αλλά κυρίως τα μεσαία και χαμηλά εισοδηματικώς στρώματα που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα αξιοπρεπώς.
Ιδίως στην χώρα μας όπου πέραν καμιάς δεκαριάς Ελλήνων δισεκατομμυριούχων που κοσμούν τον σχετικό πίνακα του «Φόρμπς» κι ο Θεός να τους ευλογεί τους μέλλοντες εθνικούς ευεργέτες - ουδείς θα πάρει κάτι μαζί του στα «Χριστιανά τέλη» – όλοι οι άλλοι μόνον «ανώδυνα» δεν ζουν. Βοηθάει σ’ αυτό κι η καλή μας κυβέρνηση που ενώ έχει απρόβλεπτο (;) πλεόνασμα στα ταμεία της (από την άνοδο του πληθωρισμού) δεν εννοεί την δυσχέρεια που αντιμετωπίζουν τα μεσαία εισοδήματα. Μπορεί τα χαμηλά να πήραν αύξηση του «κατωτάτου μισθού» αλλά οι μεσαίοι βαρύνονται ακόμη με τον «φόρα αλληλεγγύης» η ανάγκη του οποίου παρήλθε. Επίσης, το ννωστό «καλαθάκι» του καταναλωτού συνεχώς αδειάζει εξ αιτίας του ΦΠΑ που στην Ελλάδα είναι ο υψηλότερος στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση για αγαθά πρώτης ανάγκης όπως είδη υγιεινής, καθαριότητος και σάκων απορριμμάτων με ΦΠΑ 24%. Συγχρόνως τα τρόφιμα συνεχίζουν την ανατίμηση αν και κάπως βραδύτερα αλλά εξακολουθούν να συνοδεύονται από ΦΠΑ 13%. Στην γειτονική Ιταλία, οι φόροι καταναλώσεως είναι πολύ χαμηλότεροι και το δημόσιο έλλειμα ανώτερο του 4% στο ΑΕΠ έως το 2027, ως δήλωσε η πρωθυπουργός Τζωρτζίνα Μελόνι.
Ο ιδικός μας αρχίζει τις περιοδείες στην χώρα για να ενημερώσει την κοινή γνώμη για τις προσπάθειες του ν’ ανταποκριθεί στις ανάγκες του κοινού. Είδε όμως τι έπαθε ο γείτονας Ερντογάν στις εκλογές της περασμένης Κυριακής. Βέβαια δεν έχομε πληθωρισμό 70% και επιτόκια 50% όπως η Τουρκία αλλά άντε στην Ελλάδα να ζήσεις με κατώτερο μισθό 830 ευρώ και με αυξήσεις 34% των διοδίων στην Εγνατία Οδό και μετά θέλει ο πρωθυπουργός να ψηφίσεις ΝΔ στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου. Λίγο απίθανο ως φαίνεται.