Ο πρώτος πόλεμος, εναντίον των Χούθι στην Υεμένη, ξεκίνησε επίσημα τον Ιανουάριο του 2024 από την κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν, με στόχο την αποκατάσταση της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Κόλπο του Άντεν. Ο Ντόναλντ Τραμπ διέταξε τη συνέχιση των αεροπορικών επιδρομών μεταξύ 15 Μαρτίου και 6 Μαΐου 2025, στο πλαίσιο της επιχείρησης με την κωδική ονομασία “Σκληρός Καβαλάρης”.
Στις 6 Μαΐου 2025 ανακοίνωσε τον τερματισμό των επιθέσεων, ως αποτέλεσμα εκεχειρίας που συμφωνήθηκε μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των Χούθι. Παρά τη χρήση άνω των 2000 πυρομαχικών κάθε τύπου, η αμερικανική εφημερίδα New York Times κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν κατόρθωσαν να επιτύχουν αεροπορική υπεροχή έναντι των Χούθι, ενώ ταυτόχρονα σπατάλησαν σημαντικό μέρος των αποθεμάτων τους σε πυρομαχικά.
Ο δεύτερος πόλεμος ήταν αποσπασματικός και σχετικά περιορισμένος και αφορούσε το Ιράν. Ξεκίνησε με την προστασία αμερικανικών βάσεων στο Ιράκ από επιθέσεις των φιλοϊρανικών Δυνάμεων Λαϊκής Κινητοποίησης, συνεχίστηκε με την υπεράσπιση του εναέριου χώρου του Ισραήλ κατά τις δύο φάσεις του πολέμου Ιράν-Ισραήλ και κορυφώθηκε με άμεσες προσβολές ιρανικών πυρηνικών στόχων στο πλαίσιο της επιχείρησης “Σφυρί του Μεσονυχτίου”, στις 21 Ιουνίου. Οι επιπτώσεις υπήρξαν σαφώς πιο αισθητές σε σύγκριση με εκείνες των επιχειρήσεων κατά των Χούθι, πλην όμως φαίνεται να ήταν προσωρινές.
Σε συνδυασμό με τις επιχειρήσεις της πρώτης του θητείας – περιορισμένες επιθέσεις κατά της Συρίας και του Ιράν, καθώς και την αποδοχή της ήττας στο Αφγανιστάν – διαμορφώνεται ένα διακριτό “μοντέλο πολέμου” του Τραμπ: Δεν αποφεύγει τη χρήση στρατιωτικής βίας, εφόσον αυτή είναι χαμηλού κινδύνου και δεν συνεπάγεται απώλειες χερσαίων δυνάμεων. Αντιτίθεται σε επιχειρήσεις κατάκτησης και ελέγχου εδάφους, οι οποίες απαιτούν μακροχρόνια παρουσία και αποδοχή απωλειών, ενώ προτιμά περιορισμένες μυστικές επιδρομές και, κυρίως, θεαματικές επιθέσεις μεγάλης εμβέλειας.
Οι πόλεμοι του Τραμπ
Ο τρόπος διεξαγωγής του πολέμου από τον Τραμπ βασίζεται σε ενέργειες ευρείας δημοσιότητας, καθώς η αντίληψη του αποτελέσματος είναι για τον ίδιο σχεδόν εξίσου σημαντική με το ίδιο το αποτέλεσμα. Πρόκειται, ωστόσο, για έναν ιδιαίτερα δαπανηρό τρόπο πολέμου: Μόνο τα πυρομαχικά που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των Χούθι εκτιμάται ότι κόστισαν περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η επιχείρηση “Σφυρί του Μεσονυχτίου” κόστισε περί τα 200 εκατομμύρια δολάρια μέσα σε μία και μόνη νύχτα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι καμία από αυτές τις επιχειρήσεις δεν εγκρίθηκε εκ των προτέρων από το Κογκρέσο. Ο Ντόναλντ Τραμπ επικαλείται τη συνταγματική του ιδιότητα ως Αρχιστρατήγου, ενεργώντας για την προστασία των αμερικανικών δυνάμεων και της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας, καθώς και τις Εξουσιοδοτήσεις του Κογκρέσου για Χρήση Στρατιωτικής Δύναμης του 2001 και του 2002. Οι εξουσιοδοτήσεις αυτές, χωρίς χρονικό περιορισμό, επιτρέπουν τη χρήση βίας κατά της Αλ Κάιντα και συνδεδεμένων οργανώσεων, καθώς και την προστασία των αμερικανικών συμφερόντων στο Ιράκ.
Η πρακτική αυτή, που εφαρμόζεται εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες, παρέχει στον Πρόεδρο εξαιρετικά ευρύ περιθώριο δράσης, περιορίζοντας τον ρόλο του Κογκρέσου σε εκ των υστέρων ενημέρωση. Υπό αυτό το πρίσμα, η νομική βάση της επιχείρησης “Σφυρί του Μεσονυχτίου” κατά του Ιράν – όπως και η εξόντωση του Κασέμ Σουλεϊμανί το 2020 – θα μπορούσε να αμφισβητηθεί σοβαρά· ωστόσο, οι σχετικές συζητήσεις διακόπηκαν γρήγορα.
Ολόκληρο το άρθρο στο slpress.gr