Εν τούτοις απ’ τη νέα αναμέτρηση ισχύος προκύπτουν ορισμένα συμπεράσματα για την «νέα» μορφή πολέμου «εξ αποστάσεως» γνωστή άλλωστε απ’ το πρόσφατο παρελθόν:
1. Η αποτελεσματικότης των ΜΕΑ (drones) απεδείχθη λίαν ανεπαρκής να διεισδύσει στον εναέριο χώρο του Ισραήλ. Αντιθέτως ορισμένα κατευθυνόμενα βλήματα διέλαθον της αντιαεροπορικής άμυνα του Ισραήλ -και των επανδρωμένων πολεμικών αεροπλάνων της Αμερικής και Βρετανίας- κι έπληξαν στρατιωτικούς στόχους στο Τελ Αβίβ.
2. Η συμπαράσταση της Δύσεως στο Ισραήλ υπήρξε καθολική κι άνευ όρων, άρα η προστασία τους αποτρεπτική για κάθε δυνητικό επιδρομέα εξ Ανατολών, Σιίτη είτε Σουνίτη. Ο «πόλεμος των πολιτισμών» συνεχίζεται και τούτο είναι ικανή αλλ’ όχι αναγκαία προϋπόθεση για το αίσθημα ασφαλείας των χριστιανικών πληθυσμών της δύσεως. Η τεχνολογική υπεροχή είναι «μία κάποια λύσις» που θα έλεγε ο Καβάφης.
3. Εκκωφαντική ήταν η καταδίκη του Ιράν για την επίθεση όχι μόνο από τους Ινδούς και τους Κινέζους αλλά κι από τους Σαουδάραβες. Εξ ίσου, «σιγήν ιχθύος» τήρησε ο χαλίφης της Αγκύρας ο οποίος πρέπει να πήρε το μήνυμα για τους …Μπαϊρακτάρ της (Τουρκικά ΜΕΑ).
4. Οι διεθνείς αγορές δεν πανικοβλήθηκαν κι οι ανατιμήσεις του πετρελαίου, χρυσού και αργύρου είχαν προεξοφληθεί εν τίνι μέτρω. Το κλείσιμο του εναερίου χώρου της Εγγύς Ανατολής απέτρεψε αεροπορικά «ατυχήματα- σκόπιμα και τυχαία. Τα Στενά του Χορμούζ δεν έκλεισαν αλλά ένα πετρελαιοφόρο Ισραηλινής ιδιοκτησίας κατελήφθη από Ιρανούς κομάντος.
Συμπερασματικώς, με εναέρια μέσα δεν κερδίζονται κι οι σημερινοί πόλεμοι όπως στην αρχή του β’ παγκοσμίου πολέμου με την Λούφτβαφε του Χίτλερ (Νορβηγία, Γιουγκοσλαβία, Κρήτη). Τα αντίμετρα απ’ το …Τσωρτσίλιο «Μπλέτσεη Παρκ» του Όσκαρ Τούρινγκ, που έσπασε τους κρυπτοκώδικες του Γερμανικού «Αίνιγμα», η Αγγλική αεροπορία και η Αμερικανική παραγωγή απεδείχθησαν υπέρτερα των αεροπορικών πληγμάτων των Ναζί. Μόνο με εισβολές στρατού (Νορμανδία), ναυτική υπεροπλία (Μεσόγειος) και μάχες τεθωρακισμένων (Κουρσκ) κερδίζονται οι πόλεμοι ήδη από τα τέλη του β’ π. π. αλλά και στον Ψυχρό Πόλεμο, από εθνικούς στρατούς (Γράμμος και Βίτσι).
Διαπιστώθηκε όμως και κάτι άκρως ανησυχητικό, απ’ την επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ, ότι εάν οι Ιρανοί είχαν ατομικά όπλα κι ένα μόνο κατευθυνόμενο βλήμα έπεφτε στο Τελ Αβίβ, οι συνέπειες θα ήσαν καταστρεπτικές όχι μόνο για το Ισραηλινούς αλλά και για τους Πέρσες.