Στην οικονομική «επιστήμη» έχει επικρατήσει η κοινή πεποίθηση ότι τα χαμηλά επιτόκια βοηθούν την ανάπτυξη της οικονομίας ενώ τα υψηλά την βλάπτουν. Σήμερα το βασικό διεθνές επιτόκιο του δολαρίου είναι 5% έναντι μόλις 1% το 2020. Εν τούτοις, παρά την συνεχή άνοδο των επιτοκίων την τελευταία τετραετία, η Αμερικανική οικονομία αναπτύσσεται με ζωηρό ρυθμό (μ.ό. 3%), η ανεργία είναι στο χαμηλότερο

ιστορικώς επίπεδο (3,5% του ενεργού πληθυσμού ) και ο πληθωρισμός εν υποχωρήσει από τον τρέχοντα 3,5%.

Μήπως το θεώρημα των χαμηλών επιτοκίων είναι λανθασμένο και τα υψηλά ευνοούν την οικονομία; Η απάντηση είναι σημαντική. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ετοιμάζεται να μειώσει τα επιτόκια του ευρώ τρείς φορές εφέτος κατά την μαντάμ Λαγκάρντ για να αποκολλήσει την Ευρωπαϊκή οικονομία (διάβαζε, την Γερμανία) από την στασιμότητα. Μάταιος κόπος.

Εν πρώτοις, το βασικό αίτιο της Ευρωπαϊκής οικονομικής υστερήσεως δεν είναι το κόστος του χρήματος (ουσιαστικώς ο αφανής πληθωρισμός) αλλά η υστέρηση της Αποταμιεύσεως. Τα Ευρωπαϊκά επιτόκια καταθέσεων είναι αρνητικά, δηλ. κάτω του πληθωρισμού οπότε η Αποταμίευση ζημιούται. Γιατί να αποταμιεύσει ο επενδυτής; Η υψηλή φορολογία του μηδενίζει την απόδοση.

Η «ασθένεια» της Γερμανικής οικονομίας έχει να κάνει περισσότερο με τις ηλιθιότητες της φράου Μέρκελ, που προκάλεσε μεγάλη αύξηση του κόστους ενεργείας για την Γερμανική βιομηχανία, εξ αιτίας της μετάβασης στην «Πράσινη ανάπτυξη» (συνώνυμη με τα… «πράσινα άλογα» της Ελληνικής παραφιλολογίας) κι ολιγότερο με την έλλειψη επενδυτικών ευκαιριών.

Ευθύνη για την  Ελληνική στασιμότητα φέρει η υπέρμετρη γραφειοκρατία κι κυβερνητική παραλυσία. Η παρέμβαση του κράτους σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, με  αποκορύφωμα  να απειλούνται με βαρύτατο πρόστιμο οι ιδιοκτήτες των σκύλων όταν δεν τους… ευνουχίζουν, είναι το αίτιο της κακοδαιμονίας μας.

Επανερχόμεθα: Τα υψηλά επιτόκια στις ΗΠΑ δεν είναι ασυμβίβαστα με την οικονομική ανάπτυξη. Ενισχύουν την αποταμίευση και συγκρατούν τον πληθωρισμό, οπότε η απόδοση των αποταμιευμάτων γίνεται θετική, ο κόσμος ενθαρρύνεται να οικονομεί αντί να σπαταλά, καταθέτει στις Τράπεζες και  αγοράζει μετοχές, ενισχύοντας την Επένδυση σε νέες τεχνολογίες όπως η Κβαντική επανάσταση.

Όταν η καθιερωμένη αντίληψη διαψεύδεται (πχ. «τα υψηλά επιτόκια βλάπτουν την ανάπτυξη») δεν αρνούμεθα την εμπειρική πραγματικότητα αλλά αναιρούμε την ατελή θεωρία. Δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά στραβά αρμενίζουμε. Τουλάχιστον στην Ευρώπη.