Που δεν είναι άλλα από την ολοκλήρωση του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, όπως απαιτεί σχετική οδηγία της ΕΕ και την υποβολή των συντεταγμένων στην αρμόδιο υπηρεσία της Κομισιόν (εδώ) - πράγμα που θα βοηθούσε στον καθορισμό της ΑΟΖ και μάλιστα με ευρωπαϊκή βούλα.
Η κυβέρνηση δεν προχώρησε, ως όφειλε, όλο το προηγούμενο διάστημα (να θυμίσουμε ότι τα χρονικά όρια που έθετε η Ευρωπαϊκή Οδηγία έληξαν τον περασμένο Οκτώβριο), και προτίμησε να σύρεται στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, προεξοφλώντας αντιδράσεις από την Τουρκία. Ακόμα μια ηχηρή επίδειξη του φοβικού συνδρόμου των Αθηνών. Οι όποιες αντιδράσεις, όμως, θα κατευθύνονταν κυρίως προς την ΕΕ, αφού αυτή απαίτησε τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, και, άρα, η Ελλάδα θα είχε έναν ισχυρό σύμμαχο σε μια ενδεχόμενη διένεξη με την Τουρκία.
Τώρα με την πρόχειρη, άκαιρη και αδικαιολόγητη διπλωματικά κίνηση της κυβέρνησης (εδώ) για ανακήρυξη θαλάσσιων πάρκων, η Ελλάδα έχει προκαλέσει- αχρείαστες σε αυτό το στάδιο- τουρκικές αντιδράσεις, δίδοντας μια ακόμα ευκαιρία στην Άγκυρα να εγείρει τις παντός είδους αξιώσεις της σε βραχονησίδες οι οποίες ευρίσκονται εντός των ορίων των θαλάσσιων πάρκων όπως αυτά εμφανίζονται στους χάρτες που έχουν αναρτηθεί. Προκαλεί δε την κοινή λογική και το εθνικό αίσθημα η απόφαση της κυβέρνησης για ανάρτηση χαρτών για θαλάσσια πάρκα για την προστασία των κητωδών στις Ελληνικές θάλασσες την στιγμή που δεν υπάρχει αντίστοιχη ανάρτηση χαρτών για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και την προστασία των εθνικών συμφερόντων και της οικονομικής δραστηριότητας εντός αυτής.
Ουδείς μπορεί σήμερα να κατηγορήσει την Ελλάδα ότι αμελεί την προστασία του περιβάλλοντος αφού η χώρα διαθέτει ένα πυκνό δίκτυο 446 περιοχών Natura σε θάλασσα και ξηρά ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν προχωρήσει πολλά έργα ανακύκλωσης, βιολογικού καθαρισμού, υγειονομικής ταφής και διαχείρισης απορριμμάτων. Η τελευταία κίνηση της κυβέρνησης να προκηρύξει δυο τεράστιες θαλάσσιες εκτάσεις σε θαλάσσια πάρκα όχι μόνο απειλεί την ανακάμπτουσα ελληνική αλιεία αλλά βάζει ταφόπλακα στις έρευνες υδρογονανθράκων και την προοπτική παραγωγής ελληνικού φυσικού αερίου, καθώς θέτει «εκτός» το Block 10 στον Κυπαρισσιακό Κόλπο (εδώ), αλλά αποτελεί τροχοπέδη και για την αξιοποίηση της παράκτιας αιολικής ενέργειας, μέσω της κατασκευής θαλάσσιων αιολικών πάρκων.
Η ανωτέρω πρωτοβουλία της κυβέρνησης, που έρχεται ως αποτέλεσμα εισηγήσεων περιβαλλοντικών ακτιβιστικών οργανώσεων, αποδεικνύει για μια ακόμα φορά την πλήρη αδιαφορία της για τα έννομα συμφέροντα των επενδυτών παραχωρησιούχων οι οποίοι στο πλαίσιο των συμβάσεών τους με το Ελληνικό δημόσιο ( που είναι νομοθετικά κατοχυρωμένες) καλύπτουν αυτοί πλήρως το κόστος των ερευνών και της ανάπτυξης των κοιτασμάτων που τυχόν θα αξιοποιήσουν για εκμετάλλευση. Αυτούς, άραγε, ποιος θα τους αποζημιώσει; Και ποιος νέος επενδυτής θα ενδιαφερθεί να έρθει στην Ελλάδα να ασχοληθεί σοβαρά με την έρευνα και εκμετάλλευση υποθαλάσσιων ορυκτών πόρων, όταν γνωρίζει ότι ανά πάσα στιγμή η κυβέρνηση μπορεί να ακυρώσει από την μια στιγμή στην άλλη και χωρίς την παραμικρή προειδοποίηση την παραχώρηση του;