας. Το τρέχον ενεργειακό δίκτυο των ΗΠΑ θα μπορούσε να απορροφήσει 76 γιγαβάτ νέου φορτίου, περίπου το 10% της συνολικής αιχμής ζήτησης, εφόσον οι νέοι χρήστες συμφωνήσουν να απενεργοποιήσουν τις εγκαταστάσεις τους μόνο στο 0,25% του χρόνου, ή λιγότερο από μία ημέρα τον χρόνο κατά μέσον όρο, σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου Duke. Προς το παρόν, όμως, όλα αυτά απλώς κάνουν τα «φύλλα τσαγιού» της τεχνητής νοημοσύνης πιο δύσκολα στην ανάγνωση. Η Microsoft μπορεί να αποσυρθεί από συμφωνίες και η Azure και οι αντίπαλοί της μπορεί να συνεχίσουν να αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς. Οπως ένα δυσλειτουργικό chatbot που προτείνει τον συνδυασμό… κόλλας και πίτσας, το να σκοντάφτεις σε φαινομενικές συνδέσεις μεταξύ άσχετων δεδομένων αποτελεί επενδυτικό κίνδυνο.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")