Μία πρώτη προσέγγιση που ερευνάται από τα Πανεπιστήμια ETH Zurich στην Ελβετία και Nanyang Technological University στη Σιγκαπούρη, είναι η χρήση πούπουλων από κοτόπουλα. Τα συγκεκριμένα πούπουλα έχουν 90% περιεκτικότητα κερατίνης, μία πρωτεΐνη που μπορεί να εξαχθεί και να μετατραπεί σε μεμβράνες. Αυτές οι βιοδιασπώμενες μεμβράνες μπορούν να λύσουν δύο προβλήματα: Αφενός, αξιοποιούν τα μέχρι πρότινος άχρηστα φτερά των κοτόπουλων που κατέληγαν σε τόνους απορριμμάτων, ενώ αφετέρου αντικαθιστούν τις συμβατικές μεμβράνες που αποτελούνται από υπερφθοροχημικά, μία κατηγορία των διαβόητων «για πάντα χημικών». Οι ερευνητές έχουν ήδη καταφέρει να παράξουν ενέργεια μέσω της συγκεκριμένης τεχνολογίας, αλλά δεν χωρίς να έχουν επιτύχει εμπορική εκμετάλλευση.
Μία άλλη πειραματική τεχνολογία από το Πανεπιστήμιο New South Wales στην Αυστραλία επιχειρεί να αντικαταστήσει τον γραφίτη που χρησιμοποιείται στις συμβατικές μπαταρίες ιόντων λιθίου με έναν συνδυασμό τροφικών οξέων και μετάλλων όπως ο σίδηρος. Η αντικατάσταση του γραφίτη θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη καθώς πρόκειται για ένα υλικό που όχι μόνο είναι επιβλαβές για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, αλλά αποτελεί και σημείο τριβής στον αναδυόμενο διεθνή ανταγωνισμό για τις πρώτες ύλες. Επί του παρόντος, η Κίνα αποτελεί τον αδιαμφισβήτητο κυρίαρχο στην παραγωγή και επεξεργασία γραφίτη, ελέγχοντας σχεδόν το 75% της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Μία τρίτη τεχνολογία αφορά στα σιδηροηλεκτρικά μόρια. Πιο συγκεκριμένο, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Northwestern University στις ΗΠΑ δημιούργησαν ένα νέο υλικό που μπορεί να αποθηκεύσει ηλεκτρικά φορτία. Τα σιδηροηλεκτρικά υλικά είναι γνωστά για δεκαετίες αλλά περιείχαν κυρίως τοξικές ουσίες, κάνοντας τη χρήση του σπάνια. Τα νέα μόρια προέρχονται από αμινοξέα ή πετρέλαιο, καθιστώντας τα πολύ πιο ασφαλή. Εκτός από τις παραδοσιακές μπαταρίες, η συγκεκριμένη πρώτη ύλη μπορεί να μετατραπεί σε προϊόντα που μπορούν να φορεθούν ακόμα και απευθείας από έναν χρήστη, όπως ηλεκτρικές συσκευές και είδη ρουχισμού.