Τα δεξιά κόμματα της δανικής αντιπολίτευσης κατάφεραν την ολική επαναφορά της πυρηνικής ενέργειας στην πολιτική ατζέντα, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να λάβει σοβαρά υπόψη το θέμα. Πιο συγκεκριμένα, η Δανία, όπως και αρκετές άλλες χώρες, ανησυχεί για το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου μπλακάουτ παρόμοιο με εκείνο της Ιβηρικής Χερσονήσου. Μολονότι η ακριβής αιτίας της κατάρρευσης του ισπανικού δικτύου δεν έχει επιβεβαιωθεί, πολλοί αναλυτές συγκλίνουν πως η κυριαρχία των ΑΠΕ στην παραγωγή υπονόμευσε τη σταθερότητα της ηλεκτρικής συχνότητας στο σύστημα. Η είσοδος των πυρηνικών μονάδων στο δίκτυο μπορεί να προσφέρει μία δικλείδα ασφαλείας, όχι μόνο όσον αφορά τη συχνότητα, αλλά και την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών σε περιόδους Dunkelflaute.
Η Δανία είχε απαγορεύσει την κατασκευή πυρηνικών μονάδων το 1985, μία εποχή με αρκετά ατυχήματα σε πυρηνικά εργοστάσια διεθνώς. Με αυτό το δεδομένο, αν τελικά αρθεί η απαγόρευση και αποφασιστεί η κατασκευή πυρηνικών υποδομών, αυτό θα απαιτούσε ενδεχομένως δεκαετίες στην περίπτωση των συμβατικών αντιδραστήρων. Ευτυχώς για τη Κοπεγχάγη, η λύση σε αυτό το πρόβλημα μπορεί να βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ. Πρόκειται, φυσικά, για τους μικρούς αρθρωτούς αντιδραστήρες (small modular reactors/ SMRs), οι οποίοι προσελκύουν το ενδιαφέρον επενδυτών και κυβερνήσεων από πολλές χώρες.
Το βασικό πλεονέκτημα των SMRs είναι ότι αναπτύσσονται πολύ πιο γρήγορα από τους συμβατικούς αντιδραστήρες και μπορούν να τεθούν σε λειτουργία όταν χρειαστεί. Παράλληλα, λόγω του μικρού μεγέθους και της εύκολης συναρμολόγησης, θεωρητικά μπορούν να μεταφερθούν σε περιοχές όπου υπάρχει υψηλότερη ζήτηση, επιλύοντας το διαχρονικό πρόβλημα των τοπικών διακυμάνσεων μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης. Ωστόσο, οι SMRs παραμένουν σε πειραματικό στάδιο, με ελάχιστους να λειτουργούν επί του παρόντος. Πρόσφατα, ο Καναδάς ανακοίνωσε την πρώτη εμπορική μονάδα SMRs στη Δύση.