Ο ορυκτός πλούτος της παγωμένης και αφιλόξενης αυτής γωνιάς του πλανήτη παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτος. Ακόμη και τώρα που λιώνουν οι πάγοι, η δραστηριότητα στη Γροιλανδία παραμένει εξαιρετικά δύσκολη.
Στο υπέδαφος της Γροιλανδίας βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα του δυτικού ημισφαιρίου σε μέταλλα στρατηγικής σημασίας. Ανάμεσά τους τεράστια κοιτάσματα σπάνιων γαιών, των μετάλλων που είναι αναγκαία για όλες τις σύγχρονες τεχνολογίες, από τις οθόνες των τηλεοράσεων, τα έξυπνα κινητά, τα ηλεκτροκίνητα οχήματα, τον σύγχρονο αμυντικό εξοπλισμό και τις τουρμπίνες καθώς και πολλά άλλα. Σύμφωνα με τις έως τώρα εκτιμήσεις, στο υπέδαφός της υπάρχει ένα δισ. τόνοι μετάλλων σπάνιων γαιών. Ειδικότερα, το σχέδιο Τανμπρίζ, στο οποίο προσβλέπει η εταιρεία Critical Metals, εκτιμάται πως είναι το μεγαλύτερο κοίτασμα σπάνιων γαιών στη Γροιλανδία και έχει έκταση κάπου 15 τετρ. χιλιόμετρα. Πρόκειται για ποσότητες σπάνιων γαιών ικανές να αντιστρέψουν πλήρως τις συνθήκες στην παγκόσμια αγορά του είδους, και όχι μόνο με οικονομικούς αλλά και με γεωπολιτικούς όρους. Να διαρρήξουν, εν ολίγοις, το σχεδόν παγκόσμιο μονοπώλιο που ελέγχει η Κίνα σε ό,τι αφορά τις σπάνιες γαίες. Η στρατηγική τοποθεσία της Γροιλανδίας στην Αρκτική και τα ορυκτά είχαν ήδη τραβήξει την προσοχή του Λευκού Οίκου, με την επιμονή του προέδρου Τραμπ ότι οι ΗΠΑ πρέπει να αποκτήσουν το αυτόνομο δανικό έδαφος «για λόγους εθνικής ασφάλειας». Και οι μάλλον επιθετικές προτάσεις του προς την κυβέρνηση της Δανίας για εξαγορά της Γροιλανδίας προκάλεσαν την απάντηση του Γροιλανδού πρωθυπουργού, Γενς Φρέντερικ Νίλσεν, πως η χώρα του δεν αποτελεί «ακίνητο περιουσιακό στοιχείο που θα μπορούσε να πουληθεί».
Ο ορυκτός πλούτος της χώρας είναι ικανός να διαρρήξει το σχεδόν παγκόσμιο μονοπώλιο της Κίνας στα σπάνια μέταλλα.
Στο υπέδαφος της Γροιλανδίας υπάρχουν, άλλωστε, 25 πρώτες ύλες από τον κατάλογο των 30 πρώτων υλών που έχει χαρακτηρίσει «στρατηγικής σημασίας» η Ε.Ε. Ανάμεσά τους χρυσός, ψευδάργυρος και σίδηρος, επίσης πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Μιλώντας στο BBC, ο Ντιόγκο Ρόσα, οικονομολόγος και γεωλόγος στην Γεωλογική Επιθεώρηση Δανίας και Γροιλανδίας, τονίζει ότι «πρόκειται για μια τεράστιας σημασίας έκταση γης που παραμένει ανεκμετάλλευτη και από γεωλογικής απόψεως εξαιρετικά ευνοϊκή». Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι «έχουμε εξαντλήσει τους φυσικούς πόρους παντού, γι’ αυτό και ενισχύεται η παγκόσμια τάση για στροφή σε πιο απομακρυσμένες περιοχές».
Μέχρι στιγμής, πάντως, οι βλέψεις του Ντόναλντ Τραμπ όπως και οποιουδήποτε άλλου στο υπέδαφος της Γροιλανδίας είναι σε μεγάλο βαθμό εξωπραγματικές, όχι για πολιτικούς λόγους αλλά για λόγους τεχνικούς και γεωγραφικούς. Το έχει ήδη καταστήσει σαφές η εμπειρία της εταιρείας Energy Transition Minerals, η οποία σχεδίαζε εξορύξεις στη Γροιλανδία εδώ και περισσότερο από δύο δεκαετίες. Η εν λόγω εταιρεία επιχείρησε προσφάτως να υλοποιήσει τα σχέδιά της στην περιοχή της Νάρσακ, μιας πόλης 1.300 κατοίκων. Στη διάρκεια του χειμώνα, όμως, ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορεί να επισκεφθεί κάποιος την περιοχή είναι με ελικόπτερο. Επικρατούν θερμοκρασίες κάτω του μηδενός, το 80% της επιφάνειας της χώρας είναι καλυμμένο από ένα παχύ στρώμα χιονιού συχνά πολλών μέτρων πάχους, οι υφιστάμενες εγκαταστάσεις εξόρυξης δεν συνδέονται οδικώς μεταξύ τους και γενικώς δεν μπορεί να κινηθεί κανείς οδικώς. Γι’ αυτό και οι υπάλληλοι της Energy Transition Minerals δεν κατάφεραν τελικά ούτε να φτάσουν στο ορυχείο, αν και οι κάτοικοι της περιοχής τούς είχαν δείξει πού βρίσκεται η είσοδός του, η οποία καλύπτεται από πολλά μέτρα χιόνι. Εν ολίγοις, όσες εταιρείες ορυχείων ενδιαφέρονται για το υπέδαφος της Γροιλανδίας αντιμετωπίζουν ένα από τα πιο αφιλόξενα περιβάλλοντα που υπάρχουν στον πλανήτη, αφού εκτός από τον παγετό έρχονται αντιμέτωπες με την ανεπάρκεια υποδομών, αλλά και την πολιτική αστάθεια στη χώρα. Πολλοί ενδιαφέρθηκαν για τη Γροιλανδία από τις αρχές του 19ου αιώνα, ωστόσο σε αντίθεση με την Αλάσκα και τον Καναδά, η χώρα δεν έχει ιστορικό εξορύξεων από εγχώριες εταιρείες.
Σύμφωνα, όμως με τη Γροιλανδή υπουργό Επιχειρήσεων και Μετάλλων, Νάατζα Νατανίλσεν, «τώρα αρχίζουμε πραγματικά να βλέπουμε σειρά από σχέδια εκμετάλλευσης να προχωρούν». Η ίδια επισημαίνει ότι «υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από αμερικανικής πλευράς αλλά και ευρωπαϊκής». Και προσθέτει πως η χώρα της θέλει «εταίρους με τους οποίους να μπορεί να συνεννοηθεί», όπως η Ε.Ε., η Βρετανία και οι ΗΠΑ.
(από την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)